11 Σεπ 2007

ΤΟ ΑΥΓό ΤΟΥ ΦΙΔΙΟύ: Ο ΦΑΣΙΣΜόΣ ΒΑΣΙΚόΣ ΕΧΘΡόΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟύ

Λιβ Ούλμαν, Ντέιβιντ Καραντάιν

Στην αγαπημένη μου ταινία «Το αυγό του φιδιού» του αξέχαστου Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, ένας ναζιστής ("εθνικοσοσιαλιστής") γιατρός παρέχει καταφύγιο στην τέως ερωμένη του και στον φίλο της, δήθεν από συμπόνοια, για να τους προστατέψει τάχα από τις διώξεις κατά των Εβραίων - στην πραγματικότητα τους χρησιμοποιεί σαν ανθρώπινα πειραματόζωα. Όλα αυτά γίνονται στην εφιαλτική Γερμανία του Μεσοπολέμου, όπου άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα, κι όπου απελπισμένοι φτωχοί σκοτώνουν άλογα στη μέση του δρόμου για να τα φάνε. Η ζωή για τους νικημένους Γερμανούς είναι πολύ δύσκολη, με το εθνικό ηθικό καταρρακωμένο και το στομάχι άδειο. Ιδανικές συνθήκες για να σκάσει το Αυγό του Φιδιού, το αυγό του Εθνικοσοσιαλισμού (Nazi-onalsosialismus στα γερμανικά, ναι, NAZΊ...). Μένει κάποιος να έρθει και να τους πει ότι μπορεί το Γερμανικό Έθνος να ταπεινώθηκε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά είναι το ανώτερο απ'όλα τα Έθνη, και όχι μόνο μπορεί, αλλά και πρέπει να πάρει τη ρεβάνς- άσε που για όλα φταίνε οι Εβραίοι.

Ο "κάποιος" αυτός ήταν φυσικά ο Αδόλφος Χίτλερ. Ξεκίνησε σαν αρχηγός ενός ασήμαντου κόμματος, και οργάνωσε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα το 1922. Καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση από την οποία δεν εξέτισε ούτε το ένα πέμπτο. Στη φυλακή έγραψε το πρώτο μέρος του βιβλίου του "Mein Kampf" (Ο Αγών μου), στο οποίο αναπτύσσει την ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού (Αρχικός τίτλος του βιβλίου: "Τεσσεράμισι χρόνια αγώνα ενάντια στο ψέμα, τη βλακεία και τη δειλία"). Πήρε την γερμανική υπηκοότητα το 1932, κέρδισε τις εκλογές, και κατάφερε να ΕΚΛΕΓΕΙ καγκελάριος στην δημοκρατική Βουλή του 1933, να βιάσει την Δημοκρατία, και να γίνει ο Αντίχριστος που όλοι γνωρίζουμε...

Τί σχέση έχουν όλα αυτά με την Ελλάδα του 2007 και με το ΛΆΟΣ του Καρατζαφέρη; Άμεση, αμεσότατη...

Ο Φασίστας Εθνικοσοσιαλιστής μπορεί να ντύθηκε Ευρωβουλευτής και να απέκτησε τρόπους Ευρωπαϊκούς, στα πρότυπα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και του Ζαν Μαρί Λε Πεν, αλλά παραμένει πάντα ένας ΛΥΚΟΣ με προβιά ΑΡΝΙΟΥ. Βασισμένος στις αντικειμενικά δύσκολες συνθήκες ζωής του 2007, στις μεγάλες αλλαγές και στις ραγδαίες εξελίξεις της εποχής μας, στις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών του τέλους του 20ου αιώνα και των αρχών του 21ου, και στις ανασφάλειες που δημιουργούν όλοι αυτοί οι παράγοντες σε πολλούς ανθρώπους, ο ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ φορά ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ένα ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ηπιότητας και προσπαθεί να κερδίσει δύναμη, ώστε να δείξει όταν έρθει η ώρα τα δόντια του. Έκλεισε την Χρυσή Αυγή και την έκανε νεολαία του Λάος. Διάφοροι φίλοι του πουλάνε βιβλία από τηλεοπτικές εκπομπές, καλύπτοντας τα βρωμερά εθνικιστικά τους παραληρήματα με δήθεν επιστημονικές σάλτσες. Και το πιό σημαντικό, το Λάος και ο Καρατζαφέρης, και μέσω αυτών Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΑΝ ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ.

