16 Νοε 2006

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Κατεβάστε ΕΔΩ το σπάνιο μουσικό θέμα της ταινίας "Ο Πεταλούδας" (Papillon, 1973), γραμμένο από τον υπέροχο Gerry Goldsmith.

"Ο Πεταλούδας" είναι μια από τις δύο πρώτες ταινίες που θυμάμαι να είδα στη ζωή μου, σε ...πολύ μονοψήφια ηλικία (εκτός από τα παιδικά φυσικά, η άλλη ήταν το "Κράμερ εναντίον Κράμερ", πάλι με τον Ντάστιν Χόφμαν). Από την ταινία θυμάμαι ελάχιστα πράγματα, αλλά αυτό που χαράχτηκε βαθιά μέσα μου, εκτός από τη μουσική, είναι η σκηνή με τα γυαλιά: Ένας χυδαίος και τερατώδης συγκρατούμενος (ή μήπως ήταν δεσμοφύλακας;) χτυπάει τον Ντάστιν στο πρόσωπο, και τα γυαλιά του πέφτουν κάτω, όπου το κτήνος τα συνθλίβει χαιρέκακα με το παπούτσι του. Ο Ντάστιν σκύβει, καταματωμένος αλλά ατάραχος, παίρνει τα γυαλιά, τα φοράει, έτσι, σπασμένα, και κοιτάζει το κάθαρμα με ένα βλέμμα που δε θα ξεχάσω ποτέ. Την ίδια σκηνή περίπου ξαναείδα μερικά χρόνια αργότερα στην ταινία "1922" τού Νίκου Κούνδουρου, με πρωταγωνιστές αυτήν την φορά έναν εκλεπτυσμένο διοπτροφόρο Έλληνα της Σμύρνης, και έναν άτακτο Τούρκο συμμορίτη. μόνο που αυτήν την φορά τα γυαλιά έμειναν στο χώμα...

Οι εικόνες αυτές με στοίχειωσαν για πάντα. Τόσο πολύ με επηρέασαν, που για χρόνια αναζητούσα με αγωνία αυτήν την Δύναμη, αυτήν την Αγαθή Δύναμη, που δεν θα επέτρεπε να επαναλαμβάνονται τέτοιου είδους φρίκες. Κι έκανα σκοπό της ζωής μου να κάνω ό,τι μπορώ για να θριαμβεύει, αντί να ταπεινώνεται.

Η Δύναμη αυτή δεν μπορεί να είναι παρά ο Ανθρωπισμός και ο ανθρώπινος Πολιτισμός. Κόντρα στο Νόμο της Φύσης, κόντρα στο Δίκαιο του Ισχυροτέρου. Προσπαθώ να είμαι εγώ αυτή η Δύναμη, όσες φορές τυχαίνει να είμαι σε θέση ισχύος. Και γίνομαι έξαλλος όταν βλέπω να εφαρμόζεται γύρω μου ή επάνω μου η κτηνώδης δύναμη του ανθρώπινου ζώου, κυριολεκτικά ή μεταφορικά.

Ας αντισταθούμε στο Ζώο, γύρω μας, αλλά και μέσα μας .

Σκεφτείτε το ξανά, πχ, πριν πατήσετε το γκάζι (ισχύς), την επόμενη φορά που θα δείτε έναν πεζό (ανίσχυρο) να περιμένει σε μια διάβαση να περάσει απέναντι....






13 σχόλια:

Βαγγέλης Μπέκας είπε...

Συμφωνώ, συμφωνώ… μονάχα που τη φύση πρέπει να την σεβόμαστε ενώ τον ισχυρό… δεν ξέρω αν πρέπει!

Μαύρος Γάτος είπε...

Μα η Φύση ΕΙΝΑΙ ο ισχυρός, Vita-mi... και μην ακούς τί λένε δήθεν για καταστροφή της φύσης κτλ. Τον εαυτό μας καταστρέφουμε, όχι τη Φύση. Η φύση μπορεί με ένα τίναγμα της ράχης της να μάς ξεφορτωθεί μια κι έξω, όπως τους δεινόσαυρους... Δεν βλέπεις που με την πρώτη καταιγίδα όλα διαλύονται; Για αν μην πούμε για το χιόνι, ή για τους σεισμούς, για τις πυρκαγιές, για το τσουνάμι...

Σ:ο(

Ανώνυμος είπε...

Τι κρίμα που η υποτιθέμενη αληθινή ιστορία, στην οποία βασίζεται η ταινία, είναι πέρα για πέρα κατασκευασμένη! Οχι ότι το bagne δεν ήταν η φρίκη του σαδιστή ισχυρού, όχι ότι αυτά που περιγράφει ο Charrière δεν συνέβαιναν, αλλά ο ίδιος αποδείχτηκε ένας φτηνός απατεώνας που ελάχιστη σχέση είχε με τα όσα "αφηγείται"!

Κατά σύμτωση, προχτές πέρασε στο Arte, ενα εξαιρετικό ντοκυμανταίρ για το bagne.

Ανώνυμος είπε...

Επεσε ένα "π" από τη σύμπτωση. Το βάζετε παρακαλώ στη θέση του;

Μαύρος Γάτος είπε...

Ππππππολύ ευχαρίστως...

Bonjour Σ:)

Rodia είπε...

