16 Μαρ 2006

ΥΠΟ ΠΟΙΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ...


Η μητέρα μου θα μού είχε χαλαλίσει εκείνο το τραινάκι, που είχε πάρει και ο κολλητός μου ο Σπύρος, από το μαγαζί που έκανε εκποίηση στην μισή τιμή, παραμονή των Χριστουγέννων, όταν ήμουν εφτά χρονών. Το συνηθισμένο δώρο σε όλη μου την παιδική ηλικία, ήταν ένα χιλιάρικο, από κάθε θεία, τα οποία μετά περισυνέλλεγε η μητέρα.


Η θεία μου δεν θα μού έκλεινε αμίλητη το φως στο δωμάτιο στο οποίο μόνος μου διάβαζα, για να μην ξοδεύω ρεύμα, και να πάω ως όφειλα να δω τηλεόραση (ελληνικές ταινίες) μαζί με όλους τους άλλους, όταν ήμουν οκτώ.

Η άλλη μου θεία, δεν θα με κατηγορούσε ωρυόμενη ότι "δεν κάνω τίποτα για να υπερασπιστώ την μητέρα μου (από τον πατέρα μου), δέκα χρονών γαϊδούρι", όταν ήμουν εννιάμισι χρονών («μα, δεν είμαι δέκα, είμαι εννιάμισι»...αυτό ήταν το δικό μου βουβό παράπονο...).

Όχι, ο πατέρας μου, αυτό το τέρας, δεν την έδερνε, απλά δεν τα πήγαιναν καλά, και τσακώνονταν συνέχεια, μετά από δύο χρόνια χώρισαν. Η διαδικασία του διαζυγίου κράτησε άλλα εφτά χρόνια (φαγούρα και τσακωμοί και δικαστήρια).


Η συμμαθήτριά μου, και πρώτη μεγάλη μου αγάπη, Μαρίνα, θα τα έφτιαχνε μαζί μου, μιά κι έξω, στα 13, και όχι με τον Μ., τον Λ., τον Μ., τον Γ., τον Π. και δεν-ξέρω-ποιους-άλλους με την σειρά. Θα παντρευόμασταν μόλις τελειώναμε το σχολείο, και θα κάναμε Μαρινάκια.

(πρώτη μεγάλη αγάπη είπα, είχαν προηγηθεί στο δημοτικό συμπάθειες για την Ηλέκτρα, την Εύη, την Δήμητρα, που είχε επιστρέψει από την Βενεζουέλα...)


Ο πατέρας μου, τελείως απών από την ζωή μου γενικώς, δεν θα έστελνε δέκα μέρες πριν δώσω Πανελλαδικές την τελική εικοσασέλιδη λυσσασμένη αγωγή κατά της μητέρας μου (ήθελε απελπισμένα το διαζύγιο για να ξαναπαντρευτεί).

Ούτε θα παρενέβαινε δυναμικά (και τελείως αυθαίρετα), για να αλλοιώσει τα αποτελέσματα των τεστ της Στρατιωτικής Σχολής, την οποία εγώ είχα απορρίψει, αφού επίτηδες δεν είχα παρουσιαστεί την τελευταία (πέμπτη) μέρα στα τεστ, με αποτέλεσμα να αλλάξει τελείως η πορεία της ζωής μου, στα δεκαεφτά μισό.

(αν δεν το έκανε αυτό, εν αγνοία μου, θα περνούσα αλλού, εκεί που ήθελα, είχα σκεφτεί την Στρατιωτική Σχολή μόνο από πείσμα, για να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος από τους γονείς μου).


Όταν βλέπεις στους γονείς σου πράγματα που δεν σού αρέσουν, έχεις δύο δρόμους. Είτε θα αναπαράγεις αυτά που "έμαθες" για μια ακόμη γενιά, ή θα τα εμπεδώσεις βαθιά σαν παραδείγματα προς αποφυγή, και να ακολουθήσεις ακριβώς τον αντίθετο Δρόμο.