ΠΟΙΟΣ όμως είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ο φασισμός;

Ο φασισμός σαν πολιτικό κίνημα βασίζεται στο ιδεολογικό υπόβαθρο της θεωρίας της δέσμης, της ομάδας των ανθρώπων που η καταγωγή, οι πεποιθήσεις και η δύναμή τους ταυτίζονται, παραλληλίζονται σαν μια δέσμη από κλαδιά, και τσακίζουν κάθε "εχθρό".
Σαν όνομα ο Φασισμός γεννήθηκε στην Ιταλία του Μουσολίνι: fasces στα λατινικά σημαίνει δεσμίδα. Το αντίστοιχο κίνημα στην Γερμανία ονομάστηκε Εθνικοσοσιαλισμός (στα γερμανικά Nazional-sosialismus, και χάριν συντομίας Nazismus, δηλαδή ο γνωστός μας Ναζισμός). Παρεμφερής ιδεολογία διέπνεε και διαπνέει και τον Εθνικισμό του Αμερικάνικου Νότου, όπου έδρασε παλιότερα η γνωστή Κού-Κλούξ-Κλαν (και όπου σήμερα δρουν άλλες παρεμφερείς οργανώσεις), την προπολεμική Ιαπωνία του Αυτοκράτορα-Ήλιου, αρχηγού του Υπέρτατου Έθνους του Ανατέλλοντος Ήλιου, την φασιστική Ισπανία του στρατηγού Φράνκο που συνέτριψε με τη βοήθεια του Μουσολίνι και του Χίτλερ τις δημοκρατικές δυνάμεις στον Ισπανικό Εμφύλιο, λίγο πριν τον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Σε ένα επεισόδιο αυτού του πολέμου, βομβαρδίστηκε από τα φασιστικά αεροπλάνα η πόλη Guernica, και αυτό το γεγονός ενέπνευσε τον Πάμπλο Πικάσσο να ζωγραφίσει τον ομώνυμο πίνακα.
Στη Ρωσία, ο κόκκινος "Φασισμός" (εντάξει, δεν κυριολεκτώ, αλλά και δεν αδικώ -κανέναν) της εκφυλισμένης Οκτωβριανής επανάστασης του Ιωσήφ Στάλιν ντύθηκε κομμουνισμός-σοσιαλισμός, και ανέλαβε να καθοδηγήσει, λέει, την ανθρωπότητα στο ιδανικό σοσιαλιστικό μέλλον. Στην Μεγάλη Βρετανία ο φασισμός ενσαρκώνεται στον Αυτοκρατορικό Ιμπεριαλισμό, στην Γαλλία παραλίγο να κυριαρχήσει λίγο πριν τον Β' ΠΠ, και μεταπολεμικά τερατούργησε κατά τον πόλεμο της Αλγερίας, και τέλος, στις ΗΠΑ, αυτοχρίστηκε Επικαρπωτής, Αστυφύλακας, και Σωτήρας του Κόσμου...

Τι σημαίνει όμως Φασισμός, ποιές ιδιότητες χαρακτηρίζουν τον Φασίστα;

Στην δεσμίδα των ομοειδών και τελείως ευθυγραμμισμένων κλαδιών δεν χωρούν κλαδιά στραβά, πιό χοντρά ή πιό λεπτά, πιό κοντά ή πιό μακριά, διαφορετικού χρώματος. Ο Φασισμός προϋποθέτει λοιπόν την ύπαρξη μιάς ομογενούς ομάδας ανθρώπων, με κοινή καταγωγή, κοινά χαρακτηριστικά, κοινά πιστεύω, κοινά ιδανικά, ακόμα και παραπλήσια εμφάνιση...

