31 Οκτ 2006

"ΚΟΙΜήΣΟΥ, ήΣΥΧΟ ΝΕΡό"...

.
Ένα πολύ υπέροχο κ πολύ σπάνιο κομμάτι, 
με την αξέχαστη Φλέρυ Νταντωνάκη (1965):


(ηχογράφηση από βινύλιο με προβλήματα, αλλά αξίζει!)






Κοιμήσου, ήσυχο νερό
κοιμήσου, νιό φεγγάρι
σώμα να κάνεις το βουνό
και σκέπασμα τον ουρανό
να γίνεις παληκάρι
ω, ήσυχο νερό…
ω, ήσυχο νερό…


Σαν κυπαρίσσι να γενείς
σαν στάχυ να καρπίσεις
ν’ ανθεί ο δρόμος που πατάς
και περιστέρια να κρατάς
στον κόσμο να χαρίσεις
ω, ήσυχο νερό…
ω, ήσυχο νερό…

Ευχαριστώ τον Webhamster χάρη στον οποίο γνώρισα το κομμάτι...
Μ.Γ.
.

30 Οκτ 2006

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΕΓΡΑΦΕ "ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ"

.

ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ – Ι :
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΕΓΡΑΦΕ ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ



Για κάποιο λόγο σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό. Δεν το συνήθιζε, ειδικά τα τελευταία χρόνια, πολύ σπάνια σήκωνε πιά το κεφάλι του να κοιτάξει «επάνω». Είχε σχεδόν ξεχάσει πως μοιάζει, αλλά απόψε κάτι του έλεγε να το ψάξει, να δει αν υπάρχει ακόμα. Υπήρχε, ακόμα. Το φεγγάρι.

Το φεγγάρι, έγραφε «Κόκα Κόλα».

Έκανε κρύο, και πεινούσε, αλλά δεν ένιωθε να κρυώνει, ούτε να πεινά. Ο άνθρωπος έχει μεγάλες εφεδρείες, κρυώνει και πεινά από ελαφρά έως και βασανιστικά όταν υπάρχει ελπίδα να ζεσταθεί ή να χορτάσει, όταν όμως όχι, το σώμα κάνει μόκο, καταστέλλει κάθε αίσθηση που διαμαρτύρεται, και κοιτά να πείσει το συνειδητό του εαυτό ότι όλα είναι καλά. Ακόμα και τη στιγμή της μέγιστης στέρησης, του μέγιστου πόνου, ακόμα και λίγο πριν το θάνατο, ο καταδικασμένος δεν υποφέρει, γιατί ο εγκέφαλος εκλύει τεράστιες ποσότητες ενδορφίνης, που είναι ένα πανίσχυρο αυτοφυές ναρκωτικό, ξαδερφάκι του οπίου και της μορφίνης, και που κάνει τα πάντα να μοιάζουν ρόδινα. Έτσι εξηγείται και μια από τις πιο παράξενες σεξουαλικές διαστροφές, η ασφυξιοφιλία: κάποιοι την βρίσκουν απίστευτα όταν κυριολεκτικά κοντεύουν να σκάσουν, ας πούμε παραλίγο απαγχονισμένοι, με μιαν αληθινή σφιχτή θηλιά στό λαιμό. Μόνον έτσι μπορούν να φτάσουν σε οργασμό. Καμιά φορά, όχι και τόσο σπάνια, το «κοντεύουν» και το «παραλίγο» ξεφεύγουν από τον έλεγχό τους, κι έτσι τους ανακαλύπτουν μακαρίτες, με τα βρακιά κατεβασμένα, με μια θηλιά στο λαιμό, και με μια έκφραση ηλίθιας ευτυχίας στο πρόσωπο, και τότε όλοι λένε «έπεσα από τα σύννεφα», και παρακαλάνε τον ιατροδικαστή να γράψει μιαν άλλην αιτία θανάτου, μη γίνει ρεζίλι ΚΑΙ η οικογένεια.

Το φεγγάρι, ξανακοίταξε να βεβαιωθεί, έγραφε «Απολαύστε Κόκα Κόλα». Το γαμημένο το φεγγάρι.

Ο άνεμος, εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ, παγωμένος κι ανελέητος, τρύπωνε μέχρι τα κόκκαλα. Τυλίχτηκε στο κουρελιασμένο και λερό του μπουφάν, και τράβηξε για τη γωνιά του, κάτω από τη γέφυρα, εκεί που διανυκτέρευε τις τελευταίες μέρες, μαζί με ένα βουβό πλήθος από εξαθλιωμένους απόκληρους όπως αυτός. Αν ήταν τυχερός, μπορεί να έβρισκε κι απόψε κανένα χαρτόκουτο να κρυφτεί μέσα. Να ξεγελάσει τον Θάνατο γιά έν’ ακόμα βράδυ…

Το φεγγάρι έγραφε Κόκα-Κόλα, με τεράστια λευκά γράμματα, σε κόκκινο φόντο. Να δούμε τι άλλο θα σκεφτούν αυτοί οι σιχαμένοι οι διαφημιστές, σκέφτηκε.



Μέσα στην παγερή χειμωνιάτικη νύχτα, το περίγραμμα του φεγγαριού-γιγαντοαφίσα, με την τερατώδη μπουκάλα της κόκα κόλας στο κέντρο, μόλις που διακρίνονταν, στον αφύσικα φωτεινό από την φωτορύπανση ουρανό. Κάποτε, τότε που είχε όνομα και σπίτι και δουλειά και μέλλον, το φεγγάρι ξεχώριζε μεγαλοπρεπώς στον νυχτερινό ουρανό, ειδικά όταν ήταν ολόγιομο, όπως απόψε, κάπου στην άκρη του μυαλού του είχε την εικόνα. Την απώθησε βίαια, μόνο πόνο θα μπορούσε να του φέρει μια τέτοια ανάμνηση. Τι νόημα, τι νόημα… Τώρα το φεγγάρι έγραφε Κόκα-κόλα, με τεράστια λευκά γράμματα, σε κόκκινο φόντο, και δεν ήταν τίποτα άλλο από πρωτότυπος διαφημιστικός χώρος και αναπτυσσόμενες βιομηχανικές ζώνες και προορισμός για πλούσιους τουρίστες και οικόπεδα για αξιότιμους και σοβαρούς επενδυτές. Για τους κουρελιάρηδες σαν αυτόν, δεν ήταν απολύτως τίποτα. Γιατί να σπαταλά ενέργεια να κοιτάζει τον ουρανό; Το φεγγάρι έγραφε Κόκα-κόλα, αλλά γι αυτόν, το φεγγάρι δεν υπήρχε πιά. Είχε πεθάνει, μαζί με τη ζωή του σαν ανθρώπινο όν.

Όταν καταστράφηκαν οι αγρότες, με την κοινή αγροτική πολιτική και με την υποχρεωτική αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, είχε μείνει αδιάφορος. Στο κάτω κάτω, κακό του κεφαλιού τους, αν έτρωγαν τα λεφτά των επιδοτήσεων και των αποσύρσεων σε κραιπάλες και σε ξενύχτια στα χωριάτικά τους σκυλάδικα. Ας πρόσεχαν. Ας είχαν το νου και τη γνώση να επωφεληθούν από την μεταβατική περίοδο και να εκσυγχρονίσουν τις καλλιέργειες και τις παραγωγικές τους μονάδες, αντί να κοιτάζουν πώς θα κοροϊδέψουν το κράτος, και όλοι μαζί την τότε ΕΟΚ.

Όταν άρχισαν να κλείνουν τα εργοστάσια και οι βιοτεχνίες και όλο και περισσότεροι εργάτες έμεναν άνεργοι, δεν έδωσε πολλή σημασία. Ας έβρισκαν αλλού δουλειά, ας έβαζαν το μυαλό τους να δουλέψει δημιουργικά, ας μορφώνονταν, ας προσαρμόζονταν στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογίας και στην κοινωνία της πληροφορίας, ας μην κάθονταν άπραγοι με το μυαλό μόνο στην αύξηση και στην απεργία. Ας πρόσεχαν.

Όταν άρχισαν να κλείνουν τα μικρά μαγαζιά και να επιβάλλονται παντού οι μεγάλες αλυσίδες, δεν λυπήθηκε καθόλου τους μικρομεσαίους εμπόρους που πτώχευαν κι έκλειναν σωρηδόν: τόσα χρόνια που έπιναν το αίμα του κόσμου με το μπουρί, καλά ήταν; Ας παρακαλούσαν τώρα για μια πενιχρή σύνταξη από τα διαλυμένα τους ταμεία, ή για μια θέση στις αλυσίδες των πολυεθνικών, με τον βασικό μισθό, με απλήρωτες υπερωρίες, χωρίς δικαίωμα για την παραμικρή διαμαρτυρία.

Όταν άρχισε η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα, είχε στο βάθος νιώσει μεγάλη ικανοποίηση, που όλοι αυτοί οι χαραμοφάηδες με τους δυσανάλογους μισθούς και τις τόσες και τόσες παροχές θα έβρισκαν επιτέλους το δάσκαλό τους: δηλαδή οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα κορόιδα ήταν τόσα χρόνια, που δούλευαν όλη μέρα σαν σκυλιά, και ήταν από πάνω αναγκασμένοι να γλύφουν τον κάθε σκατοκέφαλο προϊστάμενο, και να τού κάθονται και κάπου κάπου να τους πηδήξει; Καιρός ήταν να νιώσουν κι αυτοί τη γλύκα της ελεύθερης οικονομίας.

Όταν ξεσηκώθηκαν οι δάσκαλοι, είχε εξοργιστεί μαζί τους: άκου εκεί οι χαραμοφάηδες να ζητούν λέει «αξιοπρεπή μισθό», και παραπάνω λεφτά για την παιδεία! Για ποια παιδεία, για ποιες υπηρεσίες; Για να δουλεύουν πέντε ώρες την ημέρα, για να προσέχουν και να ξεστραβώνουν τα αλβανάκια και τα φιλιπινεζάκια, έπρεπε αυτός και όλοι οι ευηπόληπτοι σκληρά εργαζόμενοι πολίτες να βάλουν το χέρι πιο βαθιά στη τσέπη, λέει! Ακούς εκεί, οι θρασύτατοι δασκαλάκοι, απαιτήσεις! Αυτός βέβαια είχε φροντίσει να στείλει τα δυό του – υιοθετημένα –παιδιά στα καλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Κόστιζε τρελλά λεφτά, αλλά άξιζε τον κόπο. Έτσι μόνο θα έπαιρναν τα εφόδια για να πετύχουν. Αν περίμενε από τη δημόσια εκπαίδευση…

Το πρώτο τράνταγμα το ένιωσε όταν οι μεγάλες δικηγορικές εταιρίες άρχισαν να τσακίζουν ανεπανόρθωτα τους μοναχικούς δικηγόρους, τόσο, που η γυναίκα του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πολλά υποσχόμενη προσωπική της καρριέρα, να κλείσει το οιονεί πολύ προσοδοφόρο γραφείο της και να ζητιανέψει μια θέση σ’ ένα μεγαλοδικηγόρο, για ένα συμβολικό μισθό. Αλλά ούτε κι αυτό κράτησε πολύ: Σε λίγο ο μεγαλοδικηγόρος πήρε σύνταξη, το γραφείο διαλύθηκε, και καμμιά από τις πολυεθνικές φίρμες που απέμεναν στην αγορά δεν την ήθελε: προτιμούσαν τα νέα δικηγοράκια που μόλις ξεκινούσαν, που δούλευαν κυριολεκτικά όλη μέρα, για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς καμμιά απολύτως απαίτηση.

