Ο ΕΜΊΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΜΟΊΡΗΣ

Καλησπέρα και πάλι, ωραίο μου μόνιτορ!

Δεν μπορώ να κρύψω ότι ανυπομονώ να αρχίσει κάποιος να με διαβάζει, και ανυπομονώ και για τα σχόλιά σας. Βέβαια, μέρες που είναι, σίγουρα έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε από το να σερφάρουμε στα Δίχτυα και να διαβάζουμε τις σκέψεις του κάθε Μαύρου Γάτου...

ΒΤW, το δελφινάκι έπρεπε να πηδάει έξω από το νερό, γιατί είναι τζίφι, αν κανείς ξέρει γιατί δεν το κάνει ας μου το πει παρακαλώ.

Παραδίδω στην κρίση σας, και πάλι σε πρώιμη μορφή, αυτά που έγραψα χτες.

Ο ΕΜΙΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΜΟΙΡΗΣ

Μού έκανε μεγάλη εντύπωση, όταν επισκέφτηκα την Τουρκία για πρώτη φορά, το 1991, πόσες τράπεζες υπήρχαν εκεί. Κρεντί εδώ, Μπανκ εκεί. Γιαπί Κρεντί (προφανώς στεγαστικό ταμιευτήριο, χωρίς πλάκα). Παμούκ Μπάνκ. Ακ Μπάνκ. Μπανκ Μπανκ. Μα τόσα λεφτά είχαν πιά αυτοί οι Τούρκοι, που να μην ξέρουν σε ποια τράπεζα να τα πρωτοκαταθέσουν, και να ξεφυτρώνουν οι τράπεζες παντού, σαν μανιτάρια στο δάσος μετά την βροχή;
Το αντίθετο συνέβαινε φυσικά. Η φτώχεια είναι γνωστό ότι δημιουργεί τις καλύτερες προϋποθέσεις για κέρδη, και αποστολή των μυριάδων τραπεζών στην Τουρκία του 1991, και στην Ελλάδα του 2005, δεν είναι να δέχονται αποταμιεύσεις από καλοστεκούμενους Αγάδες, Πασάδες και Δερβισάδες, αλλά να δανείζουν με το αζημίωτο, και βάλε, και βάλε, και βάλε, στους κακομοίρηδες. Και όσο πιό πολλοί οι κακομοίρηδες, τόσο πιο πολλές και οι τράπεζες. Και όσο περισσότερες οι τράπεζες, τόσο μεγαλώνει η ψαλίδα μεταξύ Εμίρηδων και Κακομοίρηδων, και έτσι ο φαύλος κύκλος κλείνει, και επαναλαμβάνεται, θα ασχοληθώ με αυτό το θέμα διεξοδικά σε άλλο κεφάλαιο. Ας αρκεστώ να σας θέσω σε αυτό το σημείο μια ερώτηση κρίσεως, θα παρατηρήσατε ίσως ότι πολλαπλασιάστηκαν οι Τράπεζες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, τόσο σε αριθμό επωνυμιών, όσο και σε αριθμό υποκαταστημάτων, μήπως αναρωτηθήκατε τι μπορεί να σημαίνει αυτό;
Η ασυμφωνία αυτή φαινομένων και πραγματικότητας, εμφανίζεται παραδόξως και σε ένα άλλο, τελείως άσχετο κεφάλαιο, αυτό της σεξουαλικής ζωής. Τουλάχιστον των Ελλήνων. Όπου βλέπεις πολλές τράπεζες, δεν υπάρχει χρήμα, σε αυτό νομίζω συμφωνήσαμε. Όπου βλέπεις πολλή κουβέντα για το σεξ, πολλά πορνοπεριοδικά, επίσημα και ανεπίσημα, πολλή τσόντα γενικώς, είναι απλό, δεν υπάρχει σεξ… Και ας λένε το αντίθετο οι Αστικές παραδόσεις («είμαστε πολύ ερωτικός λαός κτλ»), και ας λένε το αντίθετο οι δημοσκοπήσεις, ξέρετε κανέναν Έλληνα εσείς που θα έλεγε ποτέ την αλήθεια σε ένα τέτοιο γκάλοπ;

Ήταν τρείς φίλοι και γύριζαν από το καφενείο στα σπίτια τους. Ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά τους ένα τζίνι (πνεύμα, στα αραβικά).
Καλησπέρα, αφέντες μου, τους λέει. Είμαι ένα αγαθό τζίνι, και θα σας βοηθήσω να λύσετε τα οικονομικά σας προβλήματα. Αρκεί μόνο να μού απαντήσετε σε μια ερώτηση: πόσες φορές κάνατε έρωτα με την γυναίκα σας τις τελευταίες δέκα ημέρες;

Διστάζουν λίγο οι τρείς φίλοι, τελικά παίρνει θάρρος ο Μήτσος και λέει, εννιά φορές. Εμείς δεκαπέντε, λέει ο Ρούλης. Εμείς εικοσιδύο, λέει ο Τάκης.

Ευχαριστώ αφέντες, λέει το τζίνι. Λοιπόν για να δούμε, εννιά ίσον εννιά, δεκαπέντε ίσον ένα συν πέντε ίσον έξι, εικοσιδύο ίσον δύο συν δύο ίσον τέσσερα, πάρτε αυτό το λαχείο, που λήγει σε εννιά-τέσσερα-έξι, 9-6-4, και σε καλή μεριά!

Ενθουσιασμένοι οι τρείς φίλοι περιμένουν ανυπόμονα την κλήρωση του λαχείου. Όμως τους περιμένει μια μεγάλη απογοήτευση, δεν κερδίζουν τίποτα, ο πρώτος αριθμός αντί για 9-4-6, λήγει σε 0-0-0.

Είδατε, λέει μελαγχολικά ο Μήτσος στους υπόλοιπους, αν είχαμε πει την αλήθεια, τώρα θα είχαμε κερδίσει….

(συνεχίζεται(το Ταξίδι, όχι το ανέκδοτο))