29 Σεπ 2006

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΧΗΜΙΑ

Η μεγάλη Ασχήμια...

.
...δεν είναι οι δρόμοι, κορεσμένοι από τροχοφόρα ως το τελευταίο τετραγωνικό εκατοστό...
...δεν είναι τα πεζοδρόμια, γεμάτα παρκαρισμένα μηχανάκια, κινούμενα μηχανάκια, έργα, μικροπωλητές...
...δεν είναι τα μαύρα σύννεφα του δηλητηριώδη καπνού που ξεφυτρώνουν από παντού...
...δεν είναι η φασαρία, από χίλιες μεριές, από χίλιες πηγές, κρότοι, θόρυβοι, βόμβοι, κόρνες, εξατμίσεις, σειρήνες, κομπρεσσέρ...

...είναι τα πρόσωπα των ανθρώπων.

Παρατηρούσα τους διαβάτες στο πολυσύχναστο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Έναν έναν.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που συνάντησα σήμερα είχε ακριβώς την ίδια έκφραση. Τους παρατηρούσα επίτηδες έναν έναν. Κι έβλεπα σχεδόν σε όλους το ίδιο κι απαράλλαχτο προσωπείο, ένα μίγμα δυσφορίας και κούρασης, κάτι ανάμεσα σε κρεμασμένα μούτρα κι εκνευρισμό. Μια σκληρή έκφραση, απωθητική κι ανατιπαθητική, η ίδια σε όλους, άντρες γυναίκες και παιδιά: οι γωνίες του στόματος τραβηγμένες προς τα κάτω, τα φρύδια σφιγμένα, το στόμα ζαρωμένο. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που διέφεραν, ακόμα πιό ελάχιστοι αυτοί που χαμογελούσαν. Ακόμα και τα παιδάκια, κατοίκων και τουριστών, έμοιαζαν τρομοκρατημένα στις αγκαλιές των γονιών τους.

Μετά από αρκετή ώρα, τσάκωσα και τον εαυτό μου να έχει ακριβώς την ίδια έκφραση. Ακριβώς. Το κατάλαβα μόλις είδα την Όμορφη γυναίκα:

Ναι, περπατώντας δυόμισι ώρες στο κέντρο, είδα μία και μόνο Όμορφη γυναίκα, μια γυναίκα με ένα ήρεμο απαλό χαμόγελο, μια γαλήνη στο πρόσωπο. Και δυό τρεις ακόμα που χαμογελούσαν, αλλά τελείως φτιαχτά, τελείως ψεύτικα: δύο που μιλούσαν στο κινητό, και μία ηλικιωμένη που μιλούσε με την φιλενάδα της. Χαμόγελα τελείως για πέταμα.

Αυτή είναι η μεγάλη ασχήμια. Οι αλλοτριωμένοι και αγέλαστοι άνθρωποι γύρω μας, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μας.

Δεν την βλέπουμε, αυτήν την Ασχήμια, γιατί την ζούμε κάθε μέρα. Εγώ όμως χτες τα ξημερώματα ήμουν ακόμα στην Αμοργό, και ακόμα μπορώ να βλέπω κάπως καθαρά, και να συγκρίνω. Και σάς βεβαιώνω ότι εκεί τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. ΟΛΟΙ όσοι κυκλοφορούν χαμογελούν ή έχουν γαλήνιες εκφράσεις. Αλλά αυτοί ζούνε μέσα στην Ομορφιά, είπαμε, ενώ εμείς ζούμε μέσα στην Μεγάλη Ασχήμια, είπαμε...


Πώς την αντέχουμε;
.

12 σχόλια:

Rodia είπε...

Είπαμε Γατούλη, είπαμε!..
Καλά που διατηρείς στην καρδιά σου την ομορφιά λέμε!

:-)προσπαθούμε και μεις...

Alexandros είπε...

Κι εγώ το παρατηρήσει αυτό...
Έχουμε αποκτηνωθεί τελείως μου φαίνεται...

raffinata είπε...

ειδικά μετά το τέλος της δουλειάς, όταν τύχει και κοιτάξω τον εαυτό μου σε καθρέφτη τρομάζω με τη σκληράδα που βλέπω... πιστεύω αυτό συμβαίνει και σ' άλλους...

Καλώς ήρθες βρωμόγατο, κι ας μη μου είπες να βγω στο μπαλκόνι να σου κουνήσω το μαντήλι :)))

ONOMATODOSIA είπε...

kai sunexizoume etsi akomh.
den allazei tipote.
mas ekanan? giname ?
mas aresei?
den 3erw...

Ανώνυμος είπε...

Καλη προσαρμογη!:)))))

herinna/ είπε...

Καλώστον. Να προσέχεις τα γιασεμιά και τις βουκαμβίλιες σου. Τη ριγανή σου, να μην ξεθυμάνει. Φιλιά.

kyrallina είπε...

Μου θύμισες ένα τραγούδι του Γερμανού:

Oνειρευόμουνα πως είμασταν φευγάτοι στο βουνά στα δάση,
χωρίς μυστήρια, ξυπνητήρια κι όλη ετούτη την ανώφελη δράση.
Εκεί δεν είχε αυτοκίνητα κι ανθρώπους να κοιτούν σαν δραπέτες και δεν μας ένοιαζε καθόλου για λεφτά γιατί δεν είχαμε τσέπες!

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλημέρα, καλώς σάς βρήκα!

Έφερα πίσω λίγο δενδρολίβανο, κοχύλια, βότσαλα, άμμο, αρώματα, εικόνες και ήχους. Πιστεύω να τον βγάλω το Χειμώνα...

Σ:)

homelessMontresor είπε...

Χαμογέλα τους εσύ αληθινά κι ίσως έτσι να θυμηθούν κι αυτοί το χαμόγελο τους!
Αν μπορούν ακόμα να δούν!
Πάντως χάρηκα για τη γνωριμία

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλώς το Μοντρεσοράκι!

Παρομοίως Σ:)))

M. είπε...

Κι όμως μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το μαγικό αυτό νησί, καθώς και την ίδια δυσφορία για την ασχήμια που μας περικυκλώνει..Μάθαμε να ζούμε μέσα σ'αυτην, εμείς οι "ονειροπαρμένοι" που έχουμε την ευχή ('η μήπως κατάρα;) να αναζητούμε ακόμα την ομορφιά..Σ'ευχαριστώ κύριε Θαλασσινέ..
:)

Μαύρος Γάτος είπε...

Προς το παρόν το βιώνω σαν κατάρα, φίλη μου

ελπίζω κάποτε να μπορέσω να το βιώσω σαν ευλογία...

Εγώ σ ευχαριστώ, που ήρθες και το διάβασες... Καλό βράδυ