Όταν άρχισε να λιγοστεύει δραματικά η δουλειά στο ιατρείο του, άρχισαν και τα πρώτα σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Δεν ήταν περίεργο που δεν είχε δουλειά, με όλα αυτά τα ιατρικά κέντρα που ξεφύτρωναν παντού τελευταία… Όσοι είχαν λεφτά, πήγαιναν εκεί, και όσοι δεν είχαν, οι περισσότεροι δηλαδή, οι τέως αγρότες, οι τέως εργάτες, οι τέως έμποροι, οι τέως δημόσιοι υπάλληλοι, οι τέως δικηγόροι, πήγαιναν στα όλο και πιο εξαθλιωμένα αλλά (τυπικά τουλάχιστον) δωρεάν δημόσια νοσοκομεία. Αυτός όμως ξεκινώντας σαν φέρελπις νέος κι ωραίος επιστήμονας, είχε επενδύσει πάρα πολλά λεφτά σε εξοπλισμό, κι έτσι κάποια στιγμή η βαριά αποπληρωμή των διαφόρων leasing άρχισε να γίνεται δύσκολη. Όλος ο κοινωνικός του περίγυρος θεωρούσε ότι δεν ήξερε τι είχε, έπαιζε ρόλο σε αυτό και η πολυέξοδη ζωή που ζούσαν οικογενειακώς, στην αιχμή του Lifestyle, αλλά η αλήθεια ήταν τελείως διαφορετική: οι υποχρεώσεις έτρεχαν, και τα χρήματα που εισέρρεαν στο οικογενειακό ταμείο συνεχώς λιγόστευαν: Είχαν συνηθίσει σε ένα επίπεδο ζωής που δεν ήταν εύκολο να το διατηρήσουν.

Στην αρχή πούλησαν τη βίλλα τους στα Βόρεια Προάστεια – ακόμα δεν είχαν ξεπληρώσει ούτε το μισό στεγαστικό - και μετακόμισαν στο παλιό τους διαμέρισμα, στο κέντρο. Μετά πούλησαν και τα δύο από τα τρία τους αυτοκίνητα. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να ξεπληρώσουν τα παλιά δάνεια, που είχαν πάρει τότε, που όλα έμοιαζαν ρόδινα και το μέλλον τους χαμογελούσε: στεγαστικό, επαγγελματικό, λήζινγκ… Ήταν και τα παιδιά που σπούδαζαν και έπρεπε να συντηρηθούν…

Κάποια στιγμή αναγκάστηκε να ρίξει την περηφάνια του, να παραδεχτεί ότι δεν έβγαζε πιά ούτε τα τρέχοντα έξοδά του, να πουλήσει τον πανάκριβο αλλά αζήτητο εξοπλισμό του για ένα κομμάτι ψωμί, και να κλείσει το ιατρείο, και μάλιστα χωρίς να έχει εξασφαλίσει κάποια άλλη θέση. Ανέβαλλε συνέχεια την αναζήτηση εναλλακτικής λύσης, τον εμπόδιζε η περηφάνια του, δεν αμφέβαλλε άλλωστε ότι με τόσες διασυνδέσεις και με τέτοια προσόντα, οι κλινικές θα σκοτώνονταν ποιά θα τον πρωτοπάρει. Όταν όμως τελικά άρχισε να χτυπάει πόρτες που θεωρούσε εκ των προτέρων ανοιχτές, αποφασισμένος να πουλήσει τον εαυτό του ακριβά, διαπίστωσε ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Προς μεγάλη του απογοήτευση είδε ένα ένα τα χαμόγελα των ανθρώπων στους οποίους υπολόγιζε να παγώνουν, άκουσε πολλές φορές τη φράση "λυπάμαι, αλλά δεν μπορούμε να σε προσλάβουμε αυτήν την στιγμή". Προσπάθησε να πιάσει δουλειά σε κάποια τυχαία πολυκλινική, αλλά παντού οι ψηλές θέσεις ήταν πιασμένες από άλλους που είχαν κάνει τη σωστή κίνηση εγκαίρως. Έριξε την αξιοπρέπειά του και προσπάθησε να βρει έστω μια θέση λάντζας, αλλά παντού τού έλεγαν, δήθεν κολακευτικά, ότι τα προσόντα του είναι ασύμβατα με τη, δηλαδή υπερβολικά για τη, θέση. Overqualified, ήταν η λέξη που άκουγε όπου κι αν πήγαινε. Κατέληξε να ζητιανεύει μερικές εφημερίες, για ένα κομμάτι ψωμί, κι έτσι σύντομα ήρθε η ώρα να υποθηκεύσουν και το διαμέρισμα, την προίκα της γυναίκας του, για να ανταπεξέλθουν στα τρέχοντα έξοδα. Ψυχολογικό ράκος, το έριξε σιγά σιγά στο ποτό, με το οποίο για αν πούμε την αλήθεια φλέρταρε έντονα από πριν, από τότε που όλα φαίνονταν καλά, τότε που το αλκοόλ δεν ήταν καταφύγιο, αλλά διασκέδαση. Ώσπου τελικά έκλεισε οριστικά η πόρτα και της τελευταίας πολυκλινικής, ποιός θα εμπιστευόταν ποτέ έναν μεθύστακα γιατρό, που βρωμοκοπούσε συνέχεια αλκοόλ και που ροχάλιζε σε ώρα εφημερίας. Ήταν πιά βεβαιωμένος αλκοολικός, και οικονομικά τελείως κατεστραμμένος.



Το τελικό όμως χτύπημα δεν ήταν οικονομικής φύσεως: ήρθε όταν αυτοκτόνησε η κόρη του, φοιτήτρια σε μια επαρχιακή πόλη. Την βρήκαν παγωμένη στο δωματιάκι που μοιραζόταν με μιαν άλλη φοιτήτρια στη φοιτητική λέσχη. Το κορίτσι που είχε μεγαλώσει σαν πριγκήπισσα, δεν μπόρεσε ποτέ να δεχτεί αυτόν τον ξεπεσμό. Δεν πέθανε όμως από ντροπή. Πέθανε από υπερβολική δόση.

Χρόνια υποπτεύονταν οι γονείς της ότι είχε αρχίσει την πρέζα, αλλά δεν είχαν ποτέ ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα. Είχαν τόσα ν’ ασχοληθούν άλλωστε, στην αρχή με τις κοινωνικές και επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, μετά με τα διάφορα οικονομικά προβλήματα, δεν προλάβαιναν ν’ ασχοληθούν σχεδόν καθόλου με τα παιδιά, που τα ανέθρεφαν στο μεταξύ διάφορες Φιλιππινέζες. Άλλωστε το κορίτσι αυτό ήταν πάντα παράξενο, μελαγχολικό και απροσπέλαστο, υιοθετημένο είπαμε, όπως και το αγόρι, μα τόσο διαφορετικό από αυτόν…

Ο γιός, που ήταν πάντα ένα ατίθασο παιδί, όχι μόνο δεν συμπαραστάθηκε καθόλου στους θετούς του γονείς σχετικά με το οικογενειακό δράμα, αλλά τους έκανε από πάνω και μερικές φοβερές σκηνές, κατηγορώντας τους ευθέως για το θάνατο της αδερφής του. Δεν είχε και πολύ άδικο, ποτέ τους δεν είχαν ασχοληθεί με τα παιδιά, είχαν άλλωστε και οι δυό τις καριέρρες τους να κοιτάξουν, είπαμε. Η γυναίκα του έπεσε τότε σε βαριά μελαγχολία, από την οποία γλύτωσε μόνο εγκαταλείποντάς τον για έναν πετυχημένο του συνάδελφο και φίλο, που από χρόνια τής έδειχνε ότι τον ενδιέφερε. Άλλωστε ο γάμος τους, γάμος από έρωτα παθιασμένο μα βραχύβιο, ήταν ήδη νεκρός: από χρόνια δεν είχαν σχεδόν καθόλου ερωτικές σχέσεις, και σχεδόν καμμιά πνευματική επαφή.

Με το που έφυγε η θετή του μητέρα, ούτε και ο γιός ξαναπάτησε στο σπίτι, και σε λίγο καιρό δεν υπήρχε καν σπίτι, το πήρε κι αυτό η τράπεζα.

Κι έτσι κατέληξε στους πέντε δρόμους, ένας ακόμα βρωμερός κουρελιάρης μεσήλικας που έμοιαζε με γέρο, ένας ακόμα νεόφτωχος, ανάμεσα στις στρατιές που ζούσαν και πέθαιναν στους βρώμικους δρόμους των γειτονιών των φτωχών, μακριά από τα απόρθητα κάστρα των περιοχών όπου ζούσαν και εργάζονταν η μειοψηφία των προνομιούχων. Μια μειοψηφία που όλο και συρρικνωνόταν, ίσως κάποτε να εξαφανίζονταν κιόλας, και να μην έμενε πιά κανένας να κατοικεί στα απροσπέλαστα πλούσια προάστεια, στα σιδερόφραχτα πολυτελή σπίτια, να μετακινείται με θωρακισμένα αεραυτοκίνητα, να συνοδεύεται από σωματοφύλακες, να ψωνίζει και να διασκεδάζει στα τεράστια σιδερόφραχτα εμπορικά κέντρα που έμοιαζαν με φρούρια, να πίνει κόκα-κόλα. Ίσως.

Αυτά σκεφτόταν, καθώς τυλίχτηκε όσο μπορούσε πιο σφιχτά μέσα στα λίγα χαρτόνια που μπόρεσε να βρει, και στο βρώμικο του πρόσωπο εμφανίστηκε κάτι, που θα έμοιαζε αδιόρατα με χαμόγελο, αν υπήρχε κανείς να το δει. Δεν υπήρχε.

Το φεγγάρι έγραφε Κόκα Κόλα, αλλά δεν το κοίταζε πιά κανείς.

Το φεγγάρι.

Προσοχή:
απαγορεύεται η αναδημοσίευση εκτός blogs
χωρίς αναφορά της προέλευσης

και χωρίς προηγούμενη δική μου άδεια
( για επικοινωνία: miltiadis_s@yahoo.gr )

© Μαύρος Γάτος 2006
.

29 Οκτ 2006

ΤΕΛΙΚΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΉΜΙΣΗ, ΚΑΙ ΤΙ ΣΑΤΙΡΑ;

.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ BLOGGERS
ΑΠΟ ΤΟ SITE ΤΟΥELECTRONIC FRONTIER FOUNDATION
(legal guide for bloggers - FAQ):


"Is truth a defense to defamation claims?

Yes. Truth is an absolute defense to a defamation claim. But keep in mind that the truth may be difficult and expensive to prove.
"

Κι αν χρειάζεστε μετάφραση....

"Ερώτηση: Είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ στοιχείο υπεράσπισης για κατηγορίες συκοφαντίας (εξύβρισης);

Απάντηση: Ναι. Η αλήθεια είναι το απόλυτο στοιχείο υπεράσπισης απέναντι σε κατηγορίες συκοφαντικής δυσφήμισης (ή εξύβρισης). Μόνο που η αλήθεια μπορεί να είναι δύσκολο και ακριβό να αποδειχθεί."





Στην Ελλάδα, που είναι η τελευταία χώρα της Ευρώπης σε ευρυζωνικές συνδέσεις internet, με ποσοστό 2%, πολύ πίσω από χώρες οπώς η Βουλγαρία και η Λεττονία, μπορεί να ανακαλύψαμε κάποτε τη Φιλοσοφία, μπορεί να είχαμε ήδη χοληστερίνη όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια, αλλά το ταπεινό κι ασήμαντο Διαδίκτυο ΔΕΝ το ανακαλύψαμε εμείς, ούτε καN την αληθινή Δημοκρατία (και μή μού πείτε για την Εκκλησία του Δήμου please).

Να λοιπόν ένα εξαιρετικό Αμερικάνικο (φτου, 666, φτου, σιωνιστές) site για την προάσπιση της ελευθερίας του λόγου στο Διαδίκτυο:

Electronic Frontier Foundation

Οι άνθρωποι επιπλέον παρέχουν και ΔΩΡΕΑΝ νομική υποστήριξη σε όσους πέφτουν θύματα άδικων διώξεων λόγω των γραφομένων τους στο Internet, δυστυχώς μόνο εντός των ΗΠΑ (φτου, ιμπεριαλιστές, φτου, αντίχριστοι).