Αυτές οι προϋποθέσεις συγκεντρώνονται συνήθως σε μια ομάδα ανθρώπων με κοινή ιστορία και καταγωγή, δηλαδή σε ένα Έθνος. Γι αυτό και ο Φασισμός ταυτίζεται λίγο πολύ με τον Εθνικισμό, ακόμα κι αν ντύνεται τον μανδύα του Διεθνισμού, όπως στην περίπτωση της τέως ΕΣΣΔ. Το να ανήκεις σε ένα Έθνος και να αναγνωρίζεις μια Πατρίδα, δεν σημαίνει ότι είσαι Εθνικιστής. Άλλο ο πατριώτης, και άλλο οι Εθνικιστής (στην πραγματικότητα ο Εθνικιστής δεν είναι καν πατριώτης, όπως θα δούμε, γιατί πάνω απ'όλα βάζει το τομάρι του, και όχι την πατρίδα). Ο Εθνικιστής πιστεύει ότι το ΔΙΚΟ ΤΟΥ Έθνος ξεχωρίζει ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΑ και ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΑ από όλα τα υπόλοιπα Έθνη, και επομένως οφείλει να τα εξαφανίσει, να τα υποτάξει, να τα χρησιμοποιήσει, ή και να τα καθοδηγήσει, κατά περίπτωση.

Μέσα στο στενό μυαλό του Εθνικιστή, το Έθνος του είναι το εκλεκτό, το Έθνος ανάμεσα στα έθνη, προορισμένο να κυριαρχήσει σε όλα τα υπόλοιπα- που είναι εξ ορισμού κατώτερα, λιγότερο έξυπνα, λιγότερο ικανά, λιγότερο ΔΥΝΑΤΑ... Πρόκειται για μια Αποστολή με μεταφυσικές διαστάσεις που μπορεί να την έχει αναθέσει στο Έθνος του Εθνικιστή είτε ο ίδιος ο Θεός αυτοπροσώπως (όπως συμβαίνει στον εβραϊκό εθνικισμό, τον λεγόμενο και Σιωνισμό), είτε προκύπτει από την ιστορία του λαού και από το μεγαλείο των Προγόνων, είτε απλά ισχύει αυτοδίκαια, επειδή το είπε ο Αρχηγός. Η τυφλή υπακοή στην Ιεραρχία και ο ανεξέλεγκτος αυταρχισμός των κρατούντων είναι βασικά στοιχεία της φασιστικής ιδεολογίας. Φύρερ (τίτλος του Χίτλερ, θυμάστε), σημαίνει Οδηγός. Στα ρώσικα, λέγεται Πατερούλης (τίτλος του Ιωσήφ Στάλιν)...

Ο Φασίστας λοιπόν δεν ανέχεται διαφορές. Δεν ανέχεται διαφορετικούς. Αποστολή του είναι να τσακίσει τον Ξένο. Τον Ξένο στην καταγωγή (όπως οι Ναζί τους μη-Άρειους), τον Ξένο στο χρώμα (όπως η Κου-Κλουξ-Κλαν τους Μαύρους), τον Ξένο στα πιστεύω (όπως οι Σταλινικοί τους αντιπάλους τους). Τον αδύναμο σωματικά, αυτόν που δεν μπορεί να ακολουθήσει την δεσμίδα στους Άθλιους Άθλους της. Αλλά κυρίως, και πάνω απ'όλα, ο Φασισμός τσακίζει τον διαφορετικό, ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, που τολμά να διαφέρει στην εμφάνιση ή στην συμπεριφορά, ή που απλά αρνείται να ενταχθεί την φασιστική Δέσμη.
Στο μυαλό του Φασίστα, όλοι όσοι ανήκουν στην δεσμίδα πρέπει να είναι ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΟΙ, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Μόνο έτσι η Δεσμίδα, η Φάσες, μπορεί να έχει Δύναμη, που είναι μια έννοια κλειδί για την κατανόηση της ψυχολογίας του Φασίστα. Η "ΔΥΝΑΜΗ" Είναι μια έννοια θεοποιημένη, που της χρειάζεται για να επιτελέσει το έργο της. Η ΔΕΣΜΙΔΑ επιβάλλεται μέσω της Δύναμης, δηλαδή ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ, δηλαδή μέσω της ΒΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΙΟ. Όπως η Λογική και ο Σεβασμός στον Άλλο είναι η βάση του Δικαίου του πολιτισμένου Ανθρώπου, έτσι και η τυφλή πίστη στον Αρχηγό και στην Αγέλη και η επιβολή μέσω της δύναμης και της βίας είναι το "δίκιο" του Φασίστα.

