5 Μαρ 2007

ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΔΟΝ ΚΑΡΛΟΣ, ΤΟΥ ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΥ Τί ΛέΕΙ ΤΟ "ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ"

.




.
"Αν σε απάτησε,
και σε τραυμάτισε

ο Έρωτας, που φωτίζει τα μάτια σου..."




Το έτος 1559 η Γαλλίδα πριγκήπισσα Ισαβέλλα (Ελισάβετ) Ντε Βαλουά παντρεύτηκε τον Βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππο Β’ τον Συνετό. Εκείνη ήταν 14 ετών κι εκείνος 32. Η αρχική συμφωνία προέβλεπε να παντρευτεί η Πριγκήπισσα τον συνομήλικό της Δον Κάρλος, γιο του Φιλίππου, Ινφάντε (Διάδοχο) της Ισπανίας, ο Δον Κάρλος όμως ήταν παιδί με πνευματικές και σωματικές αναπηρίες- πέθανε λίγα χρόνια μετά, σε ηλικία 23 ετών. Η Δόνια Ισαβέλλα πέθανε κι αυτή λίγους μήνες μετά τον Δον Κάρλος, ενώ γεννούσε το τρίτο της παιδί.

Το έτος 1672 ο Abbé de Saint-Réal εκδίδει το ρομαντικό μυθιστόρημα Don Carlos, Nouvelle Historique, στο οποίο επινοεί ένα κρυφό ερωτικό πάθος ανάμεσα στον Δον Κάρλος και στην Ισαβέλλα.

Το έτος 1787, ο Friedriech Fon Schiller ολοκληρώνει και παρουσιάζει το συγκλονιστικό θεατρικό του έργο «Δον Κάρλος», εμπνευσμένο από το ρομάντσο του Αββά: τρελλά ερωτευμένος με τη μητριά του την Ισαβέλλα ο Δον Κάρλος, χάνει τον έλεγχο του εαυτού του, και τινάζει στον αέρα την ψυχική του υγεία, τη σχέση του με τον αυστηρό πατέρα του, και το μέλλον του σαν Βασιλιάς της Ισπανίας. Το έργο ξεκινά από αυτόν τον βασικό σκελετό για να ασκήσει άγρια κριτική τόσο στην πολιτική και  θρησκευτική εξουσία, όσο και στις ανθρώπινες σχέσεις γενικά.

Στη δεκαετία του 1980, ο Περιπλανώμενος ακούει τη Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων, του ομοφυλόφιλου (έχει σημασία) άντρακλα Μάνου Χατζιδάκι, σε στίχους του Άρη Δαβαράκη:

μπορείς να μ’ αγαπήσεις, μπορείς να μού χαρίσεις μια στιγμή
το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή

Ο Περιπλανώμενος, έφηβος, κι ερωτευμένος τρελλά και χωρίς ανταπόκριση με συνομήλικο κορίτσι, εντυπωσιάζεται από την φράση αυτή, και συλλογίζεται: αν το κορμί είναι μόνο η αφορμή, τότε δεν υπάρχουν γελοίοι έρωτες, ούτε σε σχέση με το φύλο, ούτε σε σχέση με την ηλικία, υπάρχουν μόνο γελοίοι άνθρωποι με στενές αντιλήψεις, που καταδικάζουν και γελοιοποιούν κάθε τί που δεν γνωρίζουν και που δεν έχουν συνηθίσει.

Λίγο μετά ο Περιπλανώμενος διαβάζει το έργο του Μίλαν Κούντερα «Γελοίοι Έρωτες». Ενοχλείται λίγο από τον τίτλο, χωρίς να το ομολογεί, γιατί κι ο ίδιος είναι «γελοία» ερωτευμένος, μονόπλευρα κι εξευτελιστικά. Εφτά χρόνια ερωτευμένος (όχι κρυφά!) με μιαν άπιαστη και φαινομενικά ασυγκίνητη κοπέλα, εφτά χρόνια «πιστός» κι ανέραστος… Κι όμως, δεν αισθάνεται γελοίος. Ούτε καν όταν εκείνη τα φτιάχνει με τον καλύτερό του φίλο, που τον γνωρίζει μέσα στο σπίτι του, αναγκάζοντάς τον ερωτιάρη Περιπλανώμενο να ξεκολλήσει, επιτέλους. Δεν αισθάνεται γελοίος ούτε καν κοιτάζοντας πίσω τα εφτά "χαμένα", κι όμως τόσο γλυκά μελαγχολικά, χρόνια του.