Ιδιαίτερα χρήσιμη για εμάς τους Bloggers, ειδικά μετά τα πρόσφατα άθλια και γελοία παρ' ημίν τεκταινόμενα, είναι η εξής σελίδα τους :

Legal Guide For Bloggers

...μην ξεχνάτε όμως ότι αναφέρεται στους ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥΣ (εξαποδώ) νόμους ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ, που, GUESS WHAT, είναι πολύ πιό ισχυροί από τους αντίστοιχους ελληνικούς (ζήτω! ζήτω!)...

Εμείς; Όταν με το καλό ξεμπερδέψουμε με το θέμα των εξορκισμών και των καλικαντζαραίων, μετά από μερικές ακόμα χιλιάδες εκπομπές του Χαρδαβέλα και τού Λιακόπουλου, όταν λύσουμε και το πρόβλημα του αν θα γίνουν ή όχι πρόωρες εκλογές, και του αν θα νομιμοποιηθούν επιτέλους τα αυθαίρετα, σε μερικές χιλιάδες χρόνια μόνο δηλαδή, τότε, μπορεί να πάμε και στη Σελήνη... Να μη σάς πω ότι μπορεί κάποτε να φτάσουμε ακόμα και να έχουμε Κράτος Δικαίου και αληθινή Ελευθερία και Δημοκρατία...
.
Μαύρος Γάτος
.

28 Οκτ 2006

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2006 - ΜΠΛΟΓΚΟΣΦΑΙΡΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΟΣΜΟΣΦΑΙΡΑΣ

.
"ALORS, C'EST LA GUERRE" (ΛΟΙΠΟΝ, ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ!)


ΟΙ Bloggers επί τω έργω: Το Έπος των Bloggers


ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ
Ο ΓΝΩΣΤΟΣ - ΑΓΝΩΣΤΟΣ
ΜΗΝΥΤΗΣ ΤΟΥ BLOGME.GR

Τις τελευταίες μέρες πολλοί υπονόησαν ότι ο μηνυτής του blogme.gr είμαι ΕΓΩ. Έφτασαν μάλιστα να διατυπώσουν ξεδιάντροπα την φωτογραφική λοιδωρία, "ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΝΙΑΟΥ ΝΙΑΟΥ ΣΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ". Το πολυπληθές και άκρως καταρτισμένο επιτελείο των δικηγόρων μου ασχολείται ήδη με τις σχετικές μηνύσεις και 29 Εισαγγελείς ετοιμάζονται ήδη για τις σχετικές προσαγωγές στην Ασφάλεια, που θα γίνουν όλες μαζί για εντυπωσιασμό, μια νύχτα, που το φεγγάρι δεν θα βγει, και η βρόχα θα πέφτει, right through. Μένουν ακόμα να ρυθμιστούν μόνο κάποιες λεπτομέρειες για τα τηλεοπτικά δικαιώματα της επιχείρησης (ερίζουν ο Άλφα και το Star).

Κάποιοι βέβαια ευτυχώς δεν συμμερίστηκαν αυτό το κύμα συκοφαντίας εναντίον μου. Λαμπρό παράδειγμα ο γνωστός blogger Antonis Manaros, που με απαλάσσει από το βδέλυγμα, κατονομάζοντας επιτέλους και τον μηνυτή, ΤΟ ΓΝΩΣΤΌ - ΑΓΝΩΣΤΟ αυτό "ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ":


O ΜΗΝΥΤΗΣ ΛΟΙΠΌΝ, σύμφωνα με τον blogger Antonis Manaros πάντα, ΕΙΝΑΙ Ο ΑΞΙΟΤΙΜΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (κλικ για περισσότερες λεπτομέρειες)

Στον κύριο Μαλακόπουλο λοιπόν, λέμε σήμερα, 28 Οκτωβρίου 1940,
ένα βροντερό

ΟΧΙ

ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΑΣ,
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,
ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΔΕ ΘΑ ΤΑ ΔΙΑΒΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ

ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ..........


27 Οκτ 2006

όΤαΝ Ο ΠάΝ συνάνΤησε τη ΝύμΦη (ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΡΤ XXX)

.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΓΙΑ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΜΝΟΤΥΦΟΥΣ






«Υπάρχουν δύο είδη ηθικής. Αυτή που διδάσκουμε αλλά δεν την εφαρμόζουμε, και αυτή που εφαρμόζουμε αλλά ντρεπόμαστε να την διδάξουμε»
Μπέρτραντ Ράσσελ

«Για να μαθαίνουν οι νέοι και για να θυμούνται οι παλιότεροι»
Ανώνυμος




…Η φωτιά δημιουργούσε μια πολύ απόκοσμη και πολύ ερωτική ατμόσφαιρα, εκεί στην έρημη κι απόμερη παραλία της νήσου Ψ, όπου είχαμε παρκάρει αρόδου. Όλοι γύρω διασκέδαζαν με διάφορους διασκεδαστικούς τρόπους. Η μουσική είχε μόλις γυρίσει στα σλόου, όπως σε κείνα τα πάρτι στο γυμνάσιο, κι Eκείνη είχε κολλήσει το ονειρεμένο της κορμί επάνω μου, κάνοντάς με να δω τον Χριστό καντηλανάφτη, πράγμα περίεργο, γιατί έχω χρόνια να πατήσω σε εκκλησία και δεν έχω ιδέα πώς είναι οι  αντηλανάφτες. Η καυτή ανάσα της στο λαιμό μου, τα βαριά και σκληρά της στήθια στριμωγμένα ανάμεσά μας, οι λαγόνες μου κολλημένοι πάνω στους λαγόνες της, τι άλλο να θέλει ένας άντρας για να μεταμορφωθεί σε άγριο ζώο, στο αρχέτυπο Αρσενικό;


Έσκυψα ανάμεσα στα ευωδιαστά της μαλλιά, πήρα μερικές βαθιές ανάσες, για να νιώσω καλύτερα το άρωμά της. Δεν φορούσε κανένα άρωμα, ήταν η δική της ιδιαίτερη ευωδιά που ένιωθα, κι αυτό με τρέλλαινε ακόμα παραπάνω. Αντιπαθώ τις γυναίκες που μυρίζουν τσιγαρίλα, και σιχαίνομαι εκείνες που μυρίζουν αλκοόλ. Εκείνη, μύριζε κάτι ανάμεσα σε βανίλια και μανταρίνι...


Άρχισα να της δίνω φιλιά στο λαιμό, απαλά στην αρχή, και μετά όλο και πιο άγρια, ρουφώντας και δαγκώνοντας, κι ανεβαίνοντας σιγά σιγά προς το αυτί της. Τής το πιπίλισα ενώ αυτή μούγκριζε από ευχαρίστηση, και καθώς μου άνοιγε ένα ένα τα κουμπιά του πουκαμίσου μου, ώστε να χαϊδέψει το στήθος μου.


Τρελλός από πόθο, κι ενώ λικνιζόμασταν ηδονικά στο ρυθμό του γαλλικού μπλούζ, την τράβηξα σιγά σιγά παράμερα, προς τον κοντινότερο αμμόλοφο. Την ξάπλωσα απαλά πάνω στην άμμο. Γονάτισα μπροστά της. Στο φεγγαρόφωτο και στις ανταύγειες της μακρινής φωτιάς, τα εντυπωσιακά της στήθια απλώνονταν μεγαλοπρεπώς πάνω στον θώρακά της. Μέσα από το λεπτό ύφασμα διακρίνονταν ερεθισμένες οι μεγάλες της ρώγες, τόσο μυτερές, που έμοιαζαν έτοιμες να το τρυπήσουν. Της έβγαλα με μια κίνηση το μπλουζάκι. Δεν φορούσε σουτιέν, δεν το χρειαζόταν. Τα υπέροχα σφιχτά της στήθια αποκαλύφθηκαν μπροστά μου σε όλο τους το μεγαλείο.


Έσκυψα ανάμεσα στ’ ανοιχτά της πόδια, και πήρα την μια της ρώγα στο στόμα μου, πιπιλώντας την και δαγκώνοντάς την ελαφρά, ενώ με το άλλο χέρι χούφτωνα μια το άλλο της στήθος, και μια το σφιχτό της κωλαράκι, κάτω από την μικροσκοπική ροζ φουστίτσα.


Εκείνη είχε γείρει το κεφάλι προς τα πίσω, και με τα μάτια κλειστά έβγαζε μικρούς πνιχτούς ήχους ηδονής. Τα χέρια της μού αφαίρεσαν με τέχνη το πουκάμισο, κι άρχισαν ν’ ασχολούνται με το φερμουάρ του παντελονιού μου, ενώ εγώ την χούφτωνα αχόρταγα παντού. Έγλειφα, φιλούσα και ρουφούσα τις ρώγες της, ώσπου άρχισα με την γλώσσα μου να διατρέχω το διάστημα ανάμεσα στο στήθος της και το στόμα της, φτάνοντας τελικά στα σαρκώδη της χείλη. Με το ένα χέρι μου ασχολούμουν με τα στήθια της, και με το άλλο χούφτωνα το καυτό της βουνό της Αφροδίτης, μαλάσσοντας αδρά, με την παλάμη, την περιοχή της κλειτορίδας της.


Σπάνια φιλάω στο στόμα γυναίκα την πρώτη φορά, αλλά με Εκείνην το πάθος ήταν τόσο έντονο που δεν δίστασα ούτε στιγμή. Η ανταπόκρισή της ήταν χειμαρρώδης, η ζεστή και υγρή της γλώσσα βγήκε από τον μαργαριταρένιο φραγμό των δοντιών της και άρχισε να παίζει δαιμονισμένα με την δική μου, αγγίζοντας ηδονικά τα δόντια μου. Ρουφούσε και δάγκωνε τα χείλη μου, το στόμα της μύριζε κι αυτό βανίλια μανταρίνι, όπως και τα μαλλιά της. Ρουφούσα και ρουφούσε κι έγλειφα κι έγλυφε, και νόμιζα ότι θα πεθάνω από την ηδονή, καθώς ταυτόχρονα είχε καταφέρει να απελευθερώσει το αγριεμένο μου πουλί από τα ρούχα μου, μια το αγκάλιαζε με την ζεστή της παλάμη, μια έτριβε απαλά το κεφάλι του, μια μού χούφτωνε απολαυστικά τους πρησμένους μου όρχεις. Είχε έρθει η ώρα να την απαλλάξω από την φουστίτσα της….


Βγάζοντάς της την φούστα εγκατέλειψα το παθιασμένο της στόμα κι άρχισα να κατεβαίνω πάλι προς τα κάτω, όλο και πιο χαμηλά, στον λαιμό, πίσω στα βαριά της στήθια, στην κοιλιά, στους λαγόνες της, στο εφηβαίο. Φτάνοντας στα όρια των μεγάλων χειλιών, άρχισα να τα ρουφάω και να τα γλείφω, ενώ με ένα το χέρι μου τριγύριζα όλο και πιο κοντά στην κλειτορίδα της, και με το άλλο χάιδευα την θηλή της. Πήρα τέτοια θέση ώστε κι αυτή να έχει πρόσβαση στο πέος μου που ήταν έτοιμο να σκάσει, και το πήρε αμέσως μαλακά στο στόμα της, αγκαλιάζοντας την βάση του με την δεξιά της παλάμη, ενώ με το άλλο χέρι μού χούφτωνε μια τους όρχεις και μια τους μηρούς και τα οπίσθιά μου.


Αφήνοντας τα μεγάλα χείλη πέρασα στα μικρά, ρουφώντας και γλείφοντας, κι έφτασα στα περίχωρα της κλειτορίδας της. Από την πρώτη στιγμή που την γνώρισα είχα υποπτευθεί ότι ήταν θερμή γυναίκα, αλλά το πάθος της την κρίσιμη ώρα με ξάφνιασε. Με το πέος μου στο γλυκό της στόμα, μούγκριζε από την ηδονή καθώς την έγλυφα και τη ρουφούσα, κι όσο πιό κοντά στο κουμπάκι της έφτανα, τόσο πιό δυνατά φώναζε. Αφού την τυρράνησα λίγο κάνοντας μερικούς κύκλους γύρω γύρω, έφτασα στο επίμαχο σημείο και άρχισα να το ρουφάω, να το φιλάω και να το γλείφω με μανία, μέχρι που εκείνη, εγκαταλείποντας το πουλί μου, ούρλιαξε «ΠΑΡΕ ΜΕ! ΤΩΡΑ! Δεν αντέχω άλλο», καρφώνοντάς με με δυό τεράστια μάτια, που έβγαζαν σπίθες, και πέταγαν φωτιές.


