10 Νοε 2006

ΣΠΥΡΙ ΣΤΗ ΜΥΤΗ (ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ "HOTEL MEMORY")

.
Το κείμενο αυτό το έστειλα πριν από δύο μήνες στον Μισέλ Φάις (μέσω της ηλεκτρονικής φόρμας της ιστοσελίδας του), σαν προτεινόμενο αντάλλαγμα για ένα δωμάτιο στο Hotel Memory. Είχα γνωρίσει το έργο του παλιότερα μέσω του Αθήναιου, και με είχε αγγίξει βαθιά το ηχητικό ντοκουμέντο "Η πόλη στα γόνατα". Δυστυχώς αποδείχτηκε τελικά ότι ο Μισέλ Φάις δεν πήρε ποτέ τα e-γράμματά μου. Δεν πειράζει. Παραθέτω εδώ το κείμενο...



ΣΠΥΡΙ ΣΤΗ ΜΥΤΗ


Από τη μητέρα του κληρονόμησε ένα χωράφι με ξεριζωμένες ροδακινιές, τη μυωπία της, τη μελαγχολία της, και την αναβλητικότητά της. Από τον πατέρα του πήρε ένα αγροτεμάχιο στη μέση του τίποτα, αναρίθμητες αλλεργίες, σε ό,τι φυτρώνει, σε ό,τι περπατάει στα τέσσερα, και σε ό,τι αιωρείται. Και σπυριά. Πολλά σπυριά.

Τα σπυριά, μαζί με τα τεράστια χοντρά γυαλιά, ήταν σε όλη του την εφηβεία το σήμα κατατεθέν του. Από τα 11 χρόνια του η μητέρα του άρχισε να τον βάζει κάτω με το ζόρι και να τού τα ζουλάει, σε λίγο έμαθε κι αυτός και δεν χρειαζόταν πιά ζόρι: Τα μόλυνε άνετα κι από μόνος του. Κι όσο ασχολούνταν μαζί τους, τόσο αυτά φούντωναν. Μαζί τους φούντωνε και η Λύπη.

Πατέρας δεν υπήρχε να παρέμβει, ή έστω να καμαρώσει τις ομοιότητές με τον γιό του, που η μητέρα δεν παρέλειπε σε κάθε ευκαιρία να τις διαπιστώνει. Μέχρι και το ότι τού άρεσαν οι χυμοί φρούτων ήταν του πατέρα του χαρακτηριστικό, και επομένως καταδικαστέο, εφ’ όσον «εκείνος» ήταν ένα βδελυρό τέρας, ένας killer (sic), ένας πόρνος, ένας ανώμαλος που τού αρκούσε να δει γυμνή σάρκα οποιουδήποτε γένους για να ερεθιστεί σεξουαλικά. Ήταν ένας σπορέας, ο δικός του o σπορέας, και όχι ένας πατέρας.

Όταν άρχισε να φυτρώνει το μουστάκι, τρομοκρατήθηκε. Επιβεβαιώνονταν οι φόβοι του ότι θα γινόταν ανυπέρβλητα κι αυτός ένας «εκείνος», πιθανότατα «πόρνος κι ανώμαλος», και δυνάμει «σπορέας» δυστυχισμένων παιδιών. Άργησε πολύ να τολμήσει να το ξυρίσει το αραιό του μουστάκι, ντρεπόταν αφάνταστα και μόνο με την σκέψη ότι θ’ άρχιζε να ξυρίζεται. Όπως «εκείνος».

Τα σπυριά στο μεταξύ αυξάνονταν και πληθύνονταν. Σπυρί εδώ, σπυρί εκεί, σπυρί και παραπέρα, μερικές φορές μάλιστα τα έσπαγε προς τα μέσα και γίνονταν μεγάλα και σκληρά, οπότε τα πείραζε ακόμα περισσότερο, και γινόταν της Κορέας. Ένας συμμαθητής κάποια στιγμή τον ρώτησε μπας και είναι ο Ράμπο και γύρισε από το Βιετνάμ. Δίκιο είχε. Το πρόσωπό του ήταν γεμάτο πληγές και ξεραμένα αίματα, τρόπαια από τις Μάχες με τα σπυριά.

