14 Μαρ 2006

ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ C(L)OPYRIGHT


Με αφορμή ένα σημερινό άρθρο στο e-Rooster Blog
τους έστειλα το ακόλουθο σχόλιο:

"Φίλ e-Κοκορίκοι, είπατε

"να βρεθεί ένας άλλος τρόπος για να βγάζουν λεφτά οι εταιρίες"

Τραγούδι
Λογοτεχνία
Μουσική
Ταινίες
Φωτογραφίες

..χωρίζονται σε δυό κατηγορίες.

Στν πρώτη, τα "ΠΡΟΪΟΝΤΑ", που "ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ" σαν ντομάτες, πατάτες, αγγουράκια, κινητά τηλέφωνα, φηφιακές φωτογραφικές, τζην παντελόνια, μοδάτα ρούχα,

και ΠΡΕΠΕΙ να πουλήσουν, γιατί ΦΤΙΑXΤΗΚΑΝ για το κέρδος,

Στην "δεύτερη", τα Άλλα, που φτιάχνονται σαν απόπειρες επικοινωνίας, ή και απλά έκφρασης, ανθρώπων που ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ να πουν, και όχι για το κέρδος.

Οι δεύτεροι συνήθως δεν έχουν αντίρρηση να διανέμονται τα πνευματικά τους δημιουργήματα ΔΩΡΕΑΝ. Οι πρώτοι φυσικά και έχουν.

Αν θέλεις να δεις τον "Κώδικα Νταβίντσι", ή το Brokeback Mountain, ή να ακούσεις τα νέα χιτάκια της Madonna, ή της Britney Spears, ή την Βίσση, ή τον Τσαλίκη και την Βανδή, φυσικά και πρέπει να πληρώσεις.

Αν θέλεις να δεις την Amelie, ή την "Πόλη των χαμένων παιδιών", ή το Brazil, ή την Frida, ή να ακούσεις τον Manu Chao,ή την Μαρία Κάλλας, ή ακόμα και τον James Blunt, φυσικά και δεν χρειάζεται.

Γιατί τα πρώτα είναι ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ενώ τα δεύτερα είναι ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ. Και ΟΛΟΙ θα έπρεπε να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά.

Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.
Μαύρος Γάτος είμαι, έτσι το βλέπω. "




Να συμπληρώσω εδώ, ότι φυσικά και οι Εταιρείες πρέπει να βγάζουν λεφτά, γιατί γι'αυτό φτιάχτηκαν, και όχι σαν Κοινωφελή Ιδρύματα. Απλά, εμένα προσωπικά, τα ΠΡΟΙΟΝΤΑ της πρώτης κατηγορίας, συνήθως δεν με αφορούν. Όταν και αν με αφορούν, ευχαρίστως πληρώνω για να τα "ΑΠΟΛΑΥΣΩ", όπως πληρώνω για τον γύρο με πίτα από την γωνία και για τα ψώνια από το (διπλανό στο multiplex) σουπερμάρκετ. Πολύ εύστοχα αυτοί ποου "παράγουν" τέτοιου είδους προιόντα, όπως τρα blockbusters του Holywood ή τα βιβλία του Dan Brown, λέγονται "ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ", λέξη που πολύ σωστά παραπέμπει, όπως προείπα, σε αγγουράκια και μαρούλια.

Τα πνευματικά αγαθά της δεύτερης κατηγορίας, όπως και καθετί που αξίζει στη ζωή, οφείλουν να είναι, και συνήθως ΕΙΝΑΙ, δωρεάν. Και οι περισσότεροι Δημιουργοί αυτής της κατηγορίας δεν έχουν καμμία αντίρηση γι'αυτό. Και φυσικά δεν είναι κακό ο δημιουργός να βγάζει και το ψωμί του, εκτός από το να βγάζει τα εσώψυχά του, και φυσικά πρέπει και αυτός να ζήσει, και να μην τρώει από την Φιλόπτωχο, αλλά δεν θα γίνει πλούσιος, από τα κομμάτια της ψυχής του που μοιράζει.