Αργότερα διαβάζοντας τους στίχους του Ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, αφιερωμένους στην κατά πολύ νεότερή του αγαπημένη  Ιουλίτα

Να μυρίζω από σένα και ν’αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο
Δεν τ’αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.
(*2)


…πείθεται ακόμα περισσότερο ότι είχε δίκιο ο Άρης Δαβαράκης αλλά κι η γιαγιά της Έλενας Ακρίτα, που έλεγε…

«παιδάκι μου, όπως τη βρίσκει ο καθένας…»

Κι έρχεται κάποτε η εποχή που ο Περιπλανώμενος ζει το αναπάντεχο: Τον Μεγάλο Έρωτα. Που μοιάζει να μην πρόκειται να σβήσει ποτέ. Κι όμως, μια μέρα τελειώνει. Αλλά δεν σβήνει. Ο Περιπλανώμενος υποφέρει πάρα πολύ, παθαίνει τεράστιο σύνδρομο στέρησης, το μυαλό του και το κορμί του στοιχειώνουν στην ανάμνηση Εκείνης.... Αφήνεται να παραλύσει, σε όλες τις πλευρές της ζωής του, λόγω του τεράστιου πόνου. Αλλά και πάλι, δεν αισθάνεται γελοίος. Ούτε καν όταν το Βιβλίο των Αλλαγών τον προειδοποιεί αυστηρά…

Έξι στην αρχή:

Αν ο περιπλανώμενος ασχολείται
με ασήμαντα πράγματα
επισύρει πάνω του τη δυστυχία.

Εννιά στην κορυφή:

Η φωλιά του πουλιού καίγεται
Στην αρχή ο περιπλανώμενος γελάει
Έπειτα αναγκάζεται να κλάψει και να θρηνήσει.
Από απροσεξία χάνει την αγελάδα του.
Δυστυχία.

Περνούν τα χρόνια, περνούν κι οι Έρωτες, ακόμα και οι πιο μεγάλοι. Δύο χρόνια μετά, ο Περιπλανώμενος συνέρχεται επιτέλους.


Και τότε, προς μεγάλη του έκπληξη, τού συμβαίνει κάτι ακόμα πιό αναπάντεχο: Όλοι οι έρωτες, με πρώτους και καλύτερους τους δικούς του, τού φαίνονται ξαφνικά γελοίοι.

Γελοίος ο (φανταστικός) έρωτας του Δον Κάρλος, που ήταν έτοιμος να τινάξει μιαν Αυτοκρατορία στον αέρα για έναν έρωτα με κάποιαν που δεν γνώριζε καν. Ακόμα πιο γελοίος ο εξώγαμος έρωτας- παιχνίδι των ανθρώπων με οικογένεια και παιδιά, που τινάζει στον αέρα βαθιές σχέσεις, και διαλύει ζωές. Ακόμα πιο γελοίος ο πληρωμένος έρωτας, οι σοβαροί επιχειρηματίες με τα κοστούμια τους πεταμένα στην πολυθρόνα να χαϊδεύονται με χυδαίες πόρνες πριν ασελγήσουν επάνω τους, οι πνευματικοί Άνθρωποι ν' αναζητούν σε σκοτεινές πλατείες και στην τσογλαναρία (*1) το σεξ το επιούσιο. Γελοίοι του φαίνονται και οι έρωτες των Πριγκήπων με τους αρσενικούς Κύκνους στη Λίμνη, και οι έρωτες των ώριμων ή των γερόντων με τις ασχημάτιστες κοπελιές. Και περισσότερο γελοίοι απ’ όλους, μα απ’ όλους, τού φαίνονται οι δικοί του έρωτες, και ο πρώτος ο ανεκπλήρωτος, και ο δεύτερος ο εκπληρωμένος κι ακριβοπληρωμένος, και ο ενδιάμεσος ο ξώφαλτσος.