Υπακούοντας υπέρ-ευχαρίστως στην απαίτησή της, τη γύρισα μαλακά στο πλάι, κι ακούμπησα το πέος μου που κόντευε να εκραγεί στην είσοδο του κόλπου της. Αφού το έτριψα λίγο εκεί, γύρω γύρω, ενώ εκείνη μούγκριζε υπόκωφα, το έχωσα με μια απότομη κίνηση βαθιά μέσα στον ερεθισμένο και υγρό της κόλπο. Η αίσθηση ήταν συγκλονιστική, ο κόλπος της ήταν τόσο ζεστός, τόσο υγρός, τόσο γλυκός, που δεν περιγράφεται με λόγια. Στάθηκα για λίγο ακίνητος για να την νιώσω πιο καλά, με τα δυό χέρια στα στήθια της με τις θεόσκληρες θηλές, με τους λαγόνες μου κολλημένους πάνω στα υπέροχά της οπίσθια. Μετά, τελείως ξαφνικά, άρχισα να κινούμαι παλινδρομικά μέσα της, όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο βαθιά. Βγάζοντας άναρθρες κραυγές, χωρίς να χρειαστεί να σταματήσω ή να βγω από μέσα της ούτε μια στιγμή, γύρισε τελείως μπρούμυτα και στήθηκε στα τέσσερα, κι εγώ γονατιστός χτυπούσα πάνω στους μηρούς της και στα οπίσθιά της, ενώ το χέρι της μού χούφτωνε τους όρχεις. Έβλεπα από το πλάι τα βαριά της στήθια να πηγαινοέρχονται παλινδρομικά, στον ρυθμό του έρωτα, και σταματούσα κάπου κάπου κι έσκυβα, για να τα πάρω στις χούφτες μου, και να νιώσω το βάρος τους, τη σφριγηλότητα της καυτής της σάρκας.


Όταν κόντευα αν τελειώσω, γύρισε, με κοίταξε μ’ ένα άγριο χαμόγελο, και μού είπε:


«Όχι ακόμα… τώρα θα σού κάνω έρωτα εγώ».


Η υποτακτική θηλυκιά μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε αγριεμένη λέαινα. Τραβήχτηκε λίγο και μού ξεγλύστρησε σαν χέλι, με ξάπλωσε ανάσκελα, και καβάλησε το υψωμένο μου κατάρτι. Έβλεπα τα λυγισμένα της γόνατα, τους σφιχτούς της μηρούς, τα βαριά της στήθια να χοροπηδάνε, το πέος μου να μπαινοβγαίνει στο υπογάστριό της, ένιωθα την τριβή των υμένων της να κλιμακώνει την ηδονή μου.


Την ώρα που κόντευα να τελειώσω, μισοσηκώθηκα, και την ανάγκασα να σταματήσει τον ξέφρενο ρυθμό της και να καθίσει κι αυτή απέναντί μου, χωρίς να βγω από μέσα της, με τα πόδια μας να διασταυρώνονται. Σταθήκαμε για λίγο έτσι ακίνητοι. Την έσφιξα επάνω μου, ήθελα να νιώσω το κορμί της κολλημένο επάνω μου, την γρήγορή της ανάσα, τους χτύπους της καρδιάς της. Τής χάιδευα τα μαλλιά και μου χάιδευε την πλάτη, της φίλησα πάλι τους λεπτούς της ώμους, πάντα είχα μεγάλη αδυναμία στους ώμους, της ρούφηξα πάλι τον τρυφερό της λαιμό. Όταν κι αυτή αντεπιτέθηκε στο λαιμό μου και στο αυτί μου, στέλνοντάς μου νέα ρίγη ηδονής, άρχισα και πάλι να κινούμαι παλινδρομικά μέσα της, έτσι όπως ήμασταν αγκαλιασμένοι και ενωμένοι, ώσπου τελειώσαμε μαζί, ουρλιάζοντας, μέσα σε ένα παρανάλωμα ηδονής. Έβλεπα κυριολεκτικά διάφορα χρώματα, πολύχρωμα σχέδια κι αστράκια, ο χρόνος έμοιαζε να έχει σταματήσει, ο κόσμος γύρω δεν υπήρχε. Όπως μού είπε αργότερα, περίπου τα ίδια ένιωσε κι αυτή.


Μείναμε για αρκετή ώρα έτσι, αγκαλιασμένοι, καθιστοί αντικρυστά, χωρίς να βγω από μέσα της. Το πέος μου δεν έλεγε άλλωστε να μαλακώσει, παρά το απίστευτο αποκορύφωμα που είχα μόλις νιώσει.


Ο κόσμος γύρω από τα ενωμένα μας κορμιά, που τόση ώρα είχε πάψει να υπάρχει, άρχισε σταδιακά να επανασυντίθεται. Οι αισθήσεις μου ξανάρχισαν να μού μεταδίδουν πληροφορίες έξω από τη μαγεία που μόλις είχα ζήσει, έφτασε ξανά στ’αυτιά μου ο απόηχος της μουσικής, και οι ομιλίες των υπολοίπων, που είχαν μείνει διακριτικά μακριά από το δικό μας αμμόλοφο.


Όταν ανοίξαμε τα μάτια και κοιταχτήκαμε, ξέραμε καλά ότι δεν θα ήμασταν ποτέ πιά ξένοι...

26 Οκτ 2006

ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙ Ο BLOGGER ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ;;;

.
Δείτε τί υπέστη ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΙΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, δημιουργός και υπεύθυνος του blogme.gr :

"Δίχως καμιά προηγούμενη ειδοποίηση από τον μηνυτή ( για λόγους διευθέτησης της υπόθεσης , εξηγήσεων τεχνικών η μή,) έλαβε στην έδρα μου, αιφνιδιαστική επίσκεψη από αστυνομικούς της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος, εν παρουσία εισαγγελέα.
Αφού έγινε σχετική έρευνα, προανάκριση και κατάσχεση του σκληρού δίσκου, ακολούθησε σύλληψη.
Υπό τη συνοδεία των αστυνομικών οργάνων, οδηγήθηκα τέλος, στην Γενική Ασφάλεια Αθηνών ΓΑΔΑ.
Ακολουθώντας τις διαδικασίες του αυτοφώρου (αποτυπώματα , σχετική απολογία, κλπ), προωθήθηκα για την διανυκτέρευση στα κρατητήρια.
Την επόμενη ημέρα, και έπειτα από την διαδικασία της φωτογράφησης, φορώντας χειροπέδες, όπως προβλέπει η διαδικασία, οδηγήθηκα στην εισαγγελία (Ευελπιδων), οπού διατάχτηκε περαιτέρω έρευνα της υπόθεσης."

Δείτε τί ορίζει ο Νόμος για το θέμα, και κρίνετε ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ Ή ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ:

ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ' ΑΡΙΘ. 131 (ΦΕΚ Α´ 116/16.05.2003)
Προσαρμογή στην Οδηγία 2000/31

4. Ευθύνη των μεσαζόντων παροχής υπηρεσιών. Αρθρο 11 Απλή μετάδοση 1. Σε περίπτωση παροχής μιας υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας συνισταμένης στη μετάδοση πληροφοριών που παρέχει ο αποδέκτης της υπηρεσίας σε ένα δίκτυο επικοινωνιών ή στην παροχή πρόσβασης στο δίκτυο επικοινωνιών, δεν υφίσταται ευθύνη του φορέα παροχής υπηρεσιών όσον αφορά τις μεταδιδόμενες πληροφορίες, υπό τους όρους ότι ο φορέας παροχής υπηρεσιών: α) δεν αποτελεί την αφετηρία της μετάδοσης των πληροφοριών, β) δεν επιλέγει τον αποδέκτη της μετάδοσης και γ) δεν επιλέγει και δεν τροποποιεί τις μεταδιδόμενες πληροφορίες


Πέρα από το παράλογο και το παράνομο του θέματος, του να διώκεται δηλαδή κάποιος ιστότοπος που μόνο συγκεντρώνει και προβάλλει απόψεις και κείμενα ΤΡΙΤΩΝ, υπάρχει κι ένα ακόμη τεράστιο θέμα: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΩΞΗΣ;

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιό είναι το "δημόσιο πρόσωπο" που κατέθεσε τη μήνυση. Ούτε και ποιός είναι ο blogger που προκάλεσε τις (τεχνικά εντελώς άστοχες και ηθικά απαράδεκτες ) ενέργειες της Αστυνομίας, ούτε και ποιό ήταν το συγκεκριμένο δημοσίευμα που αποτέλεσε την αφορμή για τη δίωξη.

Αλλά, Κύριοι της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, διαπράξατε μια τεράστια γκάφα: Δεν έπρεπε να συλλάβετε τον Αντώνη. Έπρεπε να συλλάβετε κατευθείαν τον 'ενοχλητικό" blogger. Εκεί θα φαινόταν πραγματικά ποιός έχει δίκιο και ποιός όχι. Τότε μόνο ο μηνυτής και ο εναγόμενος θα ερχόταν αντιμέτωποι με τις τυχόν ευθύνες τους, τότε μόνο θα ήταν δυνατόν να λάμψει Η ΑΛΗΘΕΙΑ, μπροστά στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Ναι, έχω διαβάσει ΚΑΙ εμπεδώσει τη "Δίκη" του Κάφκα, αλλά ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Προσωπικά είμαι έτοιμος να υπερασπιστώ μπροστά σε οποιοδήποτε δικαστήριο και την τελευταία λέξη που έχω γράψει ή θα γράψω ποτέ σε αυτό το blog, ή και οπουδήποτε αλλού. Και δε θα διστάσω να υπερασπιστώ τους φίλους μου, αυτούς που αγωνίζονται για την ΑΛΗΘΕΙΑ, μέ αυτό το εκπληκτικό και πρωτόγνωρο στην ιστορία της ανθρωπότητας εργαλείο που λέγεται blogging, αν ποτέ κανείς προσπαθήσει να τους φιμώσει.

Δεν είμαι υπέρ της ατιμωρησίας. Ανάμεσα στους χιλιάδες Έλληνες bloogers, σίγουρα βρίσκονται κάποιοι που μπορεί να ξεφεύγουν από τα όρια, και να προσβάλλουν άδικα την τιμή και την υπόληψη συμπολιτών μας. Οι περισσότεροι όμως Έλληνες bloggers υψώνουν μια φωνή και ορθώνουν ένα ηθικό ανάστημα που δεν έχουν προηγούμενο στον Ελληνικό δημόσιο βίο. Πολύ φοβάμαι ότι αυτή ακριβώς η ΦΩΝΗ, είναι που αποτελεί τον ΑΛΗΘΙΝΟ στόχο όλης αυτής της υπόθεσης.

Πιστεύω όμως ότι το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό. Η απαράδεκτη και, επαναλαμβάνω, εντελώς ΑΤΟΠΗ και ΠΑΡΑΝΟΜΗ σύλληψη του Αντώνη, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ο αληθινός στόχος είμαστε, το πιθανότερο, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, που τόσον καιρό με ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, με ΠΑΡΗΣΣΙΑ, καμμιά φορά και με υπερβολική φόρα, ναι, λέμε την ΑΛΗΘΕΙΑ μας, με ειλικρίνεια, με ανιδιοτέλεια, και προπαντώς, ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ, χωρίς η φωνή μας να περνά από τα φίλτρα της κάθε είδους εξουσίας, του Κράτους ή των Αυτοκρατόρων των ΜΜΕ.

Για δες γυρίσματα που έχει ό καιρός... Και να σκεφτείς ότι μέχρι χτες συζητούσαμε για την λογοκρισία που επιβάλλουν στο Διαδίκτυο τα καθεστώτα του Φιντέλ Κάστρο και του Αχμετατζιτζάντ...