Υπάρχει μια φιλοσοφική θεωρία που λέγεται Σολιψισμός. Σημαίνει, "μόνο εγώ υπάρχω" (solo ipso sum). Ο φασισμός μπορεί να θεωρηθεί μια μορφή συλλογικού Σολιψισμού, "μόνο το δικό μου Έθνος υπάρχει". Μέσα στο μυαλό του φασίστα Εθνικιστή, κυρίαρχη και επομένως καθοριστική ιδιότητα ενός ατόμου είναι το "Έθνος" στο οποίο ανήκει. Όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα... και όλα τα υπόλοιπα Έθνη πρέπει αυτοδίκαια να υποταχθούν, αν είναι δυνατόν, κι αν δεν είναι, να χρησιμοποιηθούν κατά το συμφέρον.

Αυτά στην θεωρία.
Στην πράξη, στον Φασισμό και στον Εθνικισμό καταφεύγουν συνήθως πρώτα και καλύτερα άτομα συμπλεγματικά ("κομπλεξικά"). Αυτοί που ψάχνουν την Δύναμη στον Φασισμό, είναι αυτοί που δεν την έχουν μέσα τους. Αυτοί που αναζητούν τον σκοπό της ζωής στον Εθνικισμό, είναι αυτοί που δεν έχουν πνευματικό περιεχόμενο και προσωπικούς στόχους. Αυτοί που αναζητούν την Φυλετική καθαρότητα είναι συνήθως αυτοί που έχουν τα μεγαλύτερα συμπλέγματα ατομικής ή φυλετικής κατωτερότητας. Αυτοί που κάνουν σημαία τους το Έθνος και τον Αρχηγό, όπως οι χούλιγκαν την Ομαδάρα, είναι συνήθως χαμηλής μόρφωσης άτομα, βίαια, επιθετικά, άτομα με χαλαρές ηθικές αρχές και διάτρητες συνειδήσεις.

Στην Ελλάδα, ο Φασίστας ήταν αυτός που υπέθαλψε και στερέωσε την δικτατορία του Μεταξά, κατασκοπεύοντας και καταγγέλοντας για Βενιζελικό ή για κομμουνιστή όποιον τού έμπαινε στο μάτι για οποιονδήποτε λόγο. Χωρίς κανέναν ενδοιασμό, ο ίδιος άνθρωπος, ο δήθεν πατριώτης, έγινε στη συνέχεια ο Δοσίλογος των Γερμανών. Ατιμώρητος μετά την απελευθέρωση απέκτησε και πάλι πολιτική ισχύ και κοινωνικό κύρος, και συνέχισε την ίδια δράση, την τρομοκράτηση κάθε ανθρώπου με ανοιχτό μυαλό και ελεύθερη σκέψη- και όχι μόνο. Οποιοσδήποτε για οποιονδήποτε λόγο έπεφτε στην δυσμένεια του Εθνικόφρονα, θα υφίστατο την καταγγελία, τον διασυρμό, την εξορία, την δίωξη. Γιατί ο "Εθνικόφρονας" ήταν και είναι πάνω απ'όλα τομαριστής...