Είμαι σαφέστατα στην δεύτερη - ευχάριστη - θέση. ]


Ειλικρινά, δεν θα ήθελα με τίποτα να ξαναγίνω δέκα ή είκοσι χρονών. Τώρα, μετά από μια αρκετά επίπονη πορεία, έχω σταθεί δυνατά στα δικά μου πόδια, και είμαι χίλιες φορές καλύτερα από τότε, από όλες τις πλευρές!!!!!

Κάτι όμως μένει από όλα αυτά, κάτι βαθύ, και κάποιες φορές, επανέρχεται στην επιφάνεια, και πονά....

Καλό βράδυ
Σ;)))))))))))))))))))))

17 σχόλια:

Rodia είπε...

"Όταν βλέπεις στους γονείς σου πράγματα που δεν σού αρέσουν, έχεις δύο δρόμους. Είτε θα αναπαράγεις αυτά που "έμαθες" για μια ακόμη γενιά, ή θα τα εμπεδώσεις βαθιά σαν παραδείγματα προς αποφυγή, και να ακολουθήσεις ακριβώς τον αντίθετο Δρόμο"

Μαζί σου Γάτε!!!
..μήπως είσαι άσπρος..?

Αυτά είναι τα "παραδείγματα προς αποφυγήν" που λειτουργούν απείρως πιο δυναμικά απο εκείνα τα "προς μίμηση".. Δίκιο δεν έχω;

:-)))))))σμουτς

Μαύρος Γάτος είπε...

Μαρινάκι, καλησπέρα...

Τι να πώ; Ας πώ μόνο ότι ζηλεύω το/τα παιδι(ά) σου.

!Σμούτς! Σ;))))))))))))))))))))))))))))

lemon είπε...

Γατούλη, όσα ζήσαμε είναι κομάτια μας (και πονάνε όταν αλλάζει ο καιρός), ομώς τώρα είμαστε εδώ-δόξα τω θεώ, και με τίποτα δεν γυρίζουμε πίσω, ε? Είμαι της σχολής οτι ρυτίδες κι άσπρα μαλλιά (και παχάκια, ναι) είναι παράσημα της ζωής, κι εμείς τραβάμε μπροστά...

Θα ήμουν πολύ σκληρή αν παράφραζα τον Σαρτρ "η κόλασή μας είναι οι γονείς μας" (θέλει όμως πολύ συζήτηση, για να μην παρεξηγηθώ...), αλλά πάλι είναι στα γονιδιά μας, δεν τους χάνουμε πραγματικά ποτέ (ακόμη κι όταν δε ζούν, όσο περνούν τα χρόνια κυτώντας στον καθρέφτη βλέπω το θηλυκό του μπαμπά μου, με πονάει και με συγκινεί ταυτόχρονα...), αυτός ο συνεχής αγώνας αγάπης-μίσους μαζί τους όμως, είναι που μας πονάει, μας διδάσκει και μας δυναμώνει...
Φιλάκια.

Μαύρος Γάτος είπε...

Λεμονάκι, με τους γονείς μου τώρα (και τότε, δηλαδή), έχω υπεράριστες σχέσεις. Δεν ζητάω ρέστα, κανενός είδους, ούτε και τους κρατάω την παραμικρή κακία. Ο δε πατέρας μου, έχει αλλάξει πολύ από τότε, και έχει γίνει γλυκύτατος, έως και υπερπροστατευτικός. Η μητέρα μου ήταν πάντα γλυκύτατη, μόνο κάπως υπερβολικά εγωκεντρική και μάλλον ανώριμη.

Τους χαίρομαι και οτυς δύο, και γίνομαι όταν με χρειάζονται χαλί να με πατήσουν γι'αυτούς, όπωςε κιαυτοί για μένα.

Αλλά είναι κι εκείνη η παλιά πληγή, που αναλύω στο άρθρο μου, και που μάλλον δεν θα κλέισει ποτέ...

NinaC είπε...

"Ειλικρινά, δεν θα ήθελα με τίποτα να ξαναγίνω δέκα ή είκοσι χρονών."