Μαύρος Γάτος

ΥΓ: Το κείμενο που σάς υποσχέθηκα χτες αναβάλλεται για λίγο λόγω των γεγονότων...

24 Οκτ 2006

"όΛ' ΑΥΤά ΠΟύ 'ΝΑΙ ΑΔύΝΑΤΑ ΠΙά ..." του Vicent Andés Estellès

.


Tot açò que ja no pot ser,
"όλ' αυτά πού'ναι αδύνατα πιά"



μετάφραση από τα Καταλανικά: Μαύρος Γάτος




Θα σε φιλούσα απαλά,
θα σού 'λυνα τα μαλλιά,
θα σού χάιδευα τους ώμους,
θά 'παιρνα το κεφάλι σου στα χέρια μου να σε φιλήσω γλυκά,
ακριβή μου, γλυκιά μου,
για να σε νιώσω στα χέρια μου,
να σε νιώσω κάτω από το τρίχωμα της ήβης,
να σε νιώσω κάτω από το κορμί μου,
με τα μεγάλα σου ανοιχτά μάτια,
πιο παραδομένη κι από την εμπιστοσύνη,
ευτυχισμένη στην αγκαλιά μου.
Θα σ’ έβλεπα να σηκώνεσαι, ολόγυμνη
και να πηγαινοέρχεσαι μέσα στο σπίτι,
όλ' αυτά πού 'ναι αδύνατα πιά.


Θέλω να πω το όνομά σου,
θέλω να το φωνάξω και να το γράψω στους τοίχους,
λατρεμένη μου, μικρή μου
Αν ξαγρυπνώ τις νύχτες,
ξαγρυπνώ μ' εσένα στο μυαλό μου,
με τη σκέψη στο χρυσαφένιο σου κορμάκι.
Θα σε πρόσεχα, θα σε λάτρευα,
ώσπου να γέμιζα όλο
σου το δέρμα ,
ώσπου να γέμιζα όλο
σου το κορμί,
με μικρά καυτά φιλιά.

Νιώθω για σένα έναν έρωτα
ολοκληρωτικό και θλιμμένο, πλάσμα,
έναν έρωτα που γεμίζει τις ώρες μου
ολοκληρωτικά με τη μνήμη
της γελαστής χαριτωμένης σου μορφής.


Δε δέχομαι να σε σκέφτομαι,
ν' αναρωτιέμαι πού μπορεί να είσαι,
να θέλω να μάθω με τι ασχολείσαι,
και να φτάνω στην απελπισία.
Πόσο σ’ αγαπώ! Με καταστρέφεις,
θα σε χάιδευα απαλά,
με ατέλειωτη τρυφερότητα,
δε θ’άφηνα στο κορμί σου
κανένα σημείο χωρίς χάδι,
μικρή μου, γλυκιά μου,
ξένη το πιό πιθανό
στον έρωτα που νιώθω για σένα,
λατρεμένη! Σε φαντάζομαι,
όρθια και γυμνή, αθώα ακόμα,
λίγο τρομαγμένη, μ' αποφασισμένη,
με τα χέρια μου στους ώμους σου,
να σού ανασηκώνω τα μαλλιά,
να σε πιάνω από τη μέση
ή να σού ανοίγω τα πόδια,
ώσπου να σ' οδηγήσω, την ίδια ώρα,
με βογγητά και υπαναχωρήσεις,
στον αργό σπασμό της ηδονής -
να σε νιώθω να χάνεις τη λογική,
μέσα σε μια στιγμιαία τρέλλα:
όλα αυτά πού 'ναι αδύνατα πιά,
μικρή μου, γλυκιά μου.

Σε θυμάμαι και κλαίω
και νιώθω μια τεράστια θλίψη
θά ΄θελα νά ΄μαι
τώρα στο κρεβάτι,
να νιώθω το κορμί σου δίπλα στο δικό μου,
το κορμί σου, γλυκό κι ηδονικό,
με την ελαφριά ψύχρα μαθητριούλας
λίγο τρομαγμένης – θέλω
νά ΄μαι δίπλα σου καθώς θα κοιμάσαι
ο χαριτωμένος σφιχτός σου κώλος
η λατρευτή σου εγγύτητα
να σε χουφτώνω άγρια, να σε ξυπνώ,
να ξυπνώ κι εγώ πάνω από το κορμί σου
όλ' αυτά πού 'ναι αδύνατα πιά.

Σε κάποιο μέρος του κόσμου,
σε κάποιο μέρος της νύχτας,
ένας άντρας πεθαίνει από έρωτα για σένα
ενώ εσύ κάτι ράβεις, ενώ βλέπεις
μια σειρά στην τηλεόραση,
ενώ μιλάς με μια φίλη
ή στο τηλέφωνο, με κάποιον φίλο
ενώ ξαπλώνεις στο κρεβάτι,
ενώ ψωνίζεις στην αγορά
ενώ κοιτάζεις στον καθρέφτη το στήθος σου να φουσκώνει
ενώ καβαλάς μια μηχανή
ενώ ο αέρας σού ανακατεύει τα μαλλιά
ενώ κοιμάσαι, ενώ ουρείς,
ενώ θαυμάζεις την άνοιξη,
ενώ απλώνεις το τραπεζομάντηλο
ένας άντρας πεθαίνει από έρωτα για σένα
για όλ' αυτά πού 'ναι αδύνατα πιά.

Ας πέθαινα από έρωτα για σένα.

.

Vicent Andés Estellès (1924-1993)
.

ΙΝΤΙ ΟΜΡΙ , ΖΩΉ ΜΟΥ (ΤΟΥ MICHA SHITRIT): ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ!

.
Ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι. Οι στίχοι του Μιχά(λη) είναι πανέμορφοι, τους μετέφρασα με  ηλεκτρονικό ...σκονάκι και  τους μοιράζομαι μαζί σας <3


Inti Omri, Ζωή μου 
Μετάφραση από τα εβραϊκά (yiddish) : Μαύρος Γάτος
(με τη βοήθεια του Babylon Translator - thnx Babylon!)


Άσε τη δουλειά, κι έλα πάμε σπίτι
δεν αξίζει, σού το λέω, δεν αξίζει
δεν αξίζει όλη αυτή η φασαρία για την οικονομία
δεν αξίζει όλη αυτή η φασαρία για την πολιτική
όλα τα μεγαλεία του κόσμου, δεν αξίζουν, δεν αξίζουν

κι είσαι όμορφη, όμορφη, αχ, τι όμορφη...
όπως τότε, έτσι και τώρα
αχ, ζωή μου


τον ακούσαμε που έλεγε, κι έλεγε, κι έλεγε
τον πιστέψαμε που μίλαγε, λέει, για το θεό
λόγια, λόγια, λόγια,
πολλά, πολλά, πολλά
που δεν αξίζουν, δεν αξίζουν, δεν αξίζουν

κι είσαι όμορφη,  όμορφη, τόσο όμορφη

όπως τότε, έτσι και τώρα

ζωή μου...



Micha Shitrit


Inti Omri σημαίνει στα αραβικά "ζωή μου", κι είναι ο τίτλος ενός παλιού ερωτικού τραγουδιού της Oum Kalthoum, πασίγνωστου στον αραβικό κόσμο, που έψαξα και το βρήκα, αλλά να πω την αλήθεια δε με πολυσυγκίνησε. Καμμία σχέση με το κομμάτι του Μιχάλη, εκτός από το όνομα, που τον ενέπνευσε για ένα τραγούδι - γέφυρα φιλίας και πολιτισμού, απ'ότι είδα σε συνεντεύξεις του στο Internet .
Το Inti Omri του Μιχάλη είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι, νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου. Απορώ που είναι τελείως άγνωστο στην Ελλάδα.


Shalom - Salaam!

("ειρήνη", ο πιό συνηθισμένος χαιρετισμός, τόσο στα εβραϊκά, όσο και στα αραβικά...)


22 Οκτ 2006

ΤΟ ΜΌΝΟ ΕΡΏΤΗΜΑ ( + ΣΧΟΛΙΑ)

Έργο του Pablo Picasso

Δε συζητάμε το αν υπάρχει θεός ή όχι. Ούτε αν υπάρχει προδιαγεγραμμένος και άνωθεν επιβεβλημένος "σκοπός" στη ζωή, ούτε αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο: ΔΕΝ υπάρχει, τίποτα απ'όλα αυτά. Εκτός, αν το φτιάξεις επίτηδες, και πείσεις μετά τον εαυτό σου να το πιστέψει. Η τακτική αυτή είναι πολύ συνηθισμένη, και συνιστά μια πολύ βολική άμυνα απέναντι στον τρόμο του κενού.

Δε συζητάμε αν ο κόσμος είναι δίκαιος ή όχι. Με τα ανθρωπιστικά κριτήρια, ΔΕΝ είναι ΚΑΘΌΛΟΥ δίκαιος, ούτε όμως άδικος είναι: Ο κόσμος απλά ΕΊΝΑΙ, αυτό που είναι.

Δε συζητάμε αν είμαστε ή όχι ελεύθεροι. ΔΕΝ είμαστε ελεύθεροι, γιατί δεσμευόμαστε από άγριες ανάγκες, από ορμέμφυτα, από το περιβάλλον μας, από το απρόοπτο.

Δε συζητάμε αν έκανες ή όχι λάθη, μικρά και μεγάλα, αν θα μπορούσες να τα είχες αποφύγει, αν θα τα ξανακάνεις, τα ίδια, ή λίγο διαφορετικά. Ναι, έκανες λάθη, και μικρά και μεγάλα, ίσως να μπορούσες να τα είχες αποφύγει, ίσως και όχι, δεν έχει σημασία, και ναι, θα τα ξανακάνεις, τα ίδια, ή λίγο διαφορετικά, αλλά και πάλι, δεν έχει σημασία. Γιατί το λάθος είναι βαθιά συνυφασμένο με την ανθρώπινη φύση.

Δε συζητάμε αν η ζωή υπήρξε δίκαια ή άδικη μαζί σου. Μπορεί να υπήρξε λιγότερο ή περισσότερο ευνοϊκή μαζί σου, σε σχέση με ό,τι υπήρξε για άλλους, αλλά, αυτή ΕΊΝΑΙ η ζωή, μέρος του κόσμου! Ούτε δίκαιη, ούτε άδικη. Απλά, ΕΊΝΑΙ.

Το μόνο ερώτημα, το μόνο που αξίζει να σε απασχολεί, η μόνη απόφαση που καλείσαι να παίρνεις την κάθε στιγμή, και που πρέπει να την ανανεώνεις την κάθε σου στιγμή, είναι:

ΘΈΛΕΙΣ ΝΑ ΖΉΣΕΙΣ, ΝΑΙ, Ή ΌΧΙ;

Το μόνο αληθινό ερώτημα.

Ας επιλέγουμε ΤΗ ΖΩΗ.

Και τις χαρές της, μικρές ή μεγάλες...

Πόσοι και πόσοι δεν επιλέγουν ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΝ! Πόσοι και πόσοι ζωντανοί νεκροί δεν κυκλοφορούν γύρω μας...

Τα παιδιά και τα ζώα φυσικά και δεν έχουν τέτοια προβλήματα, κάποιος είχε πει "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι"... Όλοι όμως οι υπόλοιποι, επιμένω, όλοι, ανεξάρτητα από την προσωπική μας ιστορία και από τις συγκυρίες που αντιμετωπίζει ο καθένας, πρέπει συνέχεια να επιλέγουμε, κάθε στιγμή. Μέσα στη δίνη των δεδομένων και των γεγονότων, αν σταματήσει κανείς να κολυμπά για να σκεφτεί την απάντηση, μπορεί βέβαια να πνιγεί, κι ας είναι για μια στιγμή.