Δεν έχω μάθει να μασάω τα λόγια μου. Στην κυριαρχία των ανθρώπων αυτών στην μεταπολεμική Ελλάδα, βοήθησε πολύ και η πόλωση του Εμφυλίου. Που ξέσπασε όταν κάποιοι "άλλοι" φασίστες, Κόκκινοι αυτήν τη φορά, εκμεταλλεύτηκαν την αγνότητα και την αυτοθυσία χιλιάδων Ελλήνων, και έσπρωξαν την χώρα στην καταστροφή. Όταν κάποιοι ηγέτες χρησιμοποίησαν τους αριστερούς ιδεολόγους για να επιχειρήσουν πέρα από κάθε λογική να ανατρέψουν την συνθήκη της Γιάλτας, και με ένοπλο αγώνα να εγκαθιδρύσουν καθεστώς Ανατολικού τύπου.
Αν νικούσαν αυτοί οι "Δημοκράτες" στον Εμφύλιο, θα είχαμε γίνει Βουλγαρία. Πέρα όμως από τα υπόλοιπα δεινά που σώρευσε αυτός ο αδελφοκτόνος πόλεμος στην χώρα μας, έδωσε στους τέως δοσίλογους των Γερμανών, και νυν δήθεν Εθνικόφρονες Εθνικιστές, το ιδανικό πρόσχημα και τις ιδανικές συνθήκες για να κυριαρχήσουν και πάλι.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι τραμπούκοι που σκότωσαν τον Γρηγόρη Λαμπράκη και πιθανόν και τον Αλέκο Παναγούλη. Οι ίδιοι που οργίασαν κι αλώνισαν στα χρόνια της Χούντας. Αυτοί που ποτέ δεν τιμωρήθηκαν, και που ξαναεπέπλευσαν μετά την πτώση της δικτατορίας, τόσο μέσα από το παρακράτος, όσο και μέσα από όλα σχεδόν τα κόμματα της Μεταπολίτευσης. Όταν το 1981 ήρθε η ώρα της "Αλλαγής" του Αντρέα, πολλοί από αυτούς ντύθηκαν και την προβιά του σοσιαλιστή, για να εξακολουθήσουν να λυμαίνονται τα πάντα με την άνεσή τους.
Ο Φασίστας τελικά μπορεί να οριστεί άσχετα με τις πολιτικές του δήθεν πεποιθήσεις, σαν ο άνθρωπος που δεν έχει ηθικές αναστολές, δεν σέβεται τίποτα και κανέναν, και σίγουρα όχι την Πατρίδα, κι ας κόπτεται για το αντίθετο, ο χαμαιλέων, που επιπλέει σε κάθε καιρό, με την πονηριά του, τον κυνισμό του, τον αριβισμό του. Είναι ο χούλιγκαν της πολιτικής, η μάστιγα της ανθρωπότητας.

Ο Φασισμός πολεμιέται με όπλα, αλλά μόνο όταν είναι πιά πολύ αργά. Πρέπει να τον πολεμήσουμε με τον Πολιτισμό, με την Μόρφωση, με το Παράδειγμα μας, με την Ενεργό Συμμετοχή στα Κοινά. ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ. Ας μην τού δώσουμε περιθώρια να σηκώσει κεφάλι, απέχοντας, υποκύπτοντας τον φόβο, ας μην κρυφτούμε στο καβούκι μας προσπαθώντας να σώσουμε το τομάρι μας.
Ο Λύκος φόρεσε την προβιά του αρνιού, αλλά ας μην γελαστούμε. Είναι πάντα ο ίδιος. Μην τον αφήσετε να σηκώσει κεφάλι. Τσακίστε τον. Τσακίστε το Αυγό του Φιδιού.



Πώς είπατε; "Είναι λίγοι και ασήμαντοι; Δεν αξίζει ν' ασχολείσαι μαζί τους";

Τα ίδια έλεγαν κάποιοι και στη Γερμανία το 1932. Το Αυγό του Φιδιού όμως έσκασε τελικά, στα μούτρα τους...

Η ύπαρξη και μόνο αυτού του εξώφυλλου που είδατε κάνει το Ακκορντεόν του Μάνου Λοΐζου πιό επίκαιρο από ποτέ:

Το αρχινημένο σύνθημα πάντα μού μένει
όποτε ακούω από τότε ακκορντεόν
κι έχει σα στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ


ΛΟΙΠΟΝ;
Θ' ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΦΡΙΚΗ ΝΑ ΞΑΝΑΣΗΚΩΣΕΙ ΚΕΦΑΛΙ;
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ


Μαύρος Γάτος

12 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Παρολα αυτα βλεπω το κομμουνιστικο ΛΑΟΣ να μπαινει χαλαρα μεσα στη βουλη με τοση διαφημιση που του γινεται....