Δεν είναι αυτό που επιδιώκει ο Δημιουργός, αντίθετα με τον Παραγωγό. Οι περισσότεροι από αυτούς, επιδιώκουν να ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΝ και να ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ και όχι να αποκτήσουν "με τραγούδια για την φτώχεια, και την ξενιτιά, ρετιρέ στην Κηφισιά"...
είναι στην φύση τους, αλλιώς δεν θα ήταν Δημιουργοί, αλλά Παραγωγοί. Και φυσικά, ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΖΙ, λυπάμαι πολύ, αγαπημένη μου Δήμητρα Γαλάνη.

Εγώ, με τις ιδέες μου, κι εσείς, με τα λεφτά σας
νομίζω πως τα θέλετε, μονά-ζυγά δικά σας
δεν θέλω την κουβέντα σας, ούτε τη γνωριμιά σας...
Νικόλας Άσιμος

Σκεφτείτε τον Νικόλα Άσιμο, ή τους Deep Purple να μηνύει κάποιον γιατί αντέγραψε τα τραγούδια του από το Kazaa. Προσοχή, άλλο οι Deep Purple, άλλο η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥΣ, θα μού πεις, γιατί άλλο, αφού αυτοί καθορίζουν τους όρους συνεργασίας. Όμως ξέρω ότι πολλοί διεθνώς κορυφαίοι καλλιτέχνες, όπως ο Sting, έχουν εκφραστεί δημόσια υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των δημιουργιών τους, και αυτό υποθέτω ότι καλύπτεται και από τους όρους συνεργασίας τους με τις εταιρείες τους.




Πολλές φορές, μπορεί να πέσεις ΠΟΛΥ έξω, όσον αφορά την εκτίμησή σου για το ποιόν καλλιτέχνη θα ενοχλήσει και ποιόν όχι, αν μοιραστείς την δουλειά του. Έπεσα από τα σύννεφα όταν έμαθα ότι η αγαπημένη μου Δήμητρα Γαλάνη πρωτοστατεί στο κυνήγι των Μαγισσών ---- σόρρυ της "Πειρατείας" στην Ελλάδα. Οι απορίες μου λύθηκαν όταν την είδα λουσμένη στα γαρύφαλλα των λουλουδούδων, ενώ οι Νυχτερινοί χόρευαν τσιφτετέλια και αρκουδοζειμπέκικα, τον Δεκέμβρη στο Fix Θεσσαλονίκης. Ίσως η γυναίκα να έχει ανάγκες, μποορεί να χρειάζεται επειγόντως ένα εξοχικό στην Μύκονο, πχ, μαζί με το υπόλοιπο ... τζετ σετ. Το σέβομαι όμως, και δεν θα ξανακατεβάσω κομμάτι της. Ούτε όμως και θα ξαναασχοληθώ μαζί της. Και λυπάμαι πολύ.

Η πειρατεία, λέει, σκοτώνει την μουσική. Δηλαδή, προ δισκογραφίας, και προ Κοπυράιτ, δεν υπήρχε μουσική. Ανύπαρκτος ο Μότσαρτ. Νεκρός ο Μπετόβεν. Ο Λίστ. Ο Σούμπερτ. Ο Τσαικόφσκυ. Οι μουσικές των Λαών. Των ανώνυμων και άγνωστων δημιουργών.

Νεκρός, μουσικά, και ο Νικόλας ο Άσιμος, που πουλούσε τις κασσέτες του, στο μαγαζάκι του, στο Μοναστηράκι, χωρίς κανένα copyright.

Βρε, άντε παγαίνετε, λέω εγώ.