Οι περισσότεροι όντως θα πνίγονταν, αν κάθονταν να το αναλύσουν, γι αυτό το λόγο η ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗ, το πανίσχυρο αυτό ένστικτο, δεν τους το επιτρέπει. Είναι λοιπόν βολικό για πολλούς να μην σκέφτονται καθόλου, να άλλη μια πολύ κοινή στρατηγική άμυνας απέναντι στο Κενό: Στην περίπτωση αυτή, την προτηγανισμένη επιλογή ΝΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ την αναλαμβάνει ο αυτόματος πιλότος, το υποσυνείδητο, και πάλι, καθε στιγμή. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι άνθρωποι αυτοί ΖΟΥΝ. Θα έλεγα μάλλον ότι ΦΥΤΟΖΩΟΥΝ, αφού μόνος αυτό-σκοπός της ζωής τους είναι να αυτοσυντηρηθούν και να φυτρώσουν νέες παραφυάδες του εαυτού τους (άλλο καταναγκαστικό ένστικτο...).

Όμως η ανάλυση δεν επιφέρει αυτοδίκαια πνιγμό!

Θέλει πολλή εξάσκηση και πολλή καθαρότητα πνεύματος για να μπορείς να γνωρίζεις συνειδητά όλα τα παραπάνω και να μην πνίγεσαι.
Από την άλλη, είναι ποτέ δυνατόν να συμφιλιωθεί κανείς με τέτοια δεδομένα, και να ΖΗΣΕΙ;

Και όμως είναι. Δεν είναι εύκολο, αλλά γίνεται. Το πιό δύσκολο κομμάτι είναι να συμφιλιωθείς με τον Θάνατο, τον δικό σου και των αγαπημένων σου. Κι όμως, κάποιοι το κατορθώνουν, και μάλιστα χωρίς να γίνονται ψυχροί και απάνθρωποι, αλλιώς δεν θα είχε φυσικά καμμιά αξία. Ζηλεύω αυτούς που μπορούν και ξεπερνούν γρήγορα το χαμό των αγαπημένων, είναι απαραίτητο για να μπορέσεις να ζήσεις τη ζωή σου χωρίς να σού την δηλητηριάζει η θλίψη. Μιλάω εγώ, που σε κάθε αποχωρισμό, ακόμα και επαπειλούμενο, συντρίβομαι.

Μεγάλη κατάκτηση να συμφιλιωθείς με την μοίρα, τη δική σου και των αγαπημένων σου. Τα μόνα σου όπλα είναι η περηφάνια, το χιούμορ, και η πνευματική επικοινωνία, η αγάπη, και η φιλία. Κι ο εχθρός, το Κενό, είναι ύπουλος, παντοδύναμος, κι ανίκητος. Αν ποτέ νικήσεις, τον Εαυτό σου μόνο κατακτάς.

Δεν την έχω ακόμα ολοκληρώσει, αυτήν την κατάκτηση... Και τρέμω και μόνο στην ιδέα της επόμενης "αναχώρησης"...

Τουλάχιστον, ας αργήσει.


22 10 2006
Μικρό Καραμπουρνάκι

ΥΓ: Ευχαριστώ όλους τους φίλους που με τα σχόλιά τους
μού έδωσαν τα ερεθίσματα για να συμπληρώσω το κείμενο.
.

21 Οκτ 2006

ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ MICHA SHITRIT: INTI OMRI, ΕΙΣΑΙ Η ΖΩΉ ΜΟΥ...

.
Micha Shitrit

Για τη σημερινή βροχερή μέρα, σάς χαρίζω ένα αγαπημένο μου τραγούδι,, του Ισραηλινού μουσικού, συνθέτη και τραγουδιστή Micha Shitrit, το εκπληκτικό Inti Omri (3,8ΜB, 128Kbps)

Inti Omri σημαίνει στα αραβικά "Είσαι η ζωή μου", και είναι ένα παλιό ερωτικό τραγούδι της Oum Kalthoum, πασίγνωστο στον αραβικό κόσμο, που να πω την αλήθεια έψαξα και το βρήκα, αλλά δε με πολυσυγκίνησε. Καμμία σχέση με το κομμάτι του Μιχάλη, εκτός από το όνομα, που τον ενέπνευσε για ένα τραγούδι - γέφυρα φιλίας και πολιτισμού, απ'ότι είδα σε συνεντεύξεις του στο Internet .

Εκτός αυτού, Omri στα εβραϊκά είναι ανδρικό όνομα:

Το Inti Omri του Μιχάλη είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι, νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου. Απορώ που είναι τελείως άγνωστο στην Ελλάδα. Έκανα παλιότερα μιαν απόπειρα να γράψω ελληνικούς στίχους, την έχω ήδη ξαναπιάσει, και μόλις την ολοκληρώσω θα σάς την δείξω.

Στο μεταξύ όμως, ζητείται μετάφραση, για να ξέρω τί περίπου λέει... Μπήκα πριν κάνα δυό χρόνια σε κάτι εβραϊκά forum και ζήτησα τους στίχους, αλλά κανείς δεν μού απάντησε. Ίσως το τραγούδι δεν είναι πολύ γνωστό στο Ισραήλ; Θα μού φαινόταν περίεργο...

Shalom - Salaam!
("ειρήνη", ο πιό συνηθισμένος χαιρετισμός, τόσο στα εβραϊκά, όσο και στα αραβικά...)

.

ΑΛΛΑΧ ΤΖΑΝΈΜ, ΑΛΜΑΤΙ ΑΛΜΑΤΙ (ΜΑ Ο ΘΕΟΣ, ΔΕ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ)...


Χαρείτε το Αηδόνι της Κρήτης σε μια οργιαστική, Διονυσιακή ερμηνεία...


"Rampi rampi" 2,2Mb
("Çadirimin üstüne", τούρκικο παραδοσιακό)
Εκτέλεση: Φλέρυ Νταντωνάκη, 1965
Απόδοση στα ελληνικά: Μαύρος Γάτος


ÇADIRIMIN ÜSTÜNE

Eeeeeeee
Rampi rampi, rim-pam-pam-pi
Veresiye almadye

Çadirimin üstüne şip dedi damladi
Allah canim almadi almadi
Veresiye vere vere kalmadı kalmadı
Allah canim almadi almadi

Eeeeeeee
Rampi rampi rim-pam-pam-pi
Veresiye almadie

Sürü sürü cezveler kaynasin kaynasin
Sürüverin cezveler kaynasın kaynasın
Hanımların göbeği oynasın oynasın

Eeeeeeee
Rampi rampi rim-pam-pam-pi
Veresiye almadye

Maşallah!!!!!



ΣΤΗ ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΤΣΑΝΤΗΡΙΟΥ ΜΟΥ

Έεεεεεεεε….
Ραμπί ραμπί, ριμ-παμ-παμ-πί,
τά δωσα όλα, δεν πήρα τίποτα


Στης σκηνής μου τη σκεπή τσίκι τσίκι η βροχή
μα ο Θεός δε μού παίρνει την ψυχή
όλα τά’ δωσα και πήρα υποσχέσεις και σιωπή
έλα, Θεέ, να μού πάρεις την ψυχή


Έεεεεεεεε….
Ραμπί ραμπί, ριμ-παμ-παμ-πί,
τά δωσα όλα, δεν πήρα τίποτα

Ψεύτικα, ψεύτικα όλα, άφησε τα να καούν
κι ας χορεύουνε η νύφη, κι ο γαμπρός, ας τραγουδούν

Έεεεεεεεε….
Ραμπί ραμπί, ριμ-παμ-παμ-πί,
τά δωσα όλα, δε μού ΄μεινε τίποτα

Μασσαλλά!
.

20 Οκτ 2006

"ΑΧ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΣΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΣΤΑΤΟΥΣ...

.









...ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΠΟΥ ΕΝΑΝ ΚΑΙΑΔΑ, ΚΑΙ ΓΚΡΕΜΟΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ"...

Νίκος Γκάτσος, "Πατριδογνωσία"


Σημείωση: συμπληρώστε ελεύθερα τη συλλογή των φωτογραφιών μου ...

19 Οκτ 2006

ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ, ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΆΤΟΥ, ΠΆΝΩ ΣΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ...

.
Βρισκόμουν πριν από λίγη ώρα στο γραφείο του ασφαλιστή μου, για ένα μικροατύχημα: Μια πόρτα άνοιξε από το βάρος της και έσπασε το πλαϊνό φλασάκι ενός διερχόμενου αυτοκινήτου. Ζημιά 20 Ευρώ. Αλλά η κυρία που επέβαινε στο όχημα ήταν ιδιαίτερης βλακείας, να φανταστείτε επέμενε να καλέσουμε αστυνομία να καταγράψει το συμβάν, και όταν της είπα ότι η γρατζουνιά στην πόρτα δεν ήταν από την δική μου πόρτα γιατί ήταν σκουριασμένη, επομένως ήταν παλιά, θεώρησε λέει ότι προπσπαθώ να την... εκβιάσω και απειλούσε με μηνύσεις. Τέλος πάντων είναι θέμα ασφαλιστικών, εγώ δεν θα ασχοληθώ καθόλου. Πήγα για άλλο λόγο στον ασφαλιστή, που είναι και φίλος, και με την ευκαιρία τηλεφώνησε να ρυθμίσει και το φλασάκι της κυρίας Μπουχλουμπού. Ο άντρας της που απάντησε δεν θυμόταν τον αριθμό του αυτοκινήτου του, και περιμέναμε να τον βρει.

Την ώρα εκείνη, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ένας άνθρωπος που η φυσιογνωμία του μού ήταν γνωστή (στην μικρή μας πόλη όλοι είμαστε λίγο πολύ γνωστοί). "Καλώς τον Τάδε" λέει ο Τάκης ο ασφαλιστής. Ο άλλος απαντά με νεύμα. "Είσαι καλά"; Πάλι νεύμα, απροσδιόριστης σημασίας. Γυρίζω να τον κοιτάξω, είναι αξύριστος, σκυθρωπός. Ντυμένος στα γκριζόμαυρα. "Συμβαίνει τίποτα;" λέει ο απτόητος ασφαλιστής.

"Σκοτώθηκε ο γιός μου το Σάββατο", απαντάει τελικά ο άνθρωπος.

Απ' όσα άκουσα, το παιδί, 29 ετών, υπηρετούσε στον Έβρο, και ξεκίνησε με τη μηχανή του να έρθει στην Βέροια να ψηφίσει. Κάπου στην Ξάνθη έγινε το ατύχημα. Μπαμ και κάτω.

Είναι κάποιες στιγμές που δεν έχεις τίποτα να πεις, όσο και να θέλεις. Ήθελα να τον συλληπηθώ, αλλά μού φαινόταν γελοίο. Ήθελα να τον ρωτήσω αν έχει άλλα παιδιά, να του ευχηθώ να είναι γερός να τον θυμάτια και να στηρίζει την γυναίκα του κα τα άλλα παιδιά του, αλλά ό,τι και να σκεφτόμουν να πω, μού φαινόταν γελοίο και άτοπο.

Κι έτσι δεν είπα τίποτα. Δεν μπόρεσα να πω κάτι. Κάποιοι υπάλληλοι που βρίσκονταν στο γραφείο είπαν συλληπητήρια, ο Τάκης αφού ξεπέρασε το αρχικό σοκ με επαγγελματική ψυχραιμία κοίταξε τις λεπτομέρειες του ασφαλιστηρίου, λέγοντας συνεχώς "πώωω, πώωωωω...", κι εγώ έφυγα τρέχοντας, χωρίς να μπορέσω να πώ κάτι στον πατέρα του νεκρού, που καθόταν δίπλα μου. Είπα ένα γενικό "καλό μεσημέρι" και την κοπάνησα το συντομότερο.

Αβάσταχτο, το άρωμα του θανάτου, πάνω στους ζωντανούς....
.

18 Οκτ 2006

Η ΣΟΦΙΑ, Η ΑΝΟΗΣΙΑ, ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΣΤΕΙΑ: ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΒΑΤΑ!

( ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΤΆΡΜΕΓΟΥΝ, ΤΑ ΚΟΥΡΕΥΟΥΝ, ΤΑ ΣΦΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΩΝΕ! )



Πολλοί θεωρούν ότι μπορεί κάποιος να είναι Σοφός όσον αφορά έναν τομέα της ζωής του, και ανόητος όσον αφορά κάποιον άλλον. Εγώ όχι. Δεν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί πχ να είναι αξιόλογος πνευματικός άνθρωπος ή σοφός επιστήμονας και να είναι ανόητος στην προσωπική του ζωή: ή είσαι σοφός ή δεν είσαι.

Τί θα πει "σοφός"; Κάποιος Αρχαίος είπε: "Σοφία είναι να γνωρίζεις το σωστό, Αρετή είναι, επιπλέον, να το πράττεις".

Όταν λοιπόν κάποιοι έξυπνοι άνθρωποι, κάποιοι "Σοφοί", που γνωρίζουν, λένε ανοησίες, και μάλιστα σαν συμβουλές, εγώ πονηρεύομαι. Και κατατάσσω τις αρλούμπες που ξεφουρνίζουν όχι στις ανοησίες, αλλά στις ΣΟΦΙΣΤΕΙΕΣ: πρόκειται για διανοητικούς ακροβατισμούς, που στόχο έχουν την εξαπάτηση κάποιων λιγότερο σοφών. Τα κίνητρα πίσω από αυτήν την συνειδητή ή περίπου συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης, μπορεί να είναι πολλών ειδών, όλα όμως εμπεριέχουν μια γερή δόση κάποιου ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ.



Αφορμή γι'αυτές μου τις σκέψεις στάθηκαν κάποια τσιτάτα από το Ημερολόγιο τοίχου της μητέρας μου, ξέρετε, αυτά που κάθε μέρα έχουν ένα μικρό κειμενάκι. Το συγκεκριμένο λέγεται "Το άγγελμα της ημέρας".

Διαβάζω λοιπόν στο προχτεσινό χαρτάκι: "αν κάποιος συνηθίζει τις κολακείες, είναι εξίσου ικανός και στις συκοφαντίες".

Μού άρεσε πολύ αυτή η σκέψη. Σοφία. Μεγάλη σοφία, αδιαμφισβήτητα. Πάμε όμως παρακάτω, στο ίδιο χαρτάκι:

"Ελεύθερος δεν είναι αυτός που κάνει ό,τι θέλει, αλλά αυτός που οι συνθήκες τού επιτρέπουν να κάνει αυτό που πρέπει".

Ώπα! Για μια στιγμή! Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Και τί είναι "αυτό που πρέπει", κύριε θεολόγε; (θεολόγος είναι ο υπεύθυνος της έκδοσης του ημερολογίου, και μάλιστα πολυγραφότατος) Αυτό που μάς ξεφουρνίζετε εσείς, προφανώς. Πού ακριβώς το βρήκατε και μάς το ξεφουρνίζετε, δεν μάς λέτε. Θέλετε όμως να μάς το επιβάλετε σαν αδιαμφισβήτητη οικουμενική Σοφία, και από πάνω θέλετε και να μάς πείσετε ότι κάνοντας αυτό, είμαστε και "ελεύθεροι". Και την πίτα σωστή, και τον σκύλο χορτάτο, δηλαδή. Μας δουλεύετε ψιλό γαζί, κι εσείς και όλοι οι εκπρόσωποι των θρησκειών, δηλαδή.

Κράτηστε τις σοφιστείες σας για τον εαυτό σας και για τα πρόβατά σας.
Εμένα δε θα με αρμέξετε. Δεν θα με κουρέψετε. Δε θα με φάτε.
Καλή όρεξη.



Μαύρος Γάτος
.

ΔΕΛΤΊΟ ΚΑΙΡΟΎ

"Dawn", tinted blue


Σήμερα, κύματα
αύριο, θύματα
τί μένει από κείνους που περάσαμε δίπλα τους ;
απόηχοι από φωνές, ξεθωριασμένες εντυπώσεις, ελπίδες, καταιγίδες
ίσως, η μνήμη της θέρμης ενός κορμιού

τί ξέρουμε για τους ανθρώπους που ζούμε γύρω τους;
φευγαλέες εικόνες, σκόρπιους ήχους,
σύντομα κι επιπόλαια αγγίγματα, κάποιες μυρωδιές -ίσως,
το πολύ πολύ
την τριβή μυστικών βλεννογόνων
τη θέρμη ενός κορμιού

ανεπαρκή στοιχεία
σκόρπιες πληροφορίες, απατηλές
και όλα τα υπόλοιπα
παρακινδυνευμένες υποθέσεις


για Αύριο, προβλέπω λιακάδα
και κρύο
πολύ κρύο
μη βασίζεστε όμως
συχνά, πέφτω έξω


18 Οκτώβρη 2006
.

17 Οκτ 2006

ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗ ΜΠΛΟΓΚΟΣΦΑΙΡΑ: ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ...

.
ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΓΑΤΟ... ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!!

Ζητώ συγνώμη απ' όλους αυτούς κι από όλες αυτές που εξαπατούσα κατ'εξακολούθηση τόσον καιρό. Απ' όλους αυτούς κι απ' όλες αυτές που μού εμπιστεύτηκαν τις ελπίδες τους και το κομπόδεμά τους. Ζητώ συγνώμη από τους ψηφοφόρους μου, από τους Αντιδημάρχους μου, από τις στρατιές των θαυμαστριών μου, από τις φάλαγγες των ανταγωνιστών μου που είχαν σκάσει από τη ζήλια τους.

Ήρθε η ώρα να σάς αποκαλύψω την πικρή αλήθεια, πριν χαθώ στο Υπερπέραν, ντροπιασμένος για πάντα:

ΔΕΝ είμαι Μαύρος. Είμαι ΚΑΤΡΑΜΙ!!!! Δείτε και τη φωτογραφία μου:

(η εμφανέστατη συντριβή στο πρόσωπό μου οφείλεται στην εκ βαθέων μεταμέλειά μου)

κι ακόμα χειρότερα:

ΔΕΝ βγήκα Δήμαρχος.... Μ' έφαγε μπαμπέσικα ο Νικήτας.


Δεν ξέρω αν θα μπορέσετε ποτέ σας να με συγχωρήσετε που σάς εξαπατούσα συστηματικά και συνειδητά τόσον καιρό... Τα δάκρυα της μεταμέλειάς μου, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία, είναι καυτά... Αλλά δεν είναι αρκετά για να ξεπλύνουν το όνειδος.

Τώρα φεύγω. Μάλλον θα πάω στην πλησιέστερη συκιά να κρεμαστώ (εκτός αν το στρίψω για κανέναν γαλλικό καφέ).

Έχετε γειά, μπλόγκισσες και μπλόγκερ, ADSL, πληκτρολόγια, email, σχόλια, linkblog, έχε γειά Μόνιτορ, έχε γειά γλυκειά blogo-ζωή...

Σ;)))))))))

.

17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

.

... ΌΠΟΥ Η ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΥΠΟΚΡΙΣΊΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ
ΕΝΑ ΑΛΛΟΘΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΕΣ...


...ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΝΟΙΆΖΟΝΤΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ...
ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΣΑ "ΜΠΡΑΒΟ" ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΠΑΛΙ ΛΙΓΟ ΕΙΝΑΙ...

... ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ, ΠΑΡ'ΟΛΑ ΑΥΤΑ,
ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙ,
ΟΤΙ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΟΔΟΣ...

Άστεγη γυναίκα "διανυκτερεύει" στο πεζοδρόμιο
Τίρανα 2006 - φωτό: Μαύρος Γάτος

1. ΤΙ ΕΙΝΑΙ "ΦΤΩΧΕΙΑ;"

Το ένα τρίτο των θανάτων διεθνώς σχετίζεται με τη ΦΤΩΧΕΙΑ: από φτώχεια πεθαίνουν ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ( 50.000 ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ), δηλαδή περίπου 470 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ από το 1990 έως σήμερα, κατά πλειοψηφία γυναίκες και παιδιά.

Κάθε χρόνο ΕΝΤΕΚΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ πεθαίνουν πριν κλείσουν τα πέντε τους χρόνια.

Και ΟΧΤΑΚΟΣΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ πέφτουν κάθε βράδυ για ύπνο ΠΕΙΝΩΝΤΑΣ....

Η Παγκόσμια Τράπεζα ορίζει σαν ακραία φτώχεια τη διαβίωση με λιγότερο από ένα δολλάριο την ημέρα, ενώ σαν μέτρια φτώχεια ορίζει τη διαβίωση με 1-2 δολλάρια την ημέρα (30-60 δολλάρια το μήνα...). Εκτιμάται ότι το 2001 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν σε ακραία φτώχεια ενώ σε "μέτρια" φτώχεια ζούσαν 2,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Η αναλογία της φτώχειας στον αναπτυσσόμενο κόσμο έπεσε από το 28% το 1990 στο 21% το 2001. Μεγάλο μέρος της προόδου έγινε στην Ανατολική και στη Νότια Ασία. Αντίθετα, στην Υποσαχάρια Αφρική (την Αφρική νότια της Σαχάρας) το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώθηκε κατά 14% και η φτώχεια αυξήθηκε από το 41% στο 46%.

Άλλοι δείκτες της φτώχειας: Το προσδόκιμο επιβίωσης αυξήθηκε σημαντικά στον αναπτυσσόμενο κόσμο μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, τόσο, που το χάσμα με τον ανεπτυγμένο κόσμο τείνει να γεφυρωθεί: Ακόμα και στην Υποσαχάρια Αφρική, την πιό υπανάπτυκτη (=ΦΤΩΧΗ) περιοχή του κόσμου, το προσδόκιμο επιβίωσης ανέβηκε από τα 30 χρόνια που ήταν πριν τον Β' παγκόσμιο στα περίπου πενήντα χρόνια, πριν η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΟΥ AIDS και άλλων ασθενειών το ξαναρίξουν στα 47 χρόνια. Η παιδική θνησιμότητα έχει μειωθεί σε όλες τις αναπτυσσόμενες περιοχές του κόσμου. Η αναλογία των ανθρώπων που ζουν με λιγότερες από 2.200 θερμίδες την ημέρα (=ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΣΙΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΠΕΙΝΟΥΝ), μειώθηκε από το 56% που ήταν στα μέσα της δεκαετίας του '60, σε κάτω από 10% στη δεκαετία του '90. Ανάμεσα στο 1950 και στο 1999, ο παγκόσμιος αναλφαβητισμός μειώθηκε από το 48% στο 19%.

Ακόμα όμως κι αν οι δείκτες βελτιώνονται, η ΦΤΩΧΕΙΑ συνεχίζει να είναι ένα τεράστιο πρόβλημα...


