20 Μαρ 2006

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ....



1. Αν θέλεις να πετάξεις, πρέπει να έχεις φτερά.

Δεν πειράζει αν δεν το ξέρεις ότι τα έχεις. Δεν πειράζει αν δεν τα χρησιμοποίησες ποτέ. Δεν πειράζει αν είναι τραυματισμένα ή κουρασμένα. Αρκεί να τα έχεις.

Δεν πειράζει, ακόμα και αν σού τα έχουν κόψει, ακόμα κι αν τα έχεις κόψει από μόνος σου. Θα ξαναφυτρώσουν, όταν έρθει ο καιρός. Θα ξαναπετάξεις.


Αν δεν τα έχεις, όμως, δεν γίνεται τίποτα. Δεν θα πετάξεις ποτέ.


2. Αν θέλεις να πετάξεις, πρέπει να πετάξεις το έρμα, κάθε περιττό βάρος. Κάθε τί που σε τραβάει προς τα κάτω. Μνήμες. Ενοχές. Ιδέες. Τον πόνο. Ακόμα και κάποια βαριά, επιβεβλημένα έξωθεν, τεχνητά, και αδιέξοδα, Όνειρα. Κάθε περιττό βάρος. Ακόμα και κάποιους, αναίτια βαριούς, ανθρώπους. Ακόμα και ανθρώπους που αγαπάς.

Σού ακούγεται σκληρό. Είναι καμμιά φορά πολύ σκληρή, η Αλήθεια. Αναίτια βαριοί, είναι οι άνθρωποι, που όση Αγάπη και να τους δώσεις, όσα Φτερά κι αν τους χαρίσεις, ποτέ δεν θα είναι αρκετά, γιατί από την αρχή ένα μόνο προσπαθούν, και πάντα αυτό θα επιδιώκουν, μόνο ένα πράγμα, κι ας μην το καταλαβαίνουν καν οι ίδιοι:

Να σε κρατήσουν κι εσένα καθηλωμένο στη γη, ή, αν ήδη πετάς, να σε γκρεμοτσακίσουν.

Δεν το κάνουν από "κακία", μπορεί και να μην ξέρουν ΤΙ κάνουν. Είναι, όμως, στη Φύση τους. Έτσι ζουν, αυτοί, έτσι μόνο ξέρουν να λειτουργούν, αυτή είναι η μεγαλύτερή τους Ηδονή, η πηγή της Ενέργειάς τους.

Είναι οι άνθρωποι που εγώ τους λέω Βαμπίρ.

Πέτα τους. Μακριά. ΠΕΤΑ. ΜΑΚΡΙΑ.

3. Πρέπει, φυσικά, να το ΘΕΛΕΙΣ, αλλιώς αδύνατον να πετάξεις. Όχι να ΛΕΣ ότι το θέλεις, ούτε και να ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι το θέλεις. Πολλοί είναι εκείνοι που λένε ότι θέλουν να πετάξουν, και κλαίνε με λυγμούς, επειδή λέει, "δεν μπορούν". Η ΑΛΗΘΙΝΉ αιτία που δεν πετάνε, όμως, είναι, ΠΑΝΤΑ, ότι ΤΡΕΜΟΥΝ, στο βάθος, τα ύψη.


4. Αν δεν έχεις τα 1. και 2., αλλά θέλεις, βαθιά, και αληθινά, να πετάξεις, ΜΗΝ πηδήξεις, βρε αδερφέ, βρε αδερφή, από το μπαλκόνι...

Πήγαινε για ψώνια... πιές τα ξίδια σου... πάρε καινούργιο, "φτερωτό", αμάξι... βρες καινούργια/ο γκόμενα/ο... Σε τελική ανάλυση, μπες μέσα σε κανένα αεροπλάνο...

Αλλά να ξέρεις, και να το θυμάσαι,
πως το πέταγμα με τεχνητά φτερά,

δεν συγκρίνεται,
δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ,
μπροστά στο Πέταγμα, με τα Δικά σου,
τα Μοναδικά σου,
Φτερά.


Μαύρος Γάτος Φτερωτός κ Ιπτάμενος
20 Μαρτίου 2006
με αφορμή το φτερούγισμα μιάς Δεκαοχτούρας στο μπαλκόνι μου
Σ;)))))))))))))))))


ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ! Ειδικά οι Άπτεροι. Η Ελπίδα, πεθαίνει τελευταία.

…Και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου κακού την σκάλα
για το ανέβασμα ξανά που σε καλεί

-ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!-

θα αιστανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου, τα μεγάλα!