Unknown είπε...

Έβαλες πολλά, διάφορα και ετερόκλητα στο φασιστικό τσουβάλι, Γάτε. Ακόμη και τυπικές απολυταρχικές πρακτικές που δεν έχουν σχέση με το φασισμό όπως αυτές του σταλινικού καθεστώτος - δεν είναι φασιστικό κάθε απολυταρχικό καθεστώς. Ακόμη και τυπικές ξενοφοβικές ή ατομικιστικές πρακτικές που εμπίπτουν στην καθημερινότητα των μικροαστών - αν κι εδώ μάλλον έχεις δίκιο, ο φασισμός είναι το κατ΄ εξοχήν καθεστώς των μικροαστών. Θα συμπλήρωνα πως τα φασιστικά καθεστώτα, και οφείλουμε να το παραδεχτούμε αυτό, είχαν πράγματι λαϊκό έρεισμα. Κι αυτό είναι που τα καθιστά ιδιαίτερα επικίνδυνα.

Μαύρος Γάτος είπε...

Δεν αμφιβάλλω ότι έχουν λαϊκό έρεισμα, ούτε είναι μυστικό! Γι αυτό τονίζω ότι πρέπει να αντιμετωπίχσουμε το κακό στη ρίζα του, και όχι όταν θα είναι πιά πολύ αργά. Όσο για τα 'ετερόκλητα" που λες, δεν είναι καθόλου ετερόκλητα, είναι παρόμοια σε ποιότητα, αν και - όντως- διαφέρουν σε βαθμό... Συγκεκριμένα για τον Στάλιν, επιμένω ότι παρόλα τα διαφορετικά περιτυλίγματα, το καθεστώς του ήταν στην ουσία του φασιστικό, ή έστω τρομερά συγγενικό με τον φασισμό.

Νίκο, η "διαφήμιση" μπορεί πολύ εύκολα να γίνει δυσφήμιση. Στο χέρι μας είναι. Αρκεί να τολμήσει κάποιος να κριτικάρει την ουσία των θέσεών τους. Αυτό προσπάθησα να κάνω κι εγώ.

o theios nontas kserei είπε...

Γάτε, δυστυχώς είναι γάτα το τομάρι. Έχει την ικανότητα να χαιδεύει αυτιά, αυτιά τα οποία βρίσκονται πάνω σε κουρασμένα σώματα.Σώματα με κουρασμένα μυαλά και κουρασμένα μάτια με αποτελεσμα την μειωμένη αντίληψη της κατάστασης που έρχεται.
Θα ήθελα την γνώμη σου σχετικά με την λύση αυτού του προβλήματος.
Με εκτίμηση.

Sissi Soko είπε...

Σωστά τα έγραψες Μ.Γ. αλλά συγνώμη, το "τσακίστε τους" το διάβασα στο "Ο αγώνας μου" του Χίτλερ. Ας προσέχουμε λοιπόν κάτι τέτοια γιατί οι φασίστες μπορούν, όπως επισημάνεις και εσύ, να μεταμφιεστούν σε αντιφασίστες, φασίστες ας πούμε κόκκινους. Από την άλλη τα βιβλία που πουλάει ο Λιακόπουλος δεν είναι τόσο χααζά όπως είναι επικίνδυνα. Μιλάνε για την ανωτερότητα των Ελλήνων και αν όχι τώρα, σε κάμποσα χρόνια θα στηρίξουν τον ελληνικό φασισμό του Καρατζαφέρη.

Jim.Hellas είπε...

ΜΓ, απλά τα σέβη μου. Πολύ καλή η ανάλυση του φασισμού και πολύ σωστή η παρατήρηση περί λαϊκού ερείσματος της ιδεολογίας αυτής.

Ο λόγος που τέτοιες ακραίες ιδεολογίες είναι τόσο επικίνδυνες τελικά είναι γιατί ακριβώς, σαν χαμαιλέοντες, αλλάζουν συνεχώς κοστούμια για να πάνε με όλους και με όλα, και εν τω μεταξύ σιγά και σταθερά αφήνουν το δηλητήριο να μπει στις καρδιές του αμόρφωτου απλού ανθρώπου (στον απλό λαό δηλαδή που "αναγκαστικά" δεν έχει πρόσβαση στην γνώση ώστε να ανοίξει το μυαλό κ να σκεφτεί αυτόνομα).