Αυτοί με τους οποίους τα έφτιαχνε απανωτά το λαμπερό κορίτσι που διάλεξε να ερωτευτεί, δεν είχαν, βέβαια, σπυριά. Ούτε πήγαιναν στο σχολείο κακοντυμένοι, άλουστοι, παρατημένοι, όπως αυτός. Για την ακρίβεια δεν πήγαιναν καθόλου σχολείο, ήταν όλοι τους «μεγάλοι», όλοι πάνω από 20 χρονών. Ως και 15-36 έφτασε το σκορ. Όμως εκείνος δεν το έβαζε κάτω. Ήξερε πως δεν θ’ αργούσε να έρθει η ώρα του... Άργησε πολύ περισσότερο απ’ ότι φαντάζονταν τότε, αλλά όντως ήρθε, όταν είχε φύγει πιά αυτός.

Σάς έλεγα όμως για τα σπυριά.

Ποιος σκατόψυχος άνθρωπος που μισεί τον πατέρα ενός παιδιού θα πει ποτέ περιφρονητικά μπροστά σ’ ένα παιδί «ίδιος με τον πατέρα του είναι»; Πώς είπατε; Ένας γιατρός, και μάλιστα δερματολόγος; Πολύ σωστά, το βρήκατε. Παρηγορήθηκε η μητέρα για την φιλική υποστήριξη, ακόμα πιο βαθιά στα Τάρταρα ο γιός, η αμελητέα ποσότητα. Τέρας και με τη βούλα. Δεν είχαν πάει όμως εκεί για να τού βάλουν κάποια ακόμα βούλα! Είχαν πάει για τα σπυριά!
Για τα σπυριά λοιπόν ο «γιατρός» τού έδωσε δυό κρέμες. Μια λιπαρή σαν βούτυρο για το… πρωΐ, που την άπλωνε στο πρόσωπό του κι έλαμπε σαν τον Ήλιο, και μια τελείως άχρηστη για το βράδυ. Ακόμα αναρωτιέται αν ο "γιατρός" το έκανε για να εκδικηθεί τον πατέρα του, ή αν ήταν απλά άσχετος.

Τα σπυριά φυσικά κάγχασαν και συνέχισαν να φυτρώνουν ακάθεκτα.

Το πιο φοβερό απ’ όλα τα σπυριά ήταν το σπυρί στη μύτη. Ξεκινούσε όπως όλα τα σπυριά, μ' ένα άσπρο κεφαλάκι, αυτός το πείραζε, εκείνο μολύνονταν, και τότε όλη σχεδόν ή μύτη του κοκκίνιζε, πρηζόταν, και πονούσε αφάνταστα, όπου και να την άγγιζες. Έκανε μέρες να ηρεμήσει. Ποιο κορίτσι θα γύριζε να τον κοιτάξει σ' αυτήν την κατάσταση; Ο Μεγάλος του μονόπλευρος Έρωτας πάντως, σίγουρα όχι. Κι όταν τα έφτιαξε με έναν νέο συμμαθητή, για πρώτη φορά με συνομήλικο, ήρθε για κείνον το τέλος του κόσμου, έβγαλε δεκάδες σπυριά παντού. Όσο οι αντίζηλοι ήταν εκτός συναγωνισμού, υπήρχε κάποιο είδος παρηγοριάς. Τώρα δεν έμενε πιά καμμιά.