«..γίνομαι έξαλλος όταν βλέπω να εφαρμόζεται γύρω μου ή επάνω μου η κτηνώδης δύναμη του ανθρώπινου ζώου..» γράφεις και καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να γίνω έξαλλη, απλώς ντρέπομαι, νιώθω αυτοταπείνωση, ν' ανοίξ' η Γη να με καταπιεί που λένε, σαν να είμαι υπεύθυνη για όλα τα στραβά του κόσμου Γατούλη...
Η βία δεν έχει θέση στη συμπεριφορά του Ανθρώπου. Κατά κάποιο τρόπο έχουμε όλοι ευθύνη -ως είδος. Ξέρω πως διαφωνείς, αλλά αυτό νιώθω.
Ευχαριστώ για τη μουσική:-)))

Μαύρος Γάτος είπε...

Μαρίνα μου, νομίζω ότι γι αυτό που λες φταίει η βαθιά ριζωμένη εβραιοχριστιανική μας αντίληψη για την "αμαρτία". Εγώ δεν μπορώ να πώ το ίδιο με σένα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι από κατασκευής είμαστε ατελείς, τραχείς, και δεν "φταίμε" γι αυτό, δεν είμαστε απαραίτητα "κακοί", όπως δεν είναι κακιά μια γάτα απου τρώει ένα σπουργίτι ή ένασπουργίτι που τρώει μιαν όμορφη πεταλούδα. Όμως η ουσία της ανθρώπινής μας ιδιότητας είναι ακριβώς αυτή η κίνηση ενάντια στην Εντροπία, ενάντια στο δίκαιο του Ισχυρού, υπέρ του δικαίου -όχι υποχρεωτικά του ανίσχυρου, αλλά του Δίκαιου. Χωρίς να αισθανόμαστε περιττές ενοχές ή να αυτοοικτιρόμαστε για την κτηνώδη φύση μας, πάμε ένα βήμα παραπέρα, την αρνούμαστε και την ξεπερνάμε, και αυτό είναι ο θρίαμβος του Ανθρώπου.

καλησπέρα και φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Γάτε και Ροδιά, μού ανοίγετε θέμα άκρως ενδιαφέρον. Και αισθάνομαι μεγάλη την ανάγκη να εμπλακώ. Αλλά βρε παίδες, ώρα που τη βρήκατε! (καλά θα μού πείτε, τί, θέλεις και να σε ρωτήσουμε για το πότε θα μιλάμε;) Αλλά να, με πετύχατε ανάμεσα σε δυο γιορτές. Την πρώτη την ξεπετάξαμε χωρίς μεγάλες απώλειες. Η δεύτερη όμως, για την οποία ετοιμάζομαι, προβλέπεται ζόρικη. Beaujolais Nouneau, βλέπετε! Και είμαι σίγουρος ότι δεν μπορείτε να περιμένετε την επιστροφή μου...

Ανώνυμος είπε...

Το πόσο πολιτισμένος είσαι φαίνεται από την συμπεριφορά σου σε όσους είναι ανίσχυροι απέναντί σου.

Κι αυτό ταιριάζει σε πολλές, πάρα πολλές, περιπτώσεις της καθημερινότητας.

Την καλημέρα μου γατόφατσα!

Μαύρος Γάτος είπε...

Φίλε μου Μπαμπάκη, καλημέρα Σ:)))

Αγαπητό ελληνοχριστιανικό ζώο, πιείτε άφοβα το beaujolais σας. Οι μπαμπούλες που οραματίζεστε δεν υπάρχουν παρά μόνο στην φαντασία σας.

Ανώνυμος είπε...

Σε γενικές γραμμές, θα ήθελα να μπω στην κουβέντα με τους εξής άξονες: α) άλλο η βία, άλλο ο σαδισμός. β) μετέχουμε στη συλλογική ευθύνη, όντως, που λέει η Ροδιά, αλλά προσωπική, όταν δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι αναμεμιγμένοι όχι βέβαια. γ) τί είναι δίκαιο; Το μόνο δίκαιο που υπήρξε ποτέ στον κόσμο, έιναι το δίκαιο του ισχυρού.

Συγγνώμη, μόνο αυτά μπορώ για την ώρα. Το Beaujolais βλέπετε...

Αλλά Γατούλη, δεν το έπιασα το περί μπαμπούλα...

Μαύρος Γάτος είπε...

Μποζαλισμένε, εγώ είμαι σαφέστατα υπέρ της ατομικής ευθύνης, σε καμμιά περίπτωση δεν είμαι υπέρ της συλλογικής απόδοσης ευθυνών (ούτε βέβαια και ευσήμων).... Οσο για το Μπαμπούλα, συγχωρέστε με, είμαι κι εζώ ζαλισμένος λόγω γρίππης δυστυχώς, και όχι λόγω beaujolais, και τα έκανα μαντάρα.


Επί της ουσίας, Ρεαλιστικότατο σάς βρίσκω, αλλά εκτός από το δίκαιο του Ισχυροτέρου, υπάρχζει και ο Νόμος του Χαμουραμπί... που έγινε για να μπορούμε να συμβιώνουμε. Ακ΄λομα περισσότερο, υπάρχει ο νόμος του Ανθρωπισμού, που έςγινε για να γίνουμ,ε άνθρωποι....

Ποιοί τηρούν αυτούς τους νόμους; Έλα μου ντε... κάτι κουτόφραγκοι....

Σ:(((

Ανώνυμος είπε...

Να τα πούμε καμιά μέρα. Σού υπόσχομαι (κάποτε) να είμαι με καθαρότερο κεφάλι (εσωτερικώς εννοώ).