Τέλος, για να αποσαφηνίσω ακόμα περισσότερο την θέση μου, οφείλω να πω ότι για τα δικά μου "έργα", αν υποθέσουμε ότι έχουν οποιαδήποτε αξία για οποιονδήποτε, με νοιάζει να φτάσουν σε ανθρώπους που θα τα εκτιμήσουν, και ποου ίσως τους φανούν και χρήσιμα, και όχι το ΠΩΣ θα φτάσουν. Και ΦΥΣΙΚΑ θα με ενοχλήσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, αν δω κάτι που έγραψα να το παρουσιάζει κάποιος σαν δικό του, και ακόμα περισσότερο θα με ενοχλήσει (και θα λάβω και τα μέτρα μου νομικά) αν κάποιος, λέμε τώρα, έ, μην με πάρετε για ψώνιο, αν κάποιος τα ΠΟΥΛΗΣΕΙ (δηλ. κυριολεκτικά, βγάζοντας κέρδος - μην γελάς Λαμπρούκο) σαν δικά του.

Για να κλείσω, θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα άσμα που τραγουδά αυτήν την στιγμή η αγαπημένη Βίκυ Μοσχολιού μέσα στο κεφάλι μου:

Δεν είμαστε στην ίδια τη Συχνότητα
δεν είμαστε στον ίδιο το Σταθμό
τα όνειρά μου έχουνε ταυτότητα
τα όνειρά σου έχουν αριθμό...

Καλημέρα σε όλους
Μάυρος Γάτος (c)(r)(p)


14 σχόλια:

cyrus είπε...

"Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική".

Αν εννοούν το internet, κάνουν 100% λάθος. Το downloading είναι διαφήμιση, και δεν μειώνει τις πωλήσεις των δίσκων. Περισσότερα σε προσεχές ποστάκι μου.

Αν εννοούν τους μαύρους (αλήθεια, γιατί είναι όλοι μαύροι;) που πουλάνε πειρατικά cd σε άπασες τις πλατείες της επικρατείας, τότε έχουν δίκιο -- αλλά μόνο εν μέρει.

Ας ρίξουν την τιμή των καινούργιων cd στα 10 ευρώ, και θα δουν για πότε εξαφανίζεται η πειρατεία.

Αλλά οι εταιρείες ενδιαφέρονται μόνο για τα φράγκα, όχι για τη μουσική...

Mirandolina είπε...

Προσθηκη: οι εικαστικοί δεν δικαιούνται δικαιώματα στην Ελλάδα. Για να γεμίζει δωρεάν με αριστουργήματα ο ένας κι ο άλλος τις εκδόσεις του (το δημόσιο των σχολικών βιβλίων πρώτο).

Roark είπε...

Αυτό που εννοεί το σύνθημα είναι ότι σήμερα η πειρατεία, η παράνομη αντιγραφή, προκαλεί πολύ μεγαλύτερη βλάβη στον δημιουργό λόγω των μέσων που έχει στη διάθεσή της.

Ο Μότσαρτ ή ο Μπετόβεν δεν κινδύνευε διότι εκτελούσαν οι ίδιοι τα έργα τους. Δεν μπορούσε κάποιος να γεμίσει ένα θέατρο και να παρουσιάσει την 9η ως δική του.

Σήμερα όμως που ο δημιουργός δεν απευθύνεται μόνο άμεσα στο κοινό (πχ συναυλίες), μπορεί μεταξύ του δημιουργήματος και του τελικού χρήστη να παρεμβληθούν αντιγραφείς που να προκαλέσουν σοβαρή ζημιά σε όλους όσους εμπλέχτηκαν στην παραγωγή του.

Αν το downloading είναι διαφήμηση, αυτό είναι στο χέρι όσων έχουν τα δικαιώματα του προϊόντος να το κρίνουν και να το επιτρέψουν όχι. Πράγμα που γίνεται συχνά, πχ άκουγα στο ραδιόφωνο προχθές ότι το προηγούμενο Σαβ/κο μπορούσε κάποιος από κάποιο site να κατεβάσει δωρεάν όλα τα τραγούδια της Κοκκίνου(μπλιαχ), αυτό ήταν μέρος της διαφημηστικής προβολής που έκανε η εταιρία της. Τα πιθανά κέρδη όμως, δεν μπορεί όμως να είναι άλλοθι για να πάρεις κάτι από κάποιο που του ανήκει χωρίς την συναινέσή του.