φωτό: Μαύρος Γάτος

2. ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

Η ΊΔΙΑ Η ΦΤΏΧΕΙΑ, που εμποδίζει την ανάπτυξη και τις επενδύσεις.
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, που όμως κάποιοι τον βλέπουν όχι σαν αιτία, αλλά σαν λύση. Οι επικριτές [μεταξύ των οποίων κι εγώ, ο Μαύρος Γάτος] πιστεύουν ότι ο αχαλίνωτος καπιταλισμός οδηγεί στη συγκέντρωση των πόρων στα χέρια μιάς πλούσιας ελίτ. Οι υποστηρικτές του καπιταλισμού, από την άλλη, λένε ότι η γενικότερη ανάπτυξη είναι ωφέλιμη για το σύνολο του πληθυσμού.
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΠΑΡΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ, και η έλλειψη ευκαιριών.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ [ κάτι μού θυμίζει, μα κάτι μού θυμίζει... ]
Η ΚΑΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Ή Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ [ τί μού θυμίζει, μα τί μού θυμίζει... ]
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑΣ [ =ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗΣ, Μ.Γ.]
Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ
Ο ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ, ΤΟ ΟΠΙΟ, Η ΚΟΚΑΪΝΗ, Η ΗΡΩΪΝΗ,ΤΟ ΧΑΣΙΣ.
Η ...ΤΕΜΠΕΛΙΑ [????????? Πολύ αμφιβάλλω, τουλάχιστον ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΆ ΤΗΝ ΑΚΡΑΊΑ ΦΤΏΧΕΙΑ... Μαύρος Γάτος]
ΦΥΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ, όπως το κλίμα και οι φυσικοί πόροι.
ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ, όπως ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία.
Ο ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ: Η αύξηση του πληθυσμού επιβραδύνεται ή ακόμα και αναστρέφεται όταν μειώνεται η φτώχεια, λόγω της δημογραφικής εξέλιξης!
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ, Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ, ΟΙ ΔΗΜΟΚΤΟΝΙΕΣ.
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ.
Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ {ΣΗΜΕΙΩΣΗ Μ.ΓΑΤΟΥ: ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΕΔΩ ΌΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΚΑΤΑΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΉΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ "ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ"]
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Matthew: ενώ οι κοινωνικές παροχές απευθύνονται ΘΕΩΡΗΤΙΚΆ κυρίως στους πιό φτωχούς, οι κύριοι επικαρπωτές τείνουν να είναι οι μεσαίες τάξεις...
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ: σε κάποιες περιπτώσεις η φτώχεια έχει σχέση με πρότυπα ζωής, επίκτητα ή κληρονομημένα από μια κοινότητα. [Σχόλιο Μ.Γ.: παράδειγμα, κάποιοι Έλληνες τσιγγάνοι]
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΕΠΙΛΟΓΕΣ, ΠΡΑΞΕΙΣ .
ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ, όπως ο αυτισμός και η σχιζοφρένεια.
Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ, και συγκεκριμένα "οι ασθένειες της φτώχειας": AIDS, ελονοσία, φυματίωση, και άλλες, που επηρεάζουν κυρίως τους φτωχούς, και που διαιωνίζουν τη φτώχεια...
Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΥΠΟΣΙΤΙΣΜΟΣ, που οδηγεί σε σωματική και πνευματική υπανάπτυξη.
Η ΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΙΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ, είτε αυτή είναι υπερβολικά υψηλή, είτε είναι κοινωνικά άδικη, ρίχνοντας υπερβολικά βάρη στους φτωχότερους.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ, όσον αφορά πχ το φύλο, την ηλικία, την καταγωγή , το χρώμα του δέρματος.
Η ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΓΑΘΑ.

Ζητιάνος σε χαμηλό καροτσάκι, ακρωτηριασμένος από την κοιλιά και κάτω,
Τίρανα 2006 - φωτό: Μαύρος Γάτος

3. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

Μερικά από τα αποτελέσματα της φτώχειας: πολλά από αυτά συνδέονται πολύ στενά με τα ΑΙΤΙΑ της φτώχειας, σαν μέρος του ΦΑΥΛΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, που περιπλέκει το ζήτημα ακόμα περισσότερο...

ΠΕΙΝΑ< ΥΠΟΣΙΤΙΣΜΟΣ< ΘΑΝΑΤΟΣ
ΑΠΟΥΣΙΑ ΥΓΙΕΙΝΗΣ
ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ, ΧΑΜΗΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ
ΥΨΗΛΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ
ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ: ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΟΛΕΜΟΣ, ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΤΕΓΗΣ, ΑΝΕΡΓΙΑ, ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ
ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΛΟΓΩ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ
ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ
ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ...
[προσθήκη Μαύρου Γάτου] Η ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΝΕΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ (ΤΕΩΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΜΠΛΟΚ, ΤΑΥΛΑΝΔΗ-ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΣΙΑ, ΚΟΥΒΑ, ..)

ΠΗΓΗ: Wikipedia
Μετάφραση - επιλογή - προσαρμογή - σχόλια: Μαύρος Γάτος


ΥΓ. Αλήθεια, με την καθ'ημάς πνευματική, ιδεολογική, ηθική φτώχεια, τί θα γίνει;
Θ'ακολουθήσει αφιέρωμα...
.

16 Οκτ 2006

Η (ΑΜΠΕΛΟ)ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ (ΑΝ)ΑΡΧΕΣ ΜΑΣ: ΕΤΣΙ ΘΑ ΔΙΟΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΙΩΝ!

.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ
ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΜΑΎΡΙΣΑΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΙ ΚΛΠ ΚΛΠ

"Ο Μαύρος το μαύρισμα δεν το φοβάται"
Το νέο Γατόσημο του Δήμου Αθηναίων

Οι συνερ-γάτες μου με πληροφορούν ότι αυτός ο άθλιος ο Νικήτας εξακολουθεί να διαδίδει ότι κέρδισε το Δήμο. Δε θα πέσουμε στο επίπεδό του (εκτός αν μάς πληρώσουν καλά). Η αλήθεια περί του θριάμβου μας θα λάμψει πολύ σύντομα, με το που θα ανακοινωθούν τα τελικά αποτελέσματα. Στο μεταξύ, ας ρίξουμε ένα φρεσκάρισμα στις Αν-αρχές μας, που θα διαπνέουν την Δημαρχία μας, όπως διέπνευσαν και την Προεκλογική μας εκστρατεία...


ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΝ-ΑΡΧΩΝ


«Εγώ, εγώ, εγώ,… και όλοι οι άλλοι μετά από εμένα»
ένας Ατομικιστής Αναρχικός
στο Παγκόσμιο Συνέδριο Αναρχικών του 1907 στο Άμστερνταμ
μέσα σε γενικό γιουχάισμα

«Καθένας για την πάρτη του και όλοι για εμένα»
Κεντρικό προεκλογικό Σύνθημα Συνδυβρασμού «ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ»

Ο Συνδυασμός μας θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην Πολιτική Ιστορία αυτού του τόπου σαν η Πρώτη στα Διεθνή Χρονικά Δημοτική Αρχή που θα δώσει στους Δημότες ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ, χωρίς περιστροφές, υπεκφυγές, και δειλίες. Κάτι πήγε να κάνει ο Τσοβόλας σαν Υπουργός Οικονομικών το 1985 («Τσοβόλα, δώστα όλα»), αλλά τον έφαγε η μαρμάγκα. Εμείς όμως θα κάνουμε το Όραμα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΞΗ. ΘΑ ΤΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ *ΟΛΑ*. Ό,τι θέλει ο Ψηφοφόρος. Τελείως Δημοκρατικά, Δημαγωγικά και Ασύστολα.

ΤΙ θέλει όμως ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ο Ψηφοφόρος; ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΟ ΞΕΡΟΥΜΕ, η παράταξη "ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ", γιατί μόνο εμείς γνωρίζουμε τον Ψηφοφόρο και απ' την καλή και απ' την ανάποδη.

Είναι διαπιστωμένο και εξακριβωμένο ότι ο μέσος Έλληνας είναι Ατομικιστής, Αναρχικός και Μαμάκιας. Είναι επίσης διαπιστωμένο ΚΑΙ εξακριβωμένο ότι ο μέσος Αθηναίος είναι Έλληνας. Σύμφωνα λοιπόν με την Κβαντική και την Πυρηνική Φυσική, την Νευροχειρουργική, και τον Διαφορικό Λογισμό, Ο ΜΕΣΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΣΤΗΣ, ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ, ΚΑΙ ΜΑΜΑΚΙΑΣ.

Το «Ατομικιστής» δε νομίζω πως χωράει συζήτηση. Πέστο αν θέλεις και "τομαριστής", το ίδιο είναι.

«Αναρχικός», είναι ο Έλληνας ολόψυχα, αλλά κρυφά: δεν το ξέρει καλά καλά ούτε κι ο ίδιος. Έχει όμως εφεύρει την παγκόσμια πρωτοτυπία να θεσπίζει Δρακόντειους Νόμους μόνο και μόνο για να τους παραβαίνει πιό άνετα. Ο Έλληνας Νομοθέτης, που είναι κι αυτός Έλληνας, το λέει και η λέξη, «Βουλή των Ελλήνων», φτιάχνει σύμφωνα με την απαίτηση του Έλληνα Ψηφοφόρου νόμους για τα μάτια του κόσμου, και ο Έλληνας Αστυνόμος, που είναι ΚΑΙ αυτός Έλληνας, το λέει είπαμε και η λέξη, «Ελληνική Αστυνομία», παριστάνει πως δήθεν φροντίζει για την εφαρμογή των Νόμων, πιάνοντας πού και πού με βαριά καρδιά κανέναν γκαντέμη φουκαρά ή κανέναν Αλβανό για ξεκάρφωμα.
Τους
Ελληνικούς Νόμους λοιπόν κανείς δεν τους σέβεται, ούτε ο ίδιος τους ο Νομοθέτης, ούτε φυσικά και ο υπεύθυνος για την τήρησή τους Αστυνόμος, μέσα σε γενική ευδαιμονία και γενική συνενοχή. Αν κανένας παλαβός διαμαρτυρηθεί ή καταγγείλει τα κοινά αυτά μυστικά, ή αν παρέμβει κανένας Κουτόφραγκος από την ΕΕ, ή αν γίνει χτύπα ξύλο κανένα σοβαρό ατύχημα (που συχνά πυκνά γίνεται, Σαμίνα, Ήλιος, Τέμπη, Ρικομέξ, πυρκαγιές, πλημμύρες κτλ κτλ), τότε ο Νομοθέτης για να θολώσει τα νερά σφίγγει ακόμα περισσότερο τα λουριά των όλο και πιο Δρακόντειων και όλο και πιό παράλογων Νόμων, ενώ παράλληλα ο Αστυνόμος σφίγγει τα λουριά της εφαρμογής τους ΓΙΑ ΚΑΜΜΙΆ ΕΒΔΟΜΆΔΑ, ΜΈΧΡΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΊ ΤΟ ΘΈΜΑ, και μετά όλοι με χαρά και ανακούφιση πάλι πίσω, στην γενική χαλλλαρότητα και ανεμελιά.

Δύο πολύ πρόσφατα παραδείγματα είναι τα εξωφρενικά πρόστιμα που προβλέπει ο νέος ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, και ο Δρακόντειος (δήθεν) νόμος για τη διαφθορά, που αντιμετωπίζει δήθεν αυστηρά τη δωροδοκία, προβλέποντας συντριπτικές ποινές ΚΑΙ για τον "δωροδότη", και επομένως ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΑΝ ΠΟΤΕ ΕΝΑΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ να μιλήσουν...

Γι’ αυτό οι νόμοι στην Ελλάδα είναι πολύ συχνά εξωφρενικοί και γι’ αυτό συνήθως δεν γίνονται σεβαστοί. Υπερβολικοί νόμοι για να τιθασεύσουν τους ατίθασους, αλλά μόνον εικονικά, και όλοι ευχαριστημένοι. Τί καλύτερο θα μπορούσε ποτέ να ζητήσει ένας συνεπής Ατομιστής Αναρχικός Μαμάκιας από τη ζωή του;

Να εξηγήσω τέλος τι σημαίνει πρακτικά ο Χρησμός μου «ο μέσος Αθηναίος-Έλληνας είναι Μαμάκιας»: O μέσος Αθηναίος-Έλληνας είναι βαθιά φιλοσοφημένος από την κούνια του, πανάρχαια Παράδοση της Φυλής μας. Η Φιλοσοφία μας είναι ο Σολιψισμός, που συνοψίζεται στις τρεις λέξεις Solus Ipse Sum, «ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΥΠΑΡΧΩ, -ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ». Την υψηλή αυτή Φιλοσοφία την έχει εμπεδώσει ο κάθε Ελληναράς Μαμάκιας από την κούνια του, μέσω της ΥπερΠροστασίας, της Μάγκικης Ανατροφής, και της Ελληνοχριστιανικής Αγωγής, που τού έχει δώσει η Τιμημένη Ελληνίδα Μάνα. Καθοριστικό ρόλο επίσης παίζει το Παράδειγμα που Του δίνει καθημερινά ο Τιμημένος Έλληνας Πατέρας. Τέλος, χάρη στους Αγώνες και στις Κατακτήσεις της Αλλαγής σχετικά με την Ισότητα, οι Υψηλές αυτές Πνευματικές Αρετές του Έλληνα Μαμάκια, έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες κτήμα ΚΑΙ της κάθε Ελληνίδας.