ΠΑΡΑΛΛΑΓΉ ΛΕΥΚΟΎ ΠΎΡΓΟΥ

Αν μασήσει κανείς πολλή ώρα το ψωμί, γλυκαίνει, γιατί
η αμυλάση του σάλιου διασπά το άμυλο σε γλυκόζη. Ακόμα
και μπροστά από το Λευκό Πύργο έχει κάτι ψαρούκλες να,
μόλις πήδηξε μιά θεαματικά έξω από το νερό. Άραγε έχει
κανένα αρκετά μεγάλο για να με χάψει όπως τον Ιωνά, να
επανεκτιμήσω με το στανιό τη χαρά της ζωής;
Εκνευριστικές Ποντιακές λύρες ακούγονται από κάποιον
πλανόδιο, ποντιακές λύπες έγραψε η αυτόματη συμπλήρωση
κειμένου, το διόρθωσα, ίσως δεν χρειαζόταν. Πολύς
κόσμος στην παραλία, συνωστισμός, δεν έχει ένα μέρος
να κλάψει κανείς με την ησυχία του. Αλλά σιγά μην
κλάψω, ολόκληρος μαντράχαλος, γιατί άλλωστε, για ποιαν
αιτία, αχάριστε, γκρινιάρη και κουραστικέ μου εαυτέ;
Αν μασήσει κανείς πολλή ώρα το ψωμί, γίνεται γλυκό.
Ίσως κι αν μισήσει κανείς πολύ τη ζωή, να γίνεται
κάπως πιο γλυκιά...
.
Υγ. Όλα αυτά ξεκίνησα να τα γράφω μόνο και μόνο γιατί
δεν εχω τρόπο να διαγράψω το αμέσως προηγούμενο ποστ,
εξ' ου και "παραλλαγή"...