Τα αυγά ήδη εκκολάπτονται στην Ελλάδα. Εδώ κ αρκετά χρόνια. Το πολιτικό περιβάλλον βλέπετε είναι το πλέον κατάλληλο δυστυχώς...

Hades είπε...

Αν και δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ σε όλα, είναι πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση. ΚΥριότερα όμως θέλω να σταθώ σε αυτό: "Και το πιό σημαντικό, το Λάος και ο Καρατζαφέρης, και μέσω αυτών Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΑΝ ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ"

Επειδή έχω κάποιες, προφανώς, αιρετικές απόψεις περί δημοκρατίας, νομίζω πως κάθε Έλληνας πολίτης, ανεξαρτήτως προελεύσεως, πεποιθήσεων κλπ, κλπ, δηλαδή είτε είναι χουντικός, είτε βασιλικός, είτε δεξιός, είτε κεντρώος, είτε αριστερός, είτε αναρχικός, είτε εξωκοινοβουλευτικός κλπ, κλπ, κλπ έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να πολιτευθεί.
Πως το'λεγε ο Όργουελ; Όλα τα ζώα είανι ίσα εκτός από εκείνα που είναι πιο ίσα...
Αναρωτιέμαι μήπως είναι εξίσου φασιστικό με τις απόψεις του οποιουδήποτε φασίστα το να θέλουμε να μην πολιτευθεί κάποιος λόγω πολιτικών πεποιθήσεων. Έλεος δηλαδή...

Και στην τελική, μήπως το πρόβλημα δεν είναι ο Καρατζαφέρης καθεαυτός αλλά εκείνοι που πείθονται από αυτόν;

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλημέρα φίλοι.

Θείε Νώντα, στη ζωή (και όχι μόνο "στις δημοκρατίες") δεν υπάρχουν αδιέξοδα... Η λύση είναι να πάμε να ψηφίσουμε, να ασχολούμαστε με τα κοινά, ΟΧΙ στα δύο μεγάλα κόμματα, και προφανώς ΟΥΤΕ και με τον Καρατζαφέρη. ΔΕΝ διαφέρει.

Καλημέρα Τζιμ από την Κύπρο. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, καλό φθινόπωρο Σ;)))

Θα σταθώ λίγο στο σχόλιο της Ολίβιας και στο τελευταίο σχόλιο του Άδη: Φίλτατη Ολίβια, δεν είναι οι λέξεις που κάνουν τα νοήματα. Οι λέξεις είναι εργαλεία. Το θέμα είναι ποιός τα χρησιμοποιεί και πώς τα χρησιμοποιεί...

Φίλε Άδη, φυσικά και όλοι έχουν το δικάιωμα να πολιτεύονται και να θέλουν να εκλεγούν, και ο Καρατζαφέρης επίσης. ¨Εχω κι εγώ όμως δικαίωμα να ΜΗΝ θέλω να εκλεγεί! Αυτό δεν σημαίνει ότι αρνούμαι τα δημοκρατικά δικαιώματά του... Όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, δεν απευθύνομαι σε αυτόν, αλλά σε εκείνους που φλρτάρουν μαζί τους, κα τους λέω: ΜΗΝ τον ψηφίσετε, είναι λύκος με προβιά αρνιού.

Σ;)

Small Boy είπε...

Φίλε Hades δεν είναι οξύμωρο να χρησιμοποιούν τον κοινοβουλευτισμό ώς μέσω αυτοί που δεν τον αποδέχονται; Και επίσης δεν είναι οξύμωρο να επικαλούνται την ελευθερία του λόγου αυτοί που αν αποκτήσουν εξουσία θα την καταργήσουν;

Hades είπε...