Ξέρει όμως ότι κάποια στιγμή, δε μπορεί, θα ξαναερωτευτεί, και διαισθάνεται ότι τότε δεν θα τού φαίνεται καθόλου μα καθόλου γελοίος ο Έρωτας, κανένας Έρωτας. Αυτό τον κάνει να προβληματίζεται...

Και ξαφνικά, ο Περιπλανώμενος καταλαβαίνει, μια φορά, και για πάντα:

ΓΕΛΟΙΟΙ φαντάζουν στα μάτια μας όλοι οι έρωτες όταν δεν ζούμε τον Έρωτα. Όχι όταν δεν τον έχουμε ζήσει, όταν δεν τον ζούμε ΕΚΕΙΝΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ.

Γελοίοι μάς φαίνονται *όλοι* οι Έρωτες, όταν δεν είμαστε ερωτευμένοι.


Κι είμαι εγώ ο Περιπλανώμενος, μ ακούς
είμαι εγώ..

ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πίσω στους καιρούς
τον παράδεισο!
(*2)

κι όμως, εγώ ο άθλιος Περιπλανώμενος

Έτσι σ’ έχω κοιτάξει, που μού αρκεί
Νά’ χει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Μες το αυλάκι που το πέρασμά σου αφήνει
Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν’ ακολουθεί

Και να παίζει με τ’ άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!

Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί
Πριν από την αγάπη και μαζί...
(*2)


Νίκη, λοιπόν, για όποιον είναι ερωτευμένος, με κάποιον άνθρωπο, με μια ιδέα, με τη ζωή, πάντως ερωτευμένος. Και όποιος δεν είναι πιά μπορεί πάντα να ελπίζει ότι θα ξανάρθει ο Έρωτας να δικαιώσει την ύπαρξή του, ν' αθωώσει το Χρόνο...

Αλλά ακόμα κι αν δεν ξανάρθει
ο Έρωτας, ποτέ πιά, ποτέ ξανά, και πάλι δεν πειράζει, είναι μια πολύ εφήμερη Ήττα, όπως εφήμερη είναι και η Νίκη

…No pain remains, no feeling
eternity awaits…
(*3)


Περιπλανώμενος Μαύρος Γάτος
(c) 2007



Σημειώσεις:

(*1) "Σέβομαι τους φίλους μου. Έρωτα αγοράζω από την τσογλαναρία."
Από συνέντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου στο περιοδικό 01.

(*2) Αποσπάσματα από το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη.