Νομίζω, πως αυτή είναι η πιο σκληρή πρόταση που μπορεί να ακούσει ένας γονιός. Και, ελπίζω, ακούγοντάς τη να συνειδητοποιήσει την ευθύνη του.

Μαύρε γάτε, ένα ευτυχισμένο πρώην παιδί και μια ευτυχισμένη νυν μάνα, σου χαιδεύουν την κοιλίτσα.

Νάσαι καλά! :)))))

Ανώνυμος είπε...

καποιος εγραψε πανω κατω οτι "τα παιδια οταν ειναι μικρα αγαπουν τους γονεις τους.Μεγαλωνοντας τους κρινουν και αργοτερα απο καμια φορα τους συγχωρουν."
Μην το ψαχνεις.Οτι ειχε να δειξει το παρελθον το εδειξε(γενικα περι μελαγχολιας) και οτι ειχες να δεις(ο καθενας)το ειδες.
Αρκει "την πολη" να μην την κουβαλας μεσα σου ειδαλλως "Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό."
Αφιερωνω και ενα "ποιημα" στον φρονιμιτη που εμοιαζε και αυτος λιγο μελαγχολικος...Γιατι πρεπει τα μυαλα να μπαινουν και στο μιξερ


You think you're gonna live your life alone In darkness And seclusion Yeah I know You've been out there
Tried to mix with those animals
And it just left you full of humiliated confusion
So you stagger back home
And wait for nothing
But the solitary refinement of your room spits you back out onto the street
And now you're desperate
And in need of human contact
And then You meet me
And your whole world changes
Because everything I say is everything you've ever wanted to hear
So you drop all your defenses and you drop all your fears
And you trust me completely
I'm perfect In every way
Cause I make you feel so strong and so powerful inside You feel so lucky
But your ego obscures reality
And you never bother to wonder why
Things are going so well
You wanna know why?
Cause I'm a liar
I'll tear your mind out
I'll burn your soul
I'll turn you into me
Cause I'm a liar, a liar
A liar, a liar

I'll hide behind a smile
And understanding eyes
And I'll tell you things that you already know So you can say
I really identify with you, so much
Don't you get it yet?
I'll come to you like an affliction
And I'll leave you like an addiction
You'll never forget me...

και μιας και οι εικονες χιλιες και παραπανω λεξεις


http://21361.com/site/videos/Liar1.html

Μαύρος Γάτος είπε...

Σύνθετη Κούκλα, Σ;))))))))) + νιαρρ........ (στα γατίσια, ευχαριστώ πολύ)

Imperatore, επίσης ευχαριστώ. Πολύ έυστοχο το σχόλιο, εγώ έχω όντως φτάσει στο τρίτο στάδιο...

Ευχαριστώ και για τις αφιερώσεις! Τίνος είναι το ποίημα;

Σ;))))))))))))))))

Μαύρος Γάτος είπε...

ΥΓ το τραγούδι το έχω, αλλά δεν είχα δει το βίντεο κλιπ Σ;)

Ανώνυμος είπε...

το σχολιο ειναι του Oscar Wilde και μπορεις να το βρεις καπου μεσα στο "Πορτρετο του Dorian Gray" αν θυμαμαι καλα.
Ο κυριος του αποσπασματος απο το "ποιημα" Liar λεγεται Henry Rollins και μιας και εχει ασχοληθει με πολλα πιθανον να τον εχει ηδη παρει το ματι σου

Ανώνυμος είπε...

γατι,ελπιζω να μην σε τρομαξε!!! ;-);-)
Φοβερος πισω απο τον φακο ο Anton Corbjin

Μαύρος Γάτος είπε...

Ελιναι λίγο..τρομακτικός ο Henry Rollins, αλλά και πολύ ενδιαφέρων. Και το κλιπ φοβερό! Δυστυχώς είναι σε flash, θα το ΄ψαξω να το κατεβάσω σε mpeg...

Καληνύχτα
Σ;))))))))

Λαμπρούκος είπε...