Lion είπε...

Πολυγραφοτατε Μαυρε Γατε, ωστε δεν σε πιασανε οι κυνηγοι; Την αλλη φορα να εισαι πιο αργος και να μην κρυβεσαι τοσο καλα ;-)

Το θεμα που θιγεις δεν ειναι καθολου απλο. Ναι μεν τα πολιτιστικα μνημεια (και δεν ειναι μονο μουσικη/τραγουδια) πρεπει να ειναι κτημα ολων, αλλα εμεις πρωτοι θρηνουμε αν ακουσουμε οτι ο ταδε λαικος δημιουργος πεθανε "στην ψαθα".
Πως θα αντιμετωπιζες την Γαλανη (θα μπορουσε να ειναι οποιοδηποτε ονομα εδω) αν ελεγε "τα τραγουδια μου Α, Β, Γ τα εκανα για την κονομα και τα Δ, Ε, Ζ ειναι πνευματικα κειμηλια, πολιτιστικη κληρονομια της ανθρωποτητας";

Να υπενθυμισω, οτι στην παγκοσμιοποιημενη εποχη μας υπαρχουν *ελαχιστα* καλλιτεχνικα εργα που προερχονται απο εναν ανθρωπο μονο. Και αυτα ειναι πολυ μικρης εμβελειας. Εχουμε συνηθισει να δαιμονοποιουμε τις κακες, καπιταλιστικες εταιρειες και ξεχναμε, οτι αυτες οργανωνουν - και πληρωνουν εκ των προτερων - *τα παντα*. Και καλα η Γαλανη να θελει να χαρισει τα εργα της στην ανθρωποτητα. Ο ηχοληπτης τι φταιει να μεινει νηστικος; Το στουντιο που τα ηχογραφησε; Οι μουσικοι που επαιξαν; Ο γραφιστας / διαφημιστης που την προεβαλλαν;

Απο ρεαλιστικη σκοπια, πιστευω οτι η σημερινη νομοθεσια ειναι σωστη. Το πνευματικο εργο πρεπει να πληρωνεται και μετα απο μια παροδο χρονου (15 χρονια;) να ειναι απολυτα ελευθερο. Το αν αυτο θα το ελεγξουμε με αστυνομευση η με κωδικοποιηση η καποια αλλη τεχνικη, ειναι δευτερευον.
Απο θεωρητικη σκοπια, θα μου αρεσε αυτο που γινοταν με τον Μπαχ, τον Μπετοβεν και τους αλλους κλασσικους. Να υπαρχει δηλ. ενας μαικηνας με Χοντρα Λεφτα (κρατος;). Και οι καλλιτεχνες θα ειχαν εισοδημα, και εμεις οι υπολοιποι θα ειχαμε δωρεαν προσβαση στο εργο τους. Πιστευω ομως οτι αυτο ειναι τελειως θεωρητικο και ανεφαρμοστο.

Lion είπε...

Σορρυ - ξεχασα. "Ας ρίξουν την τιμή των καινούργιων cd στα 10 ευρώ, και θα δουν για πότε εξαφανίζεται η πειρατεία.
Αλλά οι εταιρείες ενδιαφέρονται μόνο για τα φράγκα, όχι για τη μουσική".

Αγαπητε cyrusgeo, αν οι καλλιτεχνες δεν ζητουσαν 50 εκατομμυρια ευρω για την μουσικη που *δεν-εχουν-ακομη-γραψει-αλλα-θα-γραψουν-οταν-εχουν-εμπνευση*, τοτε ισως το cd να εκανε και 3 ευρω. Μην τα ριχνουμε ολα στους κακους καπιταλιστες. Οι ισολογισμοι των μουσικων εταιρειων δημοσιευονται. Το κερδος τους (σε ποσοστιαια νουμερα) ειναι οσο και μιας οποιασδηποτε αλλης εταιρειας.

Παντως ο Μαυρος Γατος δεν εθεσε διλημμα "10 ευρω η 20 ευρω". Ειπε οτι τα "προιοντα" πληρωνονται και τα "κειμηλια" ειναι απολυτως δωρεαν.