(*3) Από το τραγούδι Beloved των VNV Nation.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βρισκόμαστε μου φαίνεται σε περίοδο παράλληλων προβληματισμών : Ναί, συμφωνώ. Γελοίοι μας φαίνονται οι έρωτες όταν δεν είμαστε ερωτευμένοι. Αλλά απ' την άλλη άπαξ και ερωτευτήκαμε ο κόσμος έχει πλυμμηρίσει νοήματα και σημασίες και μόνο κάτι παθιασμένοι σαν τον Ελύτη καταφέρνουνε κάτι να αρπάξουνε απο την ηλεκτρισμένη τρέλλα και να την βάλουνε σε κάποια, αισθησιακή πάντα, τάξη, να την ψηλαφίσουνε. Καταλαβαίνεις πόσο τυχερός αισθάνομαι που στην διήγησή σου το κορμί είναι μόνο η αφορμή και πού μούρθε εκείνο το βραδάκι αυτή η ευλογημένη ρίμα και την πήγα στην πρόβα της "Πορνογραφίας". Χάρη σ΄αυτή την ομοιοκαταληξία πήρα χάρη και άδεια εργασίας ως στιχουργός. Ως ερωτευμένος παραμένω εκτεθειμένος κάθε χρόνο τέτοια εποχή που μπαίνει η άνοιξη. Θέλω να σε συγχαρώ γι΄αυτό το κείμενο που απλώνεται τόσο ωραία πάνω απο χρόνους κι΄απο τόπους κι΄απο ανθρώπους, αλλά δεν ξέρω αν σ΄αρέσουν τα συγχαρητήρια. Σ΄ευχαριστώ λοιπόν γιατί είναι ωραίο και ανυπόστατο και αυτό μου δίνει μεγάλη σιγουριά!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Θαρρώ πως δεν υπάρχουν γελοίοι έρωτες - γελοίο σεξ μπορεί... διόλου σπάνιο...
Όμως, κι από τον πιο νεανικό, κι από τον πιο παροδικό έρωτα, μπορείς κάτι και αντλείς, για κάποιο λόγο διασταυρώθηκες μαζί του, κάποιαν ανάγκη εσώτερη σε ώθησε προς αυτόν.
Έρχεται μετά, πάντα έρχεται, η ώρα της αποτιμήσεως, η ώρα, που το λιγότερο, που του οφείλεις, είναι δικαιοσύνη, δίκαιη κρίση... μια γλυκειά μελαγχολία να σταλάζει στην ανάμνηση...
Αν, λοιπόν, μου επιτρέπεις, ακόμα και στην "φάση του μη έρωτα", γελοίο δεν βρίσκω κανέναν παλιό μου έρωτα... σ' όλους κάποιο λόγο ψηλαφώ, με το κορμί, ναι, μονάχα αφορμή!..
;-))

Sissi Soko είπε...

Εγώ ερωτεύτηκα έξι φορές κάργα μαζί με την εφηβεία, αλλά δεν μου φαίενται γελίο τίποτα.
Πάντως ωραία τα έγραψες.

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν περίοδοι που γύρω μου υπάρχει μόνο απροσπέλαστο κενό. Μπορείς να το ονομάσεις όπως γουστάρεις, μέσα θα πέσεις.
Τότε, όλοι οι έρωτες (καθώς και οτιδήποτε απαιτεί συναισθηματικό αλισβερίσι) δεν μπορεί παρά να είναι γελοίοι.
Κάποια στιγμή επισκευάζω τις γέφυρες και το γελοίο των πραγμάτων αντικαθίσταται από τη δυνατότητα.
Να πω περαστικά λοιπόν...? :-)

ellinida είπε...

Τα ίδια σκεφτόμουν αυτές τις μέρες κι'εγώ. Το αδελφάκι μου είναι ερωτευμένο και μου έλεγε όσα λέμε όλοι μας...
Δεν έχω ξανανοιώσει έτσι.
Λες και την ήξερα πάντα.
Αυτή την γυναίκα περίμενα σε όλη μου την ζωή.
κλπ κλπ κλπ
Για να καταλήξει, ρε συ έχω γίνει ποιητής μ'αυτήν την γυναίκα! Και κάθεται και μου διαβάζει τα sms που της στέλνει και πεθαίνω στο γέλιο.
Γελοίοι είναι οι έρωτες που δεν ζήσαμε ή μάλλον δεν ζούμε αυτή την στιγμή.
Το μονόγραμμα είναι ότι πιό όμορφο έχει γραφτεί κατά την γνώμη μου.
Δεν σου εύχομαι περαστικά, απλά εύχομαι να σου κρατήσει όσο περισσότερο μπορεί. :)))
φιλιά

Μαύρος Γάτος είπε...

Άρη, θεωρώ μεγάλη μου τιμή την επίσκεψη και τα λόγια σου. Επαναλαμβάνω ΚΑΙ εδώ ότι το στίχο "το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή' θα σού τον χρωστάω για πάντα. Κι όσο κι αν είσαι μετριόφρων, δεν βγαίνουν τυχαία τέτοιοι στίχοι, αυτό είναι σίγουρο...

Αστεροιδ, μήπως αυτό σημαίνει ότι είσαι μονίμως ερωτευμένος/ερωτευμένη;;;; Σ;))))

Σύλβια, φύγαμε για την έβδομη Σ;)))

Paperflowers, σίγουρα ναι!!!! Ευχαριστώ κι ανταποδίδω!!!!!!