Δε βαριέσαι, όλοι κρύβουμε βαθιές ή λιγότερο βαθιές πληγές.

Κι όλοι προχωράμε, σε πείσμα όλων, και ξαναπέφτουμε για να τους δικαιώσουμε αμέσως μετά.

Υπέροχη ζωή, δε θα με γαμήσεις εσύ, εγώ θα σε γαμήσω...

Lion είπε...

Συμφωνιες...
Συμφωνω με την Ροδια (και ελπιζω να μην μου κραταει κακια απο την περασμενη βδομαδα). Τα αρνητικα παραδειγματα απο τους γονεις μου ηταν περισσοτερα και ισχυροτερα απο τα θετικα.

Συμφωνω με την lemon. Οι ρυτιδες και οι ασπρες τριχες ειναι τα "παρασημα" που κερδισαμε, γιατι ζησαμε. Οσες φορες θελεω να κανω ειλικρινες κοπλιμεντο σε γυναικα, την "μαντευω" πιο μεγαλη απο οσο ειναι. Η συντριπτικη πλειοψηφια - συνηθισμενη στο κλισε, οτι μονο οι νεαρες "πουλανε" - με παρεξηγει.

Συμφωνω με τον Λαμπρουκο. Και επαυξανω. Ποτε δεν θα πεθανουμε - κουφαλα νεκροθαφτη.

Διαφωνω μονο με σενα Μαυρε Γατε. Εγω με τετοια φωτογραφια και τετοια φραουλα σαν αυτη του ποστ, μονο μελαγχολικος δεν θα ημουν. Αφου την ξερεις την θεραπεια κατα της μελαγχολιας Γατε μου - γιατι δεν την εφαρμοζεις; Μια γερη δοση χρειαζεσαι.
Εξω - στα κεραμιδια σου γρηγορα.

alombar42 είπε...

Αφού ο αποπάνω συμφώνησε με τους περισσότερους, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω κι εγώ μαζί του!

Γάτε, είχαμε παρόμοιες εμπειρίες και μάλιστα σε παρόμοιους χρόνους (!) - περιέργως πως, πέρασα κι εγώ φάση μελαγχολική, που κράτησε κάποια χρόνια. Μετά όμως ξυπνάω και λέω "τι μαλάκας που είμαι, όλα αυτά στο κεφάλι μου είναι, εγώ τα έβαλα, εγώ θα τα βγάλω". Και έτσι ακριβώς τα βγάζουμε, όπως τα βάλαμε :)

Μαύρος Γάτος είπε...

Φίλε μου Καπετάνιε, έχεις απόλυτο δίκιο. Τρελλαίνομαι για... φράουλες!
Σ;))))))))))))))))))))))))))))))

Αλομβάρδε φίλε μου, κι εσύ έχεις απόλυτο δίκιο! μόνο μπροστά μπορούμε να πάμε... πίσω δεν έχει! Η ζωή είναι μικρή για να την χαραμίζουμε "κλαψουρίζοντας....

Κύριε Λαμπρούκο, Νομάρχα, τα σέβη μου. Μόνο που δεν θα σας κάτσω... Σ;)))))))))))))))

Καλημέρα παιδιά!

Απολλώνια είπε...

Γάτε αν απολαμβάνεις στιγμές μέσα στη μελαγχολία σου ακολούθησέ τη.

Αρκεί να μπορείς στην ιστορία που θα γράψεις να βάλεις μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος. Γιατί νομίζω πως έτσι θα περάσεις πιο όμορφα και πιο ομαλά στην επόμενη.

Καλό απόγευμα!

:)

Rodia είπε...

OldSkipper, πώς, τί, πού, πότε..? Τι κακία να κρατάω; Αν είναι δυνατόν!!!

..πάντως, δεν με καταλαβαίνεις... μια διαπίστωση έκανα γενικώς.. περί παραδειγμάτων προς αποφυγήν.. Οι δικες μου εμπειρίες ειναι ισομοιρασμένες..

Αντε τώρα! Σε προκαλώ να διαφωνήσεις!;-)

:-)