Μαύρος Γάτος είπε...

Ακούω με ενδιαφέρον όλες τις γνώμες.

Φίλε Oldskipper, o μουσικός που έπαιξε, και ο ηχολήπτης, δεν μετέχουν παρά μόνο πολύ έμμεσα στα πνευματικά δικαιώματα, γιατί πληρώνονται εφ΄'άπαξ, και όχι με ποσοστά. Όσο για την Δήμητρα, πχ, δεν νομίζω ότι κανένας καλλιτέχνης είναι λογικό να πληρώνεται για την κάθε φορά που το τραγούδι του θα παιχτεί από το ράδιο, από μια ορχήστρα, σε ένα σουπερμάρκετ, σε ένα καφέ. Νομίζω ότι πρόκειται για αμερικανιά, για διαστροφή. Δεν θα πεθάνει στην ψάθα αν δεν πληρωθεί δύο ή δέκα χρόνια μετά, απλά δεν θα γίνει κροίσος, δεν θα γίνει "εισοδηματίας", πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι θα χρειαστεί κάποτε στην ζωή του να "ξαναδουλέψει", αν η Τέχνη, γιατί γι'αυτό μιλάμε.

Κατάλαβες πολύ καλά αυτό που ήθελα να πω, για το εμπορικό τμήμα της υπόθεσης δεν με ενδιαφέρει και πολύ, αλλά φυσικά και θα χαρώ αν από 20 γίνει 10 το τίμημά τους.

Roark, Mirandolina, CyrusGeo, πολύ ενδιαφέροντα τα ζητήματα που θέτετε, δυστυχώς δεν προλαβαίνω να απαντήσω, θα επανέλθω το βραδάκι

καλό Μεσημέρι!

(Τρέχω να προλάβω τις κυνηγούς! Σ;)))))

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

H αισχροκερδια σκοτωνει τη μουσικη.
Δεν γινεται το "χ" cd να κοστιζει 15 euro στο Μετροπολις και 20 euro στο Virgin.
Oυτε και το εισιτηριο στο σινεμα να κοστιζει 9 euro.Eλεος.
Πειρατια λοιπον για το καλο της τσεπης μας.

'Η ειναι καλυτερα να αγορασω αυθεντικο το cd της Βανδη και να βγαινει μετα να δεινει συνεντευξεις στο Discovery για τα λεφτα της;

cyrus είπε...

@oldskipper

Δεν διαφωνώ. Σκέψου, όμως, το εξής: Όταν άρχισε η ευρεία κυκλοφορία των cd, παράλληλα με τα βινύλια, τα πουλούσαν ακριβότερα, ενώ το κόστος παραγωγής τους ήταν πολύ μικρότερο. Αργότερα, αυξήθηκαν και τα βινύλια στα ίδια επίπεδα, αφενός γιατί τους έκραζε ο κόσμος, και αφετέρου γιατί είχε μειωθεί η παραγωγή τους (των βινυλίων). Η απαράδεκτα υψηλή κοστολόγηση των cd είναι έργο των εταιριών, όχι των καλλιτεχνών.

Και δεν έχω πρόβλημα με τους καπιταλιστές. Με τους φιλάργυρους έχω πρόβλημα. Έτσι όπως πάνε, θα μας ακούνε να τραγουδάμε παρέα σε κάποια ταβέρνα και θα έρχονται από πάνω να μας ζητάνε τα δικαιώματα.

Lion είπε...

