AN ΑΠΌΨΕ ΣΗΚΏΣΕΙΣ ΤΟ ΒΛΈΜΜΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΌ
Μπορεί να δεις τη Λύρα, με τον Βέγα... Τον Κύκνο με
τον Ντενέμπ... Τον Βοώτη με τον Αρκτούρο... Τη μικρή
και τη μεγάλη Άρκτο... Τον Δράκοντα... Τον Περσέα και
την Ανδρομέδα... Τον Κηφέα και την Κασσιόπεια... Τον
Τοξότη Κένταυρο και τον φονιά Σκορπιό... Τον Πάνα
μεταμορφωμένο σε Αιγόκερω... Το βόρειο Στεφάνι και την
κόμη της Μακεδόνισσας Βερενίκης... Τις Πλειάδες που
τις λένε και Πούλια... Τον ουράνιο δρόμο των αστεριών,
το Γαλαξία...
Μπορεί και να τα κοιτάς τώρα, κάπου, σε κάποια
παραλία... Αλλά δεν τα βλέπεις... Γιατί δεν είμαι
εκεί, να σού τα δείξω, όπως τότε... Κι εκείνος που
είναι μαζί σου, ούτε τα ξέρει, ούτε τον νοιάζει να τα
μάθει για να σού τα δείξει...
4 σχόλια:
σωστο! οσο παταει η γατα! μικρο κειμενο, λιτο, δυο κουβεντες, αλλα absolutely accurate! για οσους καταλαβαινουν. και αρχιζω να πιστευω οτι ειναι πολλοι!!
χαιρετισματα, balabala bambaluna
πόση θλίψη κρύβει ένας κατάλογος άστρων..
μια αγκαλιά από εμένα.κι ας έχει συννεφιά..
Μη χαλάς άλλο την καρδιά σου.Δείξε τα σε κάποια που πραγματικά το θέλει.
@=duck
Ax,γατούλη...Είναι απλά τα πράγματα.Από εσένα έμαθε για την Λύρα τον Βέγα και τα άλλα άστρα.Απο εκείνον μπορεί να βρήκε καινούριες πηγές μάθησης,ίσως πιό ενδιαφέρουσες.Ουδείς αναντικατάστατος.
Μη χαλιέσαι λοιπόν......
Δημοσίευση σχολίου