Παρ’ όλ’ αυτά, τον ερωτεύτηκε κι εκείνον μια ομορφούλα ψυχούλα, αλλά έφαγε κι αυτή με τη σειρά της μια ξεγυρισμένη χυλόπιτα, αναγκαστικά, αφού εκείνος ήταν πλήρως αφοσιωμένος στον Μεγάλο του κι απελπισμένο Έρωτα.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, άλλαξαν τα πάντα στη ζωή του, και μεσολάβησαν πολλές αναμνήσεις. Ταξίδεψε, ανδρώθηκε, γνώρισε τον Μεγάλο Έρωτα, με κάποιαν άλλην, έχασε τον Μεγάλο Έρωτα… εξακολουθεί όμως να βγάζει κάπου κάπου κανένα σπυράκι στην μύτη. Μικρό. Συμβαίνει κάπου κάπου στη ζωή του και κανένας έρωτας. Μικρός.

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Μεγάλοι Έρωτες, Μεγάλα Σπυριά στη μύτη. Μικροί έρωτες, μικρά σπυριά στη μύτη.

Αρχίζω να πιστεύω σε κάποια συσχέτιση. Σε μια συνωμοσία των Σπυριών κατά των Ερώτων...

Μαύρος Γάτος, 8 Σεπτεμβρίου 2006

32 σχόλια:

Αθήναιος είπε...

Αυτό που λέτε μου κάνει ΦΟΒΕΡΗ εντύπωση γιατί απαντάει πάντα σε όλα τα ε-μέηλ, ειδικά τα ευγενικά! Είστε σίγουρος ότι στέλνετε στη σωστή θυρίδα;

Μαύρος Γάτος είπε...

Γι αυτό ακριβώς και επέμενα, κι έστελνα και ξαναέστελνα, Αθήναιε, γιατί δεν ήξερα αν η θυρίδα λειτουργεί σωστά ή όχι... αλλά το site κατά τα άλλα λειτουργεί τέλεια, και δείχνει να ανανεώνεται συστηματικά κάθε τόσο, βάσει της ημερομηνίας κάτω αριστερά...

Καλημέρα

Αθήναιος είπε...

Α εντάξει, αυτή είναι η κλασική παρεξήγηση!! Δεν τα διαβάζει αυτά! :-)) Νομίζω πως δεν ξέρει καν πώς λειτουργουν.

Αν το στέλνατε το ε-μέηλ σε κάποιον από τους ενοίκους, θα το προωθούσαμε στην προσωπική του θυρίδα.

Το λέω αυτό γιατί ο συγκεκριμένος δεν έχει προβλημα να απαντήσει πολύ ευγενικά "όχι".

Μαύρος Γάτος είπε...

Το σκέφτηκα να το στείλω μέσω κάποιου φίλου, αλλά δεν ήθελα να φανεί σαν να έβαζα κάποιο "μέσο"...

Ευχαριστώ πολύ πάντως για την διευκρίνιση. Γιαί όμως στο site του λέει τακτικά "ενημερώθηκε τη τάδε μέρα;" Ας πει κάποιος μια κουβέντα στον υπεύθυνο της ιστοσελίδας.
Σ;)

Ανώνυμος είπε...

Mayre Gate den ektimoun to talento soy e?
Vre gamwto!
Grapsta sto blog soy...
Ki ayto parigoria einai vre.

Μαύρος Γάτος είπε...

Eytyxos den basizomai sto talento mou, zw poulwntas to kormi moy (me to kilo)

An perimena apo to talento mou tha eixa psofhsei...

Xairomai pantws poy exw kapoious taktikous angnwstes, san esena... einai ontws mia megalh parhgoria.
Σ:)))

JustAnotherGoneOff είπε...

Γάτε, έκανες μια τεράστια παρανόηση. Ο Μισέλ Φάις επιλέγει αυστηρά αυτός ποιοι θα συμμετέχουν στο HOTEL MEMORY χωρίς κανένας να του αποστείλει αίτηση. Δηλαδή, αυτός μας προσεγγίζει, όχι το αντίθετο, και όσοι δέχονται συμμετέχουν. Κι επιπλέον, βάζει αυστηρούς κανόνες, έπρεπε να το είχες καταλάβει αυτό. Κάθε φορά μας ενημερώνει ποιό είναι το συγκεκριμένο θέμα στο οποίο θα γράψουμε και με όριο 300 λέξεων περίπου. Όχι 1000 και 2000.