Μαύρε Γάτε, έτσι όπως το θέτεις τώρα συμφωνώ πολυ΄περισσότερο. Το θέμα ξέρεις ποιο είναι; Ότι το συζητάμε που το συζητάμε, ήπως πρέπει να ασχοληθούμε ΣΟΒΑΡΑ και με το γιατί συμβαίνει αυτό; Εννοώ, μήπως πρέπει να μας απασχολήσει το ότι ένα κόμμα που προσωπικά θεωρώ ότι δεν έχει σοβαρές θέσεις να προτείνει (άσχετα αν ό,τι λέει το πασάρει με πειστικότατο τρόπο) πως είναι δυνατόν να πείθει κόσμο; Μήπως πρέπει δηλαδή να ασχοληθούμε σοβαρά επιτέλους με το ότι ως λαός δεν έχουμε Παιδεία; Παιδεία δεν είναι ούτε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ούτε οι λοιπές παπάτζες που ακούμε κάθε μέρα. Η Παιδεία κατ'αρχήν ξεκινάει από την (αποχαυνωμένη ένεκα τηλεοράσεως κυρίως) οικογένεια. Το σχολείο έρχεται δεύτερο...
ΕΠίσης, το να μην θες να εκλεγεί ο Καρατζαφέρης δεν μου φαίνεται περίεργο. Το θέμα είναι ότι με τόσο ντόρο για πεντακομματική Βουλή μήπως βλέπεις άλλο (ππεμπτο) κόμμα με δυναμική για να μπει στο Κοινοβούλιο; Επειδή προσπαθώ αν είμαι λίγο ρεαλιστής (όπως το βλέπω δηλαδή), το ότι θα εκλεγεί το θεωρώ σίγουρο. Περισσότερο με ενδιαφέρει να μην βγει με δύναμη. Δεν ξέρω αν πιάνεις την οπτική μου γωνία.

Απόστολε, νομίζω πως ανεξαρτήτως των προσωπικών πεποιθήσεων του καθενός, όλοι έχουν ίσα δικαιώματα. Δεν ξέρω αν στις προσωπικές βλέψεις του Καρατζαφέρη έγκειται και η κατάργηση της ελευθερίας Λόγου για όλους τους άλλους, πάντως εγώ δεν προτίθεμαι να του αρνηθώ αυτό το δικαίωμά του. Δεν θα γίνω εγώ φασίστας με την ελπίδα ότι έτσι θα αποδειχθώ αντιφασίστας. Και να σου πω την αλήθεια, δεν με χαλάει καθόλου να διαφημίζεται όσο το δυνατόν περισσότερο κι ο κάθε φαύλος ακόμη, ακριβώς επειδή ξέρω ότι τα επιχειρήματά του μπορώ να τα αντικρούσω με ακόμη ακόμη καλύτερα, ακριβώς επειδή ξέρω πως όσο περισσότερο μιλάει τόσο πιο πολύ θα εκτεθεί. Το γεγονός πχ όστι στο ντημέητ ο Καρατζαφέρης κρατιόταν, το σχολίασαν όλοι. Το γεγονός ότι δεν κρατήθηκε μόλις βγήκε έξω ("...θα καταλάβει τη σημασία που έχουν τα άκρα") το σχολίασαν ελάχιστοι. Άρα δεν φταίει ο Καρατζαφέρης τόσο (που εδώ που τα λέμε είχε και τεράστια αβάντα από πολλά ΜΜΕ επί τόσα χρόνια με την ελπίδα ότι θα κόβει φόρα από τη ΝΔ).
Απλά, όπως είπα και αρχικά κατ' εμέ το πρόβλημα δεν είναι τόσο ο Καρατζαφέρης, όσο αυτοί που πείθονται από τον Καρατζαφέρη και κυρίως αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει.

Maria Papacharalampous είπε...

γλυκιά γατούλα γιατί μισείς το είδωλό σου στον καθρέφτη;

ναζιστής είναι ο καλός άνθρωπος
που νοιάζεται και κάποιες αξίες
ανώτερες απ την σωματική ακαιρεό

Μαύρος Γάτος είπε...

Δυστυχισμένε, δεν υπάρχουν υπάνθρωποι. Μόνο απάνθρωποι.

Με συμπόνια στο λέω, για σένα.