Κωστής Παλαμάς, «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»

9 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Kαι...οταν σου κοβουν τα φτερα πως μπορεις να βγαλεις αλλα;

NinaC είπε...

Η Composition Doll υποκλίνεται βαθειά...

(για να χαρεί ο γατούλης, του λέει πως εκείνη πέταξε πριν 5 χρόνια... με τα δικά της τα φτερά...)

hardrain είπε...

πρεζα tv...μπορείς...αν δεν ξεχνάς ούτε στιγμή πως αυτοί που κόβουν φτερά, είναι εξ ορισμού ηλίθιοι.

Μαύρος Γάτος είπε...

Darthiir the Abban said:


Το κοπάδι μπορώ να το πάρω μαζί; Γιατί αλλιώς δεν ενδιαφέρομαι....

4:07 PM



i-adespoti said:

http://www.blogger.com/profile/16987613

H "επανάσταση" θα γίνει πετώντας, έγραφα τις προάλλες. Πετώντας την άχρηστη σαβούρα απο τα σπίτια και τα μυαλά μας.

εχει και καλό καιρό σήμερα..αμα ξεκινήσω απο'δω που είμαι, μέχρι το βραδάκι θα΄χω χτυπήσει Λιβύη...

5:27 PM

Μαύρος Γάτος είπε...

@Νίκο, με τον κηδεμόνα σου παιδί μου αύριο, δεν πρόσεχες!!!!!

"Θα αισθανθείς να σού φυτρώνουν, ώ χαρά,
τα φτερά
τα φτερά τα πρωτινά σου, τα μεγάλα..."


@Κούκλα, ειλικρινά χαίρομαι, χαίρομαι να βλέπω ελεύθερους και ιπτάμενους ανθρώπους...

@Δύοντα Ανατέλλοντα.. τι να πω;;;; Πάλι μας έφτιαξες την εβδομάδα (τους μυημένους :))))

@Καμηλοκάβαλε, έχει στον 7ο ουρανό Πιλάφια και Ουρί και απ'όλα, δεν χρειάζονται αποσκευές...

@Αδέσποτη, κι εγώ αδέσποτος είμαι!!!! Πάμε μια βολτα στα κεραμίδια - αεροδιαδρόμους;;;;

Καλό βράδυ σε όλους, παιδιά...
¨οταν ήμουν παιδί, έβλεπα συνέχεια στα όνειρά μου ότι πετάω.

Πάω να ξαναδοκιμάσω.

Σ;))))))))))))))))))))))))))))))))))

Rodia είπε...

Τα φτερά, όταν τα έχεις φυσικά, είναι σαν τα νύχια και τα μαλλιά: ξαναμεγαλώνουν!
Δεν θυμάμαι καθόλου να σου πω πόσες φορές μου τα έκοψε η μαμά μου... Αυτό που ξέρω είναι ότι ως τώρα δεν τα στερήθηκα, είναι στη θέση τους, κι όσο περνάνε τα χρόνια πετάω όλο και καλύτερα, όλο και ψηλότερα.. Πάρε παράδειγμα και μη στενοχωριέσαι. Στενοχωριέσαι π.χ. όταν κουρεύεσαι; Κάπως έτσι.. ;-)

..και.. ο Παλαμάς ΔΕ Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ..

:-)

Alkyoni είπε...

άνθρωποι βαμπίρ;;
δεν το χα σκεφτεί.
μέχρι τώρα υπήρχαν για μένα μόνο οι μνήμες βαμπίρ,αυτές που τα βράδια ξυπνάνε και σε "καθηλώνουν"
καλημέρα

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλωσήρθες, Αλκυόνη.

Μερικά πράγματα, είναι τόσο, μα τόσο απλά,

αλλά είναι τόσο καλά κρυμμένα, με τόσο πολύπλοκα καλύμματα και περιτυλίγματα, που είναι πολύ δύσκολο να τα δεις...

Σ:)

Ανώνυμος είπε...

ημουν αθλητρια στιβου...απο οτι μου λεγανε μεγαλο ταλεντο...ηταν η ζωη μου...δεν αντεχα να μην τρεχω...αλλα η ιδια μου η μητερα εκοψε τα φτερα μου..με τους φοβους της μου απαγορευσε πια να ασχολουμαι..ο πονος ειναι βαθυς...καθε νυχτα κλαιω και βλεπω εφιαλτες...γιατι μου εκοψε τα φτερα μου?????