Και είναι αλήθεια ότι ο Φάις δεν είχε δει τα μέηλ σου.

Από κει και πέρα, θεωρώ τον πρόλογό σου ως ένα κακό αστείο που καλό θα ήταν να μην παραμείνει.

Μαύρος Γάτος είπε...

Τζαστενάδερ, δεν αστειεύομαι με τα σοβαρά. Δεν είμαι υπεύθυνος εγώ για αυτό το "αστείο" που λες, αλλά ο διαχειριστής του ιστοτόπου του Μισέλ Φάις. Εγώ εδώ και δύο μήνες ακολουθώ τον μόνο δρόμο επικοινωνίας που έχω. Απ' ότι φαίνεται πρόκειται για παρεξήγηση, και φυσικά και θα αφαιρέσω τον ανωτέρω "πρόλογο". Τα περί "κανόνων", όντως δεν τα γνώριζα, αλλά Δεν είμαι υπεύθυνος εγώ για αυτό το "αστείο" που λες. Εγώ εδώ και ένα μήνα ακολουθώ τον μόνο δρόμο επικοινωνίας που έχω. Απ' ότι φαίνεται πρόκειται για παρεξήγηση, και αν όντως είναι έτσι φυσικά και θα αφαιρέσω τον "πρόλογο". Τα περί "κανόνων" ως προς τον αριθμό των λέξεων, όντως δεν τα γνώριζα, αλλά από την άλλη, δεν βρίσκω κάτι κακό στο να προτείνει κάποιος ένα κείμενο, και ας απορριφθεί αυτό, τί θα πει "ο κανόνας έιναι ότι αυτός τους προσεγγίζει".

JustAnotherGoneOff είπε...

Γάτε, όπως σου είπε ο Αθήναιος, μπορούσες να ρωτήσεις έναν από μας που συμμετέχουμε εκεί για να σου εξηγήσουμε. Ο πικρός πρόλογός σου δίνει την εντύπωση καταλογισμού ευθυνών εκεί που δεν υπάρχουν.

Μαύρος Γάτος είπε...

Ε όχι, μη μού πεις τώρα ότι έκανα άσχημα που ρώτησα κατευθείαν τον ίδιο τον Μισέλ Φάις... Αν αυτός δεν άκουγε, δεν είναι δικό μου το λάθος. Πάντως το κείμενο το διόρθωσα.

Καλημέρα.

JustAnotherGoneOff είπε...

Και μια διευκρίνηση πάλι: δεν προτείνουμε εμείς κείμενο, ο Μισέλ Φάις μας δίνει θέμα για να γράψουμε ένα κείμενο.

Από κει και πέρα, το να στείλεις το κείμενό σου ήταν εκτός της θεματικής του HOTEL MEMORY, και βλέπεις πως οι μόνοι "εξωτερικοί" συμμετέχοντες είναι οι θαμώνες του ξενοδοχείου.

Άρα, το κείμενό σου θα κρινόταν με εντελώς διαφορετικά κριτήρια.

Μαύρος Γάτος είπε...

Απάντησα ήδη πιό πάνω, γράφαμε μαζί

JustAnotherGoneOff είπε...

Οκ, με κάλυψες :-)

Rodia είπε...

Διαφωνώ με παρεμβάσεις στα μπλογκς. Αν φυγει ο πρόλογος, το νόημα θα έχουν τα διευκρινιστικά σχόλια που έγιναν ακριβώς επειδή υπάρχει αυτός ο συγκεκριμένος πρόλογος; Λογοκρισία; Αυτορύθμιση; Τι;;

:-)

zouri1 είπε...

γατε το κειμενο σου ειναι καλο.Ξεκινα εσυ το Cat Hotel .:)

Μαύρος Γάτος είπε...

Κύριε παρολίγον Αντιδήμαρχε, εξαιρετική ιδέα!