Ελληνίδα μου, πάλι με χρόνια, με καιρούς... πάλι θα μάς ξανάρθει.. η άγια αρρώστια του Έρωτα...

Ανώνυμος είπε...

Hola companero!

El otro dia se cruzo en mi camino Don Carlos o un Gato Negro, siempre me han gustado los Gatos Negros...

Un beso.

Μαύρος Γάτος είπε...

Ciao amigo. Soy gato ma con los canes mi siento tambien muy bien...

Γουφ γουφ!

Σ;))))

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κάθε έρωτας είναι σεβαστός και αγαπητός. Δεν μπορώ να διακρίνω έναν έρωτα σε γελοίο ή σοβαρό ακόμα και όταν είναι "πλατωνικός" (τα εισαγωγικά επειδή δεν αποδέχομαι την έννοια τούτη).

Μου άρεσε πολύ η ανάλυση. Μια πραγματεία είναι στην πραγματικότητα.

Ναταλία είπε...

Εγώ έχω ανοσία....

ΝΑ! κοίτα και την εικονίτσα μου! ;ο)

Ανώνυμος είπε...

Ενα απο τα ωραιοτερα κειμενα που εχω διαβασει τον τελευταιο καιρο!
Και ενα πολυ ουσιαστικο ξεδιπλωμα!

Να παρατηρησω επισης και μια μεγαλη εμπνευση???

Καλημερα

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Ακόμα κι αν δεν είμαι πάντα ερωτευμένος, Μαύρε μου Γάτε, παραμυθιάζομαι πως είμαι! Εννοώ μ' αυτό ότι ο έρωτας, μεταξύ πολλών άλλων, είναι ΚΑΙ ένα state of mind, που θεωρώ εξαιρετικά δημιουργικό, απολύτως απαραίτητο για να ζει κανείς σε ένα ποιητικό σύμπαν, όπως θέλω να ζω εγώ όλον τον καιρό και το καταφέρνω τον περισσότερο. Από αυτή την άποψη, ναι, φροντίζω νάμαι συνέχεια ερωτευμένος ακόμα και με φίλους/ φίλες μου, ελλείψει άλλων επικέντρων, με τόπους (αλλά κι οι τόποι άνθρωποι είναι για μένα, άνθρωποι, που τους φορτίζουν και συγκροτούνται μαζί τους σε σύνολο αδιάσπαστο!).

Sissi Soko είπε...

Φύγαμε.

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλημέρα παιδιά! Μόλις έγινα θείος!!!!

Αυτό και μόνο δεν μπορεί να σε κάνει να ερωτευτείς τη ζωή;;;;;;;

Σ:))))))))

Ανώνυμος είπε...

συγχαρητήρια!!!!

αγοράκι ή κοριτσάκι;
μα τί λέω η μαλάκω, υγιές να είναι και να το χαίρεστε !


:):):)

[πρέπει να νιώθεις ΤΕΛΕΙΑ]

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητηρια!
Να 'στε ολοι καλα να το χαιρεστε!

Και με τους ερωτες... αντε και ΓατοΜπαμπας!!!!

Μαύρος Γάτος είπε...

Παιδιά σάς ευχαριστώ πάρα πολύ!!!

Είμαι απίστευτα κουρασμένος κι απίστευτα ευτυχισμένος.

Σ:)))

xiozil: είπε...

Ο έρωτας ήταν πάντα και παραμένει ο μαγικός καθρέφτης που δεν αντανακλά άλλο από τις επιθυμίες μας.
Γελοίοι γίνονται όλοι οι έρωτες που περνούν οριστικά σε χρόνο αόριστο.
Όλοι εκείνοι που γκρεμοτσακίζονται σε κάποιο σημείο της προσγείωσης και ταυτόχρονα το γελοίο τους δεν τους στερεί τίποτα από την ομορφιά της πτήσης.
Το αποδεικνύουμε εμείς οι ίδιοι που επιζητούμε αθεράπευτα να γινόμαστε κάθε φορά το ίδιο γελοίοι!