Αγαπητοι συνομιλητες, να ξεκαθαρισουμε πρωτα για τι πραγμα μιλαμε. Διαβαζω φρασεις "υπερογκο κερδος", "φιλαργυρους", "κοστιζει 15 εδω, 20 εκει" και απορω πολυ. Ποιοι ειμαστε εμεις που θα καθορισουμε το "υπερογκο" κερδος; Γιατι μια μουσικη εταιρεια που βγαζει κερδος 5% επι του τζιρου (ετσι λεει ο ισολογισμος της) ειναι "ανηθικη" και "υπερογκη" ενω μια αυτοκινητοβιομηχανια, που βγαζει 45% επι του τζιρου ειναι "ηθικη" και κανενας δεν βγαζει τσιμουδια; Ξερετε τι ποσοστο κερδους εχει μια Ferrari; Ξερετε οτι μια Ferrari κοστιζει 90000$ στο Ντουμπαι και 145000$ στην Ζυριχη; Δεν το θεωρειτε αυτο αισχροκερδεια; Την Ferrari γιατι την λιγουρευεστε ολοι απο μακρια και δεν πατε να την κλεψετε;

Μηπως φερομαστε ετσι, επειδη την μουσικη εταιρεια μπορουμε - λογω τεχνολογιας - να την κλεψουμε, ενω στην αυτοκινητοβιομηχανια δεν μας παιρνει να πουλησουμε τσαμπουκα; Μηπως αναζηταμε φτηνες δικαιολογιες ("υπερογκο κερδος" π.χ.) για να κανουμε κατι παρανομο;

Επαναλαμβανω την προταση μου για σεβασμο του υπαρχοντα νομου. Δεν ειναι ο καλυτερος αλλα ο καλυτερος δυνατος. Τι λεει αυτος ο νομος (μιλαω ειδικα για την μουσικη):
α) ο ιδιωτης που αγοραζει ενα εργο τεχνης (cd) πληρωνει την εταιρεια - αυτη δινει ενα ποσοστο στον καλλιτεχνη
β) ο επαγγελματιας που χρησιμοποιει μια μουσικη (μπαρ, καφενεια κλπ.), πληρωνει μια φιξαρισμενη ταριφα στον συνδεσμο (ΕΣΗΗΕΑ;), ο οποιος πληρωνει τις εταιρειες, που πληρωνουν τον καλλιτεχνη.

Δεν προβλεπει πουθενα ο νομος, οτι θα πληρωνουμε το καθε τραγουδι ξεχωριστα. Ουτε κραταει λιστα ο μαγαζατορας, ποσες φορες επαιξε το Α η το Β τραδουδι. Ας με διορθωσουν οι επαγγελματιες, αν κανω λαθος καπου.

Το αρχικο θεμα ομως ηταν η αγορα η το παρανομο κατεβασμα μουσικης απο το 'νετ.
Καταλαβαινω το επιχειρημα του Μαυρου Γατου - εχει δικιο. Ενα μνημειο της ανθρωποτητας πρεπει να διακινειται απολυτα ελευθερα. Και αυτο το προβλεπει ομως ο ισχυων νομος (μετα απο καποια χρονια). Το ερωτημα ειναι λοιπον, αν εχουμε το δικαιωμα να παρανομησουμε η οχι.

Μαύρος Γάτος είπε...

Επειδή με τους περισσότερους σε γενικές γραμμές συμφωνούμε, θα επικεντρωθώ λίγο στον space_navigating, που παρομοίασε στα σχόλια του e-rooster's την αντιγραφή των mp3 με το να κλέβεις ατιμώρητα μιά τράπεζα.

Το παράδειγμά tου με τις τράπεζες είναι pol;y αδύναμο, γιατί η "Τράπεζα" χτυπάει λίγο σε αντανακλαστικά Δον Κιχώτη, Ζορρό, και Ρομπέν των Δασών, και εγώ τουλάχιστον θα σού απαντούσα ότι πολύ ευχαρίστως θα έκλεβα μια τράπεζα αν αυτό ήταν ...νόμιμο. Ή σχεδόν. Και ότι ο κόσμος μας σίγουρα θα ήταν καλύτερος, αν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Αλλά αυτό είναι πολύ μεγάλη κουβέντα.