Μαρίνα μου, εφόσον φάνηκε ότι υπήρχε παρεξήγηση στη μέση, δεν θεώρησα σωστό να αφήσω τα κάπως επιθετικά μου σχόλια να δίνουν λάθος εντυπώσεις...

Σ:)))))

Ανώνυμος είπε...

νιαρ..ναμαι και εγω :-)
πήρα τις κροκέτες και ήρθα :-)

Ανώνυμος είπε...

η μαύρη γάτα είμαι αλλά δεν δέχεται το nick

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλώς την συναδέλφισσα

Σ;)))))

Ανώνυμος είπε...

:-) γειαααα

Ανώνυμος είπε...

niar γιατι δεν δέχεται το beta user name (mail)?

Μαύρος Γάτος είπε...

Γενικά ο blogger έχει μπερδέψει τα μπούτια του τελευταία...

Δεν είναι και πολύ ...γάτος Σ;)))

Ανώνυμος είπε...

εντάξει...βρήκα την ταυτότητα μου ;-)

Ανώνυμος είπε...

τώρα μπορώ να πάω ήσυχη για υπνάκο...εχω να κοιμηθώ απο προχτες :-) :-)

Ανώνυμος είπε...

χάρηκα γατούλη.....τα ξαναλέμε (αύριο)

Μαύρος Γάτος είπε...

Νιάρρρρρρ......

Μα καλά, εσύ τη νύχτα κοιμάσαι;;;;

Σ;)))))))))

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

ωχ...ακμη!!!
Καλησπερα Γατε!Τα σεβη μου.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα έπρεπε να έχω πάρα πολλά σπυριά τώρα...

Μαύρος Γάτος είπε...

Γειά σου Νίκο Σ:)))))

???????: Τυχερέ/ή Σ;))))))

Aphrodite είπε...

Eμ, εεε... να σχολιάσω τώρα τα του ποστ ή ακούγομαι ξεκούδουνη?

Να τα πω τότε γρήγορα-γρήγορα:

Μαυρόγατο, προχώρα.

Ωραία κείμενο, λαστ ατάκα πολλλλύ καλή (μεγάλα σπυριά - μεγάλοι έρωτες, μικρά σπυριά - μικροί έρωτες). Και δε θέλω να ξέρω αν τα κάνουν όλα οι ορμόνες, το καπρίτσιο αυτό της φύσης είναι ασύλληπτος γκομενοδιώκτης... Τι ειρωνεία, όταν οι ορμόνες χτυπούν ταβάνι, οι ίδιες που σε κάνουν να έχεις τον πιο πρωτόγονο, κατασπαρακτικό και αθώο μαζί ερωτισμό (κοκταίηλ δυναμίτη!), σου πηδούν το σεξ-απήλ με ρατσισμό ολκής...

(πώς έλεγαν εκείνο το αμίμητο, προτιμάτε τις άσχημες διότι μόλις τις πηδήξετε, θα κλαίνε από χαρά..., ε, ίδια πίκρα!).

Τώρα να πω πως όλα αυτά μου φαίνονται εξαιρετικά χαριτωμένα? Βλέπω εφηβάκια παστωμένα στα διάφορα καλυπτικά και μου έρχεται να τα πιάσω απ'το σκουλαρίκι στη μύτη και να τους πω "Βρε εξαργυρώστε τα νιάτα σας ρέεεεεεεεϊ και χέστε τα κομπλεξάκια σας!"

Αλλά πού να τρώω γιαούρτωμα γριά γυναίκα τώρα, άσε!
:)))))

Ανώνυμος είπε...

ο μαυρος γατος παλι ''εγραψε ''νοστιμο κειμενο πολυ νοστιμο.. μαγειρευεις νοστιμα και ευπεπτα κειμενα γατουλη.

Μαύρος Γάτος είπε...

Αφροδίτη και Νεφέλη ευχαρισ΄τω για τα σχόλια επί του κειμένου (και όχι επί της διαδικασίας...)

Νεφέλη μου, εύπεπτο; Δεν νομίζω...

Σ:)))))))