Τώρα, το θέμα της "κλοπής της ιδιοκτησίας των δισκογραφικών", . Ένα τραγούδι, ένας στίχος, αν είναι ΙΔΙΟΚΤΗΣIA, προιόν προς κατανάλωση, πολύ σωστά πρέπει να προστατευτεί. Όμως, ΕΙΝΑΙ "ιδιοκτησία"; Η μήπως είναι κάτι άλλο;

Το ΜΕΣΟ, δηλαδή το Cd, το DVD, φυσικά και είναι ιδιοκτησία. Και φυσικά δεν μπορείς να κλέβεις CD kai DVD. Αλλά, το να ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙΣ έναν δυαδικό κώδικα, είναι ΤΟ ΙΔΙΟ με το να κλέβεις ένα ΜΕΣΟ; Νομίζω πως όχι.
Αναφέρθηκε και το παράδειγμα του αυτοκινήτου. Άλλο ένα αυτοκίνητο, όπως είπε και ο Oldskipper, και άλλο ένα τραγούδι.

Οι δημιουργοί ( συνθέτης, στιχουργός, μουσικοί, ηχολήπτες, κατασκευαστές και ιδιοκτήτες του εξοπλισμού, κατασκευαστές του ΜΕΣΟΥ, κτλ), φυσικά και πρέπει να αμοιφθούν. Όμως, ΜΙΑ φορά.¨Ενα αυτοκίνητο είναι αδύνατον να αντιγραφεί, τουλάχιστον ερασιτεχνικά, και αν γινόταν, θα ήταν ασύμφορο οικονομικά. Όταν αντιγράφεται όμως ψηφιακά ένα τραγούδι, ΤΙ κοστίζει; ΤΙΠΟΤΑ (σχεδόν). ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΑΜΕΙΦΘΟΥΝ ΑΠΟΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΕΝΩ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΛΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ;

ΑΥΤΟ *ΔΕΝ* ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ;

That is my point.

Καλό σας βράδυ

Μαύρος Γάτος είπε...

Να συμπληρώσω ότι αυτό που είπε ο φίλος μας ο Oldskipper, για τον σεβασμό των νόμων, είναι πάρα πολύ σοβαρό. Θα επανέλθω εκτενώς σε νέο άρθρο. Να πω μόνο εδώ ότι το όλο θέμα συνοψίζεται στην υπόθεση του Σωκράτη, που προτίμησε να μείνει, και να πιεί το κώνειο, δίκαιια ή άδικα, υπακούοντας στους Νόμους.

Για όλους εμάς αυτό σημαίνει ότι αντί να αναπτύσσουμε επιχειρήματα για το πώς και γιατί καλά κάνουμε να παραβαίνουμε τον Νόμο, εφ'όσον το κάνουμε, και πάλι, όσον αφορά τα ΕΜΠΟΡΙΚΑ πνευματικά αγαθά, και εφ'όσον αυτό αντίκειται στην βούληση των "Ιδιοκτητών τους",

αντί λοιπόν να επαφιόμαστε στην ατιμωρησία μας, και να παρανομούμε, έστω κι αν δεν θεωρούμε ότι κάνουμε κάτι κακό, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ καλύτερα θα ήταν να κάνουμε κάτι, ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να πάψει το foilesharing να είναι παράνομο.

Ουτοπική η προτροπή μου; πολύ πιθανόν...

Σ:)

Ανώνυμος είπε...

Έγκλημα είναι μόνο αν σε πιάσουν...

Lion είπε...

Μαυρε Γατε, τα μαθηματικα ειναι απλα. Εστω οτι δουλεψαν 10 συντελεστες για να βγει ενα CD (τραγουδιστης, συνθετης, ηχοληπτης κλπ. κλπ.). Εστω οτι ο καθενας τους κερδιζει 30000 ευρω/χρονο (μαλλον λογικο ποσον). Εχουμε ενα συνολο 300,000 ευρω. ΠΩΣ θα πληρωθουν αυτα τα λεφτα; Προτεινεις μηπως να κοστιζει το πρωτο CD 300,000 ευρω και τα υπολοιπα να διανεμονται δωρεαν, επειδη η αναπαραγωγη δεν κοστιζει "τιποτα";
Εχουμε ενα απλο προβλημα: πως θα μαζευτει το συνολικο ποσον, αν οχι απο τις πωλησεις του καθε CD;
Αφηνω που ειναι πολλα περισσοτερα ατομα και με πολυ μεγαλυτερες αμοιβες (= πολυ μεγαλυτερα ποσα). Αφηνω που η αναπαραγωγη δεν ειναι εντελως δωρεαν, ουτε η διανομη, ουτε η συνεχης διαφημιση.
Μπαι δε γουεη: οι τεχνικοι δεν παιρνουν ποσοστα απο τις πωλησεις.

Επαναλαμβανω το επειχηρημα με τα αυτοκινητα. Γιατι δεν κλεβουμε τους πινακες του Τσαρουχη; Γιατι δεν κλεβουμε τα βιβλια του Νικου Δημου; Γιατι δεν κλεβουμε τα αρθρα της Ελευθεροτυπιας η των Νεων;
Ολα αυτα που αναφερω ειναι παραδειγματα, οπου η _δημιουργια_ τους κοστιζει παρα πολυ, ενω η _αναπαραγωγη_ τους στοιχιζει σχεδον τιποτα. Η διαφορα τους με το CD ειναι οτι δεν εχουμε τα τεχνικα μεσα και οτι η αστυνομευση ειναι πολυ αυστηροτερη.
Κοινως: σε αυτα δεν μας παιρνει να πουλησουμε τσαμπουκα, στο CD μας παιρνει.
Αλλα το - σχεδον - μηδενικο κοστος αναπαραγωγης δεν ειναι δικαιολογια για να κλεβουμε.

Μαύρος Γάτος είπε...

Φίλε μου Καπετάνιε, συμφωνώ έντονα, και διαφωνώ έντονα.

Συμφωνώ ότι ΔΕΝ είναι σωστό να "κλέβουμε" τα ΕΜΠΟΡΙΚΑ κομμάτια, εφ'όσον πρόκειται σαφώς για μέσα συναλλαγής, κοινώς για "εμπόρευμα".

Επίσης νομίζω ότι συμφωνείς κι εσύ, ότι τα αληθινά πνευματικά δημιουρηγήματα, θα έπερεπε να είναι εντελώς δωρεάν, διαθέσιμα σε όλους. Εκεί ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ η ελεύθερη αντιγραφή, και ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ, κατά την γνώμη μου, να είναι απαλλαγμένη απo κάθε είδους νομολογίες και copyright. Φυσικά η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δύο κατηγορίες είναι ένα τεράστιο ζήτημα.

Σίγουρα όμως εδώ συμπεριλαμβάνονται ΚΑΙ οι πίνακες του Τσαρούχη, και τα βιβλία του Νίκου Δήμου, ΚΑΙ ένα τεχνολογικά θαυμάσιο αυτοκίνητο! Αν με καποιον "μαγικό" τρόπο ήταν δυνατή η "αντιγραφή" ενός αυτοκινήτου, όπως ενός τραγουδιού, εγώ δεν θα είχα καμμία αντίρρηση!

Με ποιόν τρόπο θα αμειφθούν όλοι αυτοί που εργάστηκαν για τον σχεδιασμό του, είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά προσοχή, είπα ΝΑ ΑΜΟΙΦΘΟΥΝ, όχι να χρυσωθούν για δεκαπέντε γενεές, σαν τον Μίδα. Και μη μού πεις σε παρακαλώ για "κίνητρα" για την έρευνα, δεν ήταν ποτέ ο πλούτος το βασικό κίνητρο για τις αληθινές ιδιοφυίες...

Η υπερβολή είναι που με ενοχλεί. Που θέλουν να βγάζουν για πολύυυυυυ καιρό από την μύγα ξύγκι.

Τέλος, σέβομαι τους Νόμους, και δεν υποστηρίζω την παράβασή τους κατά βούληση. Άλλωστε, ευτυχώς, οι Δημιουργοί, συνήθως δεν έχουν αντίρρηση, αντίθετα ενθαρρύνουν, την δωρεάν διάδοση του Έργου τους.